Lise Son Sınıf Öğrencilerinin Üstbiliş Kullanma Becerileri ile Akademik Erteleme Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

ÖZBu araştırmada lise son sınıf öğrencilerinin üstbiliş becerileri ve akademik erteleme davranışları arasındaki ilişkiler öğrencilere ait bazı değişkenler açısından incelenmiştir. Çalışma ilişkisel tarama modeline uygun olarak tasarlanmıştır. Araştırmanın evreni 2017-2018 eğitim öğretim yılı içerisinde İç Anadolu Bölgesindeki bir il merkezinde bulunan ortaöğretim kurumlarının (liselerin) son sınıf öğrencilerinden oluşmaktadır. Araştırma örneklemi kolayda örnekleme yöntemi yardımı ile belirlenmiş ve araştırmaya gönüllü olarak katılmış 492 lise son sınıf öğrencisinden oluşmaktadır. Araştırma verileri araştırmacı tarafından hazırlanan bir kişisel bilgi formu, “Üstbiliş Becerileri Ölçeği” ve “Akademik Erteleme Ölçeği” ile toplanmıştır.Veriler SPSS 22.00 paket programı kullanılarak çözümlenmiştir. Çözümlemede frekans ve yüzde, madde ortalamaları, Kolmogrov-Smirnov Testi, Kruskal Wallis-H testi, Mann-Whitney U Testi ve Spearman Brown Sıra Farkları Korelasyon Analizi tekniklerinden yararlanılmıştır. Elde edilen bulgular lise son sınıf öğrencilerinin üstbiliş becerileri ile akademik erteleme davranışı puanlarının genel olarak orta düzeyde olduğunu göstermektedir. Üstbiliş beceri puanları öğrencilerin cinsiyet ve anne-baba eğitim düzeyi değişkenine göre değişmezken, ailenin sosyo-ekonomik düzeyi ve devam edilen lise türüne göre anlamlı farklılıklar arz etmektedir. Akademik erteleme puanları ailenin sosyo-ekonomik düzeyi, annenin eğitim düzeyi ve babanın eğitim düzeyi değişkenine göre değişmezken; öğrencilerin cinsiyet ve devam ettikleri lise türü değişkenine göre anlamlı farklılıklar arz etmektedir. Öğrencilerin üstbiliş puanları ile akademik erteleme davranışı puanları arasında .18 düzeyinde pozitif yönlü düşük bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Araştırma sonuçları ilgili literatür temelinde tartışılmış ve bulgulara dayalı bazı öneriler sunulmuştur.Anahtar Kelimeler: akademik erteleme, lise son sınıfı, üstbilişABSTRACTIn this study, the relationships between metacognition skills and academic procrastination behaviors of senior high school students were examined in terms of some variables of students. The study was designed in accordance with the relational survey model. The population of the research consists of the last year students of secondary schools (high schools) in a city center in the Central Anatolia Region in the 2017-2018 academic years. The sample of the study consisted of 492 high school senior students who volunteered to participate in the study. The research data were collected with “Metacognition Skills Scale” and “Academic Procrastination Scale. The data were analyzed by using SPSS 22.00 package program. Frequency and percentage, item averages, Kolmogrov-Smirnov Test, Kruskal Wallis-H test, Mann-Whitney U Test and Spearman Brown Rank Differential Correlation Analysis techniques were used in the analysis. Findings indicate that metacognition skills and academic procrastination scores of high school senior students are generally at medium level. While metacognition skill scores do not change according to the gender and parental education level of the students, they show significant differences according to the socio-economic level of the family and the type of high school in which they are attending. Academic procrastination scores did not change according to the socio-economic level of the family, the education level of the mother and the education level of the father; there are significant differences according to gender and high school type of students. It was found that there was a low positive correlation between the metacognition scores of the students and the academic procrastination scores .18. The results of the research were discussed on the basis of the relevant literature and some recommendations based on the findings were presented. Keywords: academic procrastination, senior high school, metacognition

Anahtar Kelimeler:

akademik erteleme, lise son sınıf, üstbiliş

Evaluation of Teaching Methods and Practices of Social Studies Teachers

As the world particular teaching methods also in the process of teacher education in Turkey, teaching methods and techniques, instructional technology and material design, etc. lectures are given. These courses are mostly applied in practice. Also, pre-service teachers attend classes in the practice of teaching and participate in classes with the guidance of teachers. When the trainees are thrown into professional life, they transfer their teacher education gains to their courses. The purpose of this research in Turkey in the Ministry of National Education (MEB), depending on the state and working in private educational institutions to determine their preferred teaching methods and practices, and to evaluate their courses in social studies teachers. The sample of the research for this purpose, constitutes the 2018-2019 academic year, serving in various cities of Turkey 631 social studies teacher. Survey method was used in the study. The data of the study were collected with the “Personal Information Form” and the 30-point Likert type “Social Studies Teaching Methods and Practices” scale developed by İlter (2018). The data were analyzed by the reliability test, normality test (Kolmogorov Smirnov), independent sample (t-test), and one-way variance (ANOVA) test. When calculating the effect sizes of the obtained values, Cohen d formula for independent groups t-test; Cohen ? formula was used for one-way analysis of variance. According to the results of the analysis, the reliability coefficient (Cronbach Alfa) of the scale was .92. The teaching methods and applications preferred by social studies teachers are examined in terms of the dimensions of “Passive learning methods”, “Student-centered applications”, and “Cognitive strategy teaching.” According to the findings of the study; Although the teaching methods and practices preferred by social studies teachers do not differ significantly according to educational status, duty area, weekly course load, and professional seniority variables; gender, graduated faculty, graduated branch, according to the types of school types of duty showed significant differences. The significant differences obtained from the study are as follows; social studies teachers use “Passive learning methods” most in teaching methods and applications. Female social studies teachers use active learning methods such as “Student-centered practices” and “Cognitive strategy teaching” more than male social studies teachers. social studies teachers who are graduates of faculty of arts and science use active teaching methods more than social studies teachers. Social studies teachers working in private education institutions use active teaching methods more than social studies teachers working in public schools.You need to insert an English abstract into this section by taking into account exactly the same format. The abstract should be between 150-200 words. If your translation does exceed the given limitation, you should arrange your wording to keep within the limits. You need to insert an English abstract into this section by taking into account exactly the same format. The abstract should be between 150-200 words. If your translation does exceed the given limitation, you should arrange your wording to keep within the limits.

Keywords:

social studies teacher, social studies teaching, teaching methods and practices,

PDF

___

Ackerman, D. S. Ve Gross, B. L. (2005). My InstructorMade Me Do It: TaskCharacteristics Of Procrastination. Journal Of Marketing Education, 27 (1), 5-13.
Adıgüzel, A. ve Orhan, A. (2016). Öğrencilerin Üstbiliş Beceri Düzeyleri İle İngilizce Dersine İlişkin Akademik Başarıları Arasındaki İlişki. Ihlara Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 5-14.
Altındağ, M. (2008). Öğrencilerin Yürütücü Biliş Becerileri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Altındağ M. ve N. Senemoğlu (2013) Yürütücü Biliş Becerileri Ölçeği, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi [H. U. Journal of Education] 28(1), 15-26 [2013].
Arslan, A. (2013). Lise Öğrencilerinin Akademik Erteleme Davranışlarının Karar Verme Stilleri İle İlişkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gaziantep Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Üniversitesi, Gaziantep.
Aydın, S. A. ve Koçak, S. (2016). Üniversite Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Becerileri İle Akademik Erteleme Düzeylerinin İncelenmesi. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2(3), 17-38.
Aykut, Ç., Karasu, N. ve Kaplan, G. (2016). Özel Eğitim Öğretmen AdaylarınınÜstbiliş Farkındalıklarının Tespiti. Anakara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 17 (3), 231-245.
Baloğlu, N. ve Demir, M. F. (2017). Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Aile İlişkileri ve Üstbiliş becerileri Arasındaki İlişkiler. International Journal Of EurasiaSocialSciences, 30(8), 1891-1905.
Burka, J. B. Ve Yuen, L.M. (1983). Procrastination: WhyYou Do It, WhatTo Do AboutIt. New York: Addison-Wessley.
Büyüköztürk, Ş. , Kılıç-Çakmak, E. , Akgün, Ö. E. , Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (11. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Çetin, N. (2016). Lise Öğrencilerinin Akademik Erteleme Davranışlarının İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Anadolu Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Demir, Ö. ve Kaymak-Özmen, S. (2011). Üniversite Öğrencilerinin Üstbiliş Düzeylerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Ç. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20 (3), 145-160.
Deniz, D., Küçük, B., Cansız, Ş., Akgün, L., ve İşleyen, T. (2014). Ortaöğretim Matematik Öğretmeni Adaylarının Üstbiliş Farkındalıklarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 22 (1), 305-320.
Doğan, E. (2009). Meslek Liselerinde Çalışan Öğretmenlerin Üstbiliş Becerileri İle Sosyal Uyumları Arasındaki İlişki (İstanbul Anadolu Yakası Örneği). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Yeditepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Eerde Van, W. (2003). Procrastination At WorkAnd Time Management Training. TheJournal Of Psychology, 137 (5), 421-434.
Efklides, A. (2006). MetacognitionAndAffect: What Can MetacognitiveExperencesTell Us AboutThe Learning Process? EducationalResearchReview, 1 (1), 3-14.
Ekinci, E. (2011). Ortaöğretim Öğrencilerinin Akademik Özyeterlik Düzeyleri ve Akademik Erteleme Davranışlarının Öğrenilmiş Çaresizlik Düzeylerini Yordama Gücü. (Yüksek Lisans Tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tokat.
Flavell, J. H. (1976). The Nature Of Intelligence. L. Resnick (Ed.), MetacognitiveAspects Of Problem Solvingiçinden (231-236). New Jersey: Lawrence ErlbaumAssociates.
Flavell, J. H. (1979). MetacognitionAndCognitiveMonitoring: A New Area Of CognitiveDevelopmentalInquiry. AmericanPsychologist, 34(10), 906-911.
Gül, Ş., Özay-Köse, E. ve Sadi-Yılmaz, S. (2015). Biyoloji Öğretmeni Adaylarının Üstbiliş Farkındalıklarının Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi,12 (23), 83-91.
Gürültü, E. (2016). Lise Öğrencilerinin Sosyal Medya Bağımlılıkları ve Akademik Erteleme Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Marmara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Hertzog, C. ve Robinson, A. E. (2005). MetacognitionAndIntelligence. O. Wilhelm And R. W. Engel (Ed.), Handbook of UnderstandingAndMeasuringIntelligence içinden (101-123). London: Sage.
Kacar, M. ve Sarıçam, H. (2015). Sınıf Öğretmen Adaylarının Üstbiliş Farkındalıkları İle Matematik Kaygı Düzeyleri Üzerine Bir Çalışma. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (2), 137-152.
Kandemir, M. (2010). Akademik Erteleme Davranışını Açıklayıcı Bir Model. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Karasar, N. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
Karslı, T. A. (2015). İlköğretim Dönemindeki Ergenlerde Üst-Biliş İşlevleri İle Karar Verme Ve Denetim Odağı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14 (55), 16-31.
Knaus, W. J. (1998). Do ItNow! Break TheProcrastinationHabit. (2. Baskı). New York: John Wiley&Sons, Inc.
Lay, C. H. (1986). At Last, My ResearchArticle On Procrastination. Journal Of ResearchInPersonality, 20 (4), 474-495.
Memiş, A. ve Arıcan, H. (2013). Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Matematiksel Üstbiliş Düzeylerinin Cinsiyet ve Başarı Değişkenleri Açısından İncelenmesi. Karaelmas Journal of EducationalSciences, 1 (2013), 76-93.
Milgram, N. N. Ve Tenne, R. (2000). PersonalityCorrelates Of DecisionalAndTaskAvoidantProcrastination. EuropeanJournal Of Personality, 14 (2), 141-156.
Nazik, F., Sönmez, M. ve Güneş, G. (2014). Hemşirelik Öğrencilerinin Üstbiliş Düzeylerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 14(55), 16-31.
Oran, S. (2016). Anadolu Lisesi Öğrencilerinde Akademik Erteleme Davranışlarının İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Çağ Üniversitesi/Sosyal Bilimler Üniversitesi, Mersin.
Özsoy, F. ve Kuloğlu, M. M. (2017). Major Depresif Bozukluk ve Panik Bozukluk Hastalarında Üstbiliş İşlevlerinin Değerlendirilmesi. Journal Of ContemporaryMedicine, 7(1), 42-49.
Özsoy, G. (2007). İlköğretim Beşinci Sınıfta Üstbiliş Stratejileri Öğretiminin Problem Çözme Başarısına Etkisi. (Doktora Tezi), Gazi Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Öztürk Ova, N. (2011). Güzel Sanatlar Lisesi Öğrencileri İle Fen Lisesi Öğrencilerinin Eleştirel Düşünme ve Üstbiliş Eğilimlerinin Karşılaştırılması. Yeditepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Üniversitesi, İstanbul.
Paris, S. ve Parecki, A. (1993). MetacognitiveAspects of AdultLiteracy.Philadelphia, PA: National Center On AdultLiteracy.
Pintrich, P. R. (2002). The Role Of Metacognitive Knowledge In Learning, TeachingAndAssessing. TheoryIntoPractice, 41 (4), 219-225.
Pintrich, P. R., Wolters, C. A. ve Baxter, G. P. (2000). AssessingMetacognitionAnd Self-regulated Learning. G. Schraw ve J. C. Impara (Ed.), IssuesInTheMeasurement of Metacognition içinden (43-97). Lincoln, NE: TheUniversity of Nebraska Press.
Saraç, S. (2010). İlköğretim Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Üstbiliş Düzeyleri, Genel Zeka ve Okuduğunu Anlama Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Marmara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Sarpkaya, G., Arık, G. ve Kaplan, H. A. (2011). İlköğretim Matematik Öğretmen Adaylarının Üstbiliş Stratejilerini Kullanma Farkındalıkları İle Matematiğe Karşı Tutumları Arasındaki İlişki. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, II, 107-122.
Sarıoğlu, F. A. (2011). Öğretmen Adaylarının Akademik Erteleme Eğilimi İle Mükemmeliyetçilik Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Senecal, C.,Julien, E. ve Guay, F. (2003). Role ConflictAndAcademicProcrastination: A Self-DeterminationPerspective. EuropenJournal Of SocialPsychology, 33(1), 135-145.
Senecal, C.,Koestner, R. ve Vallerand, R. J. (1995). Self-RegulationAndAcademicProcrastination. Journal Of SocialPsychology, 135(5), 607-619.
Schouwenburg, H. C. ve Lay, C. H. (1995). TraitProcrastinationAndTheBig-FiveFactors Of Personality. PersonalityAndIndividualDifferences, 18(4), 481-490.
Solomon, L. J. ve Rothblum, E. D. (1984). AcademicProcrastination: FrequencyAndCognitive-BehavioralCorrelates. Journal Of CounselingPsychology, 31 (4), 503-509.
Tanrıkulu, M. (2013). Ergenlerin Akademik Erteleme Davranışlarıyla Benlik Saygılarının İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Yiğit, R. ve Dilmaç B. (2011). Ortaöğretimde Öğrencilerinin Sahip Oldukları İnsani Değerler İle Akademik Erteleme Davranışlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (31), 159-178.
Arıcan Demir, H. (2013). Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Matematiksel Üstbiliş Düzeylerinin Cinsiyet ve Başarı Değişkenleri Açısından İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bülent Ecevit Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
Çakıcı, D. C. (2003). Lise ve Üniversite Öğrencilerinde Genel Erteleme ve Akademik Erteleme Davranışının İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Schraw, G. ve Moshman (1995). MetacognitiveTheories. EducationalPsychologyReview, 4 (4), 351-371.