Bahadır KUMRAL, Taşkın ÖZDEŞ

Tekirdağ İlindeki Hekimlerin Adli Tıp Uygulamalarına Yaklaşımlarının Değerlendirilmesi

AMAÇ: Adli rapor hazırlama, acil teşhis ve tedavi gibi hekimlerin asli görevlerindendir ve büyük önem arz etmektedir. Hekimlerin, adli tıp uygulamalarına yaklaşımları değerlendirilerek mevcut olan eksiklikleri saptamak ve bu eksikliklerin nasıl giderilebileceği ile ilgili tartışma yapılarak öneriler sunulmasıdır. YÖNTEMLER: Mayıs-Temmuz 2013 tarihleri arasında Tekirdağ ili bünyesinde görevli (üniversite ve özel hastaneler hariç) tıp doktoru ve diş hekimleri arasında çalışmaya katılmak için onam vermiş 410 kişiye anket uygulanmıştır. Sonuçlar istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. BULGULAR: Çalışmaya katılan hekimlerin yaşları 23 ile 63 arasında değişmekte olup, ortalama 38,49±8,75 tir. Hekimlerin %64,6 sı (n=265) erkek, %35,4ü (n=145) kadındır. Hekimlerin %52,7si (n=216) pratisyen hekim iken, %29,8i (n=122) uzman hekim, %17,5i (n=72) diş hekim olarak gözlenmiştir. Anket sonuçlarımıza göre çalışmamıza katılan hekimlerin ölüm, otopsi, defin ruhsatı düzenlenmesi, bilirkişilik, adli olgu ve adli raporlar gibi hususların bazılarında kısıtlı bilgiye sahip olduklarını tespit edilmiştir. SONUÇ: Hekimlerimizin bir kısmının mezuniyet öncesi yeterli sürede ve içerik olarak bilgilendirici tarzda adli tıp eğitimi alamaması, bir kısım hekimin ise adli tıp eğitimi alsa bile bilgilerin zamanla unutulabileceği için mezuniyet sonrası belirli aralıklarla eğitim verilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.

Assessment of Physicians' Approaches to the Applications of Forensic Medicine in Tekirdağ Province

OBJECTIVE: Forensic Report Arrangement is among fundamental duties of the physicians like emergency diagnosis and emergency treatment and it is of great importent. To determine the inadequacies by evaluating the physicians' approaches to the applications of forensic medicine and to offer suggestions about how to determine these inadequacies by discussing this issue.METHODS: A questionnaire was applied to 410 individuals among physicians and dentists (except university and private hospitals) in charge between May and July 2013 in Tekirdağ province and who gave consent to participate in the study. The results were evaluated statistically. RESULTS: The ages of the cases participating in the study ranged between 23 and 63 years and mean age was 38,49±8,75 years. Sixty-four point six percent of the cases (n=265) were males and 35,4 of them (n=145) were females. While 52,7% of the participants (n=216) were general practitioners, 29,8% of them (n=122) were specialists and 17,5% of them (n=72) were dentists. Our study show that the physicians participating in our study have limited information in some subjects such as arrangement of death report, autopsy report, certificate of death, expertness, forensic case and forensic reports. CONCLUSION: Since some of the physicians can not receive forensic medicine training at undergraduate level in an informative manner as content in sufficient time and some of the physicians can forget the knowledge in due course even though they receive forensic medicine training at undergraduate level, it is necessary to provide postgraduate training at certain intervals.

PDF

___

1. Altun G, Azmak D, Yılmaz A, Yılmaz G. Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisine başvuran adli olguların özel - likleri. Adli Tıp Bülteni 1997;2(2):62-6.
2. Karagöz YM, Akman R, Karagöz S, Atılgan M. Adli tıp uzmanları dışında verilmiş adli raporların adli yargı üzerindeki etkileri (Poster). 3. Adli Bilimler Kongresi, Kongre Kitapçığı, Kuşadası, 13-16 Mayıs 1998:247-50.
3. Gürpınar S, Çakmakçı T, Özoran Y. Yargının işlemesinde doktorun rolü. 7. Ulusal Adli Tıp Günleri, Poster Sunuları Kitabı, Antalya, 1-5 Kasım 1993:59-62.
4. Çınar T, Elçioğlu Ö, Ünlüoğlu İ. Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakül - tesi acil servisine 1994-1995 yıllarında başvuran adli vakaların istatistiksel değerlendirilmesi. 2. Adli Bilimler Kon - gresi, Sözel ve Poster Bildirileri Özet Kitabı, Kirazlıyayla-Bursa, 13-16 Mayıs 1996:66.
5. Çoltu M A, Durak D, Fedekar R. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisinde düzenlenen adli rapor formlarının değerlendirilmesi. 3. Adli Bilimler Kongresi Poster Kitabı, Kuşadası, 14-14 Nisan 1998:36-40.
6. Tüzün B, Elmas İ, Akkay E. Adli rapor düzenleme zorunluluğuna hek - imlerin yaklaşımı: anket çalışması. Adli Tıp Bülteni 1998;3(1):27-31.
7. Akan O, Günay Balcı Y, Tolgay E. Adli rapor düzenlenmesinde kullanılması öngörülen muayene ve rapor formlarının etkinliği (Poster). 9. Ulusal Adli Tıp Günleri, 18-21 Ekim 2001:142-7.
8. Özdemir Ç, Mıstık S. Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi İntörn Hekimlerinin Adli Tıp Hizmetlerine Bakışı. Tıp Eğitimi Dünyası 2004;15:3-8.
9. Ocak S, İnanıcı MA. Marmara Üniver - sitesi Hastanesi acil servisinde düzen - lenen adli raporların değerlendirilmesi (Sözel Bildiri). Yıllık Adli Tıp Toplantıları, 2002:152-6.
10. Yemişçigil A, Özkara E. Adli tıp eğitimi ve uygulamadaki etkileri: bir anket çalışması. Klinik Adli Tıp 2001;1:37-42.
11. Salaçin S, Tuncer İ, Erkoçak EU. Türkiyede mezuniyet öncesi ve mezuniyet sonrası adli tıp eğitiminin sorunları. Adli Tıp Dergisi 1993;9(1):17-22.
12. Çolak B, Biçer Ü, Gündoğmuş NG, Etil - er N. Kocaeli ilinde adli görev ve pratisyen hekimler. Adli Tıp Dergisi 2001;15(2):36- 45.
13. Büken B, Erkol Z, Büken E. Bolu ve Düzce bölgesindeki hekimlerin adli rapor tanzimi ve standart adli rapor formlarına yaklaşımı. Adli Bilimler Dergisi 2004;3(2):45-52.
14. Demirci Ş, Günaydın G, Doğan KH, Aynacı Y, Deniz İ. Adli rapor düzenlemede uygulamalı eğitimin önemi. Adli Tıp Der - gisi 2007;21(1):10-14.
15. Canbaz S, Turla A, Aker S, Pekşen Y. Samsun Merkez Sağlık Ocaklarında görev yapan pratisyen hekimlerin çocuk istismarı ve ihmali konusunda bilgi ve tutumları. STED Dergisi 2005;14(11):241- 46.