SINIF ÖĞRETMENİ ADAYLARININ EĞİTİMDE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARINDAN YARARLANMAYA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Sivil toplum kuruluşları; bilinçli, bilgiyi kullanabilen, güven duygusunun üst düzeyde olduğu, kolayca organize olabilmenin mümkün olduğu, hukuka dayalı devlet anlayışı, devlet-sivil toplum ilişkisini içermektedir. Eğitimde de asıl amaç bilginin günlük yaşamda kullanılabilirliğini artırmak olmalıdır. Bu bağlamda eğitim kurumlarının sivil toplum kuruluşlarından yararlanması bir zorunluluk olarak ifade edilebilir. Bu araştırmanın temel amacı öğretmen adaylarının eğitimde STK'lerden yararlanmaya ilişkin görüşlerinin belirlenmesidir. Araştırma 2015-2016 eğitim öğretim yılı bahar 136 sınıf öğretmeni adayı ile gerçekleştirilmiş, 8 açık uçlu sorudan oluşan anketle toplanan veriler betimsel analiz yoluyla analiz edilmiştir. Sınıf öğretmeni adaylarının görüşlerinden yapılan doğrudan alıntılara yer verilmiştir. Araştırma sonucunda sınıf öğretmeni adaylarının çok az bir kısmının (%19,86) STK'lere üye olduğu; bir kısmının (43,38) üye olmayı düşündüğü; bir kısmının ise (%36,76) üye olmayı düşünmediği belirlenmiştir. En fazla üye olunan STK'ler Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı, Lösemili Çocuklar Sağlık ve Eğitim Vakfı ve Türkiye Erozyonla Mücadele, Ağaçlandırma ve Doğal Varlıkları Koruma Vakfı olarak belirlenmiştir. STK tercihlerinde rol oynayan etmenler yazılı ve görsel medya, sosyal medya, arkadaş sohbetleri olduğu ve sınıf öğretmeni adaylarının STK'lerin gerek öğretmen adayları gerekse ilkokul öğrencileri açısından katkılarına değindikleri; ileride mesleklerinde en fazla sosyal bilgiler, hayat bilgisi, fen bilimleri derslerinin öğretiminde STK'lerden yararlanmayı planladıkları belirlenmiştir.

VIEWS OF PRESERVICE CLASROOM TEACHERS ABOUT THE INVOLVEMENT OF NON-GOVERNMENTAL ORGANIZATIONS IN EDUCATION

Non-governmental organizations can be defined as those organizations which employ information consciously and have higher levels of confidence. Such organizations could be easily organized and are dependent on an understanding of state based on legal considerations. These organizations are the reflection of the relationship between state and civil society. In education one of the major goals should be to raise the usability of theoretical information in daily life. In this context it can be argued that nongovernmental organizations should involve in education activities. This study aims at identifying the views of preservice teachers about the use of NGOs in education. The participants of the study were 136 preservice elementary school teachers during the school year of 2015-2016. The data of the study were collected through a questionnaire with eight open-ended items. The data obtained were examined using descriptive analysis and are complemented by direct quotations from the views of the participants. The findings indicated that only 19,86% of the participants were the members of the NGOs and that some of them were planning to join NGOs (43,38%). There were also those who were not planning to join NGOs (36,76%). Regarding the NGOs which some participants were members were found to be Educational Volunteers Foundation of Turkey, Health and Education Foundation for Children with Leukemia and Turkey Combating Soil Erosion, for Reforestation and the Protection of Natural Resources Foundation. The participants reported that their preference over NGOs were affected by media outlets, social media, and their friends' views. They also argued that NGOs have invaluable contributions to them and to primary school students and collaborations with NGOs may be useful in the courses such as social studies, life sciences and science.

PDF

___

Akşit, N., Hartsmar, N. & Moraeus, L. (2008). NGOs and higher education: working together for citizenship education and the development of ıdentities. CiCe Central Coordination Unit. Institute for Policy Studies in Education: London Metropolitan University.
Altunışık, R., Coşkun, R., Yıldırım, E. ve Bayraktaroğlu, S. (2001). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Sakarya Kitabevi: Adapazarı.
Chin, C. (2004). Museum experience : a resource for science teacher education. International Journal of Science and Mathematics Education, 2(2), 63-90.
Çaha, Ö. (2000). Aydınlar sivil toplum ve demokrasi. İz Yayıncılık: İstanbul.
Dar, F. (2014). Role of non-governmental organizations (NGOs) in educationdevelopment of post-independent Tajikistan. International NGO Journal, 9 (4), 35-42.
Demir, M. K. ve Arı, E. (2013). Üniversite öğrencilerinin sivil toplum kuruluşlarına ilişkin bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi: Kızılay örneği. Ekev Akademi Dergisi, 17 (56), 135-149.
Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı (2010). Milli eğitim müdürlükleri ile sivil toplum kuruluşlarının ilişkisi. Ankara (http://www.meb.gov.tr/earged/earged/Mem_ile_sivil_toplum_kurulus_ilis.pdf) adresinden 04.05. 2016 tarihinde erişilmiştir.
Elma, C., Kesten, A., Kıroğlu, K., Uzun, E. M., Dicle, A. N. ve Palavan, Ö. (2010). Öğretmen adaylarının topluma hizmet uygulamaları dersine ilişkin algıları. Educational Administration: Theory and Practice, 16 (2), 231- 252.
Eroğlu, T. (2006). Sivil toplum kuruluşları bilgi toplumunun neresinde?. Yönetim Bilimleri Dergisi, 4 (1), 198-217.
Fielmua, N. & Boye Bandie, R. D. (2012). The role of local non-governmental organisations in basic education in the nadowli district of ghana. British Journal of Arts and Social Sciences, 4 (1), 46-59.
Gearon, L. (2006). NGOs and education. Reflecting Education, 2 (2), 8-22.
Jagannathan, S. (2001). The role of non-governmental organizations in education. The World Bank World Bank Institute Robert McNamara Fellowships Program. (http://www- wds.worldbank.org/servlet/WDSContentServer/WDSP/IB/2001/03/01/000094946_01021007442861 /additional/130530323_20041118114646.pdf adresinden 18 Şubat 2016 tarihinde erişilmiştir.)
Karasar, N. (1998). Bilimsel araştırma yöntemi. ( 8. Basım). Ankara: Nobel yayın dağıtım.
Karataş, İ. H. (2013). Türk eğitim sisteminde sivil toplum kuruluşlarının konumları ve işlevlerine yönelik STK yöneticilerinin görüşleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (45), 63-87.
Kallioniemi, A., Lalor, J., Misiejuk, D. & Zaleskiene, I. (2011). Higher education and NGO collaboration in teacher education. CiCe Central Coordination Unit Institute for Policy Studies in Education London Metropolitan University.
Merey, Z. (2009). Topluma hizmet uygulamaları kapsamında sivil toplum kuruluşları. B. Aksoy, T. Çetin ve Ö. F. Sönmez (Ed.). Topluma Hizmet Uygulamaları içinde (s. 7392). Ankara: Pegema Akademi.
Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis : an expanded sourcebook. (2nd Edition). Calif. : SAGE Publications.
Mundy, K. (2008). from NGOs to csos: social citizenship, civil society and "education for all" - an agenda for further research. Current Issues in Comparative Education, 10 (1/2), 32-40.
Nummenpää, M. (2012). NGOs and primary education: a case study in New Delhi, India. Bachelor Thesis. Lund University. Department of Sociology.
Patton, M.Q. (1997). How to use qualitative methods in evaluation. Newbury park, CA: SAGE Publications.
Poatob, S. (2015). Understanding the goal of social studies: a step to the effective teaching of the subject. Research on Humanities and Social Sciences, 5 (8), 182-193.
Usatenko, G. (2013). The role of ngos in higher education reform in the ex-soviet space - the Czech Republic's experience and Ukraine's practice. The Ilko Kucheriv Democracy Fellowship programme. Ilko Kucheriv Democratic Initiatives Foundation (DIF), Ukraine.
Yeşilbursa, C. (2015). Sosyal Bilgiler Öğretiminde Temel Yaklaşımlar. Sosyal Bilgiler Öğretimi (Dönmez ve yazıcı Ed.) içinde, Ankara: Pegema Yayıncılık, 47-57.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık: Ankara.
Zarillo, J. J. (2004). Teaching elementary social studies. Pearson Merrill Prentice Hall: New Jersey.