İş Görenlerin Duygusal Zekâ Düzeylerinin Organizasyonlar Üzerindeki Etkisi Üzerine Bir Çalışma

Duygusal zekâya sahip olan, kendi duygularını tanıyan ve yönetebilen, başkalarının duygularına, istek ve ihtiyaçlarına duyarlı olan yöneticiler ve çalışanlar, iş yerinde güvene dayalı temelli ilişkiler kurmaktadır. Bu doğrultuda çalışanlar, fikirlerini açık ve doğrudan dile getirmekte; hem kendilerini hem de birlikte çalıştıkları kişileri veya müşterilerini istenilen sonuca yönelik olarak rahat bir biçimde harekete geçirebilmekte, zor şartlar altında olumlu düşünme tarzını koruyarak motivasyonun yüksek olmasını sağlamakta ve meydana gelen olumlu atmosferi koruyarak çözüme yönelik sonuçlandırmaktadır. Dolayısıyla, duygusal zekâ düzeyi yüksek çalışanların hem bireysel performans bazında hem de daha kapsamlı düşünüldüğünde işletmelerin performansındaki rolleri ve katkıları büyüktür. Duygusal zekâ yetisine sahip olan iş görenlerin işletmeler için en önemli rekabet avantajı olduğu düşünüldüğünde, yöneticilere düşen görev de iş görenlerin duygusal zekâ seviyelerinin yükseltilmesine, geliştirilmesine yönelik çalışmalar gerçekleştirmesidir. Ayrıca işletmelerde, özellikle insan kaynakları bölümünde görev yapan yöneticilerin duygusal zekâ konusunda bilgilendirilmeleri veya öneminin ön plana çıkarılması, işe alım esnasında zekâ katsayısının yeterli olmayıp duygusal zekânın da önemli olduğunun altı çizilerek duygusal zekâsı yüksek iş görenlerin işletmeler tarafından kazanılması, rekabet avantajını sağlamada önemli bir faktör olacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Duygusal zekâ, İş görenler, Organizasyonlar

A Study on the Impact of Emotional Intelligence Level of Employees on Organizations

Managers and employees who have emotional intelligence, can recognize and manage their own emotions, and are sensitive to the feelings, wishes and needs of others, establish relationships based on trust in the workplace. In this respect, employees express their ideas clearly and directly, can mobilize both themselves and the people they work with in a comfortable way for the desired result, maintain high level of motivation by maintaining positive thinking under difficult conditions, and conclude for solution by preserving the positive atmosphere. Therefore, employees with high emotional intelligence have a great role and contribution to the performance of businesses, both based on individual performance and when considered more comprehensively. Considering that employees with emotional intelligence are the most important competitive advantage for companies, the duty of managers is to increase the level of emotional intelligence of employees. In addition, informing the managers about the emotional intelligence or emphasizing the importance of them, especially the human resources department, emphasizing that intelligence quotient level is not sufficient during recruitment and emphasizing that emotional intelligence is important, gaining employees with high emotional intelligence by enterprises will be an important factor in providing competitive advantage.

Keywords:

Emotional Intelligence, Employees, Organizations,

PDF

___

Alnabhan, O. (2005). Emotional intelligence and management. Research Paper, 1-7.

Arora, B. (2017). Importance of emotional intelligence in the workplace. International Journal of Engineering and Applied Sciences, 4(4), 1-3.

Başalp, A. A., & Onağ, A. O. (2022). Duygusal zekanın çalışan yaratıcılığına etkisi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 14(1), 16-32.

Carmeli, A. (2003). The relationship between emotional intelligence and work attitudes, behavior and outcomes: an examination among senior managers. Journal of Managerial Psychology, 18(8), 788-813.

Cooper, R. K. & Sawaf, A. (1997). Executive EQ: Emotional intelligence in business. UK: Orion Business Books.

Crestcom. (2020). Emotional intelligence: The key to organizational success. Erişim adresi: https://crestcom.com/wp-content/uploads/2020/11/EN_Emotional-Intelligence_TheKey-to-Oranizational-Success.pdf

Çarıkçı, İ., Kanten, S. & Kanten, P. (2010). Kişilik, duygusal zeka ve örgütsel vatandaşlık davranışları arasındaki ilişkileri belirlemeye yönelik bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (11), 41-65.

Demir, M. (2010). Duygusal zekanın insan kaynakları seçimindeki etkisi: konaklama işletmelerinde yöneticiler üzerine bir araştırma. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7 (1), 1066-1079.

Dutoğlu, G. & Tuncel, M. (2008). Aday öğretmenlerin eleştirel düşünme eğilimleri ile duygusal zeka düzeyleri arasındaki ilişki. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 11-32.

Erkuş, A. & Tabak, A. (2009). Beş faktör kişilik özelliklerinin çalişanlarin çatişma yönetim tarzlarina etkisi: Savunma sanayiinde bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(2), 213-242.

Gardner, L., & Stough, C. (2002). Examining the relationship between leadership and emotional intelligence in senior level managers. Leadership & Organization Development Journal, 23(2), 68-78.

Goleman, D. (1998). Duygusal zeka. Türkiye: Varlık Yayınları.

Gunavathy, J. & Ayswarya R. (2011), emotional intelligence and job satisfaction as correlation of job performance – a study among women employed on Indian Software Industry.

Gül, E. & Güney, A. (2019). Duygusal zeka ve iletişim becerileri arasındaki ilişki. Finans Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(2), 141-158.

Gürbüz, S. & Yüksel, M. (2011). Çalışma ortamında duygusal zekâ: İş performansı, iş tatmini, örgütsel vatandaşlık davranışı ve bazı demografik özelliklerle ilişkisi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(2), 174-190.

İnce, M., Gül, H. & Gözükara, M. Y. (2015). Duygusal zekâ ile işgören performansı arasındaki ilişkiler üzerine ampirik bir araştırma. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 6(12).

İşmen, A. E. (2001). Duygusal zeka ve problem çözme. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 13, 111-124.

Mayer, J. D. & Salovey, P. (1997). What is emotional intelligence. Emotional Development and Emotional Intelligence: Educational Implications, 3, 31.

Newsome, S., Day, L. A. & Catano, M. V. (2000). Assessing the predictive validity of emotional ıntelligence. Personality and Individual Differences, 29, 1005-1016.

Özbozkurt, O. B. (2019). Duygusal zekâ ve iş gören performansının demografik değişkenler ile ilişkisi: Mersin ilinde bir araştırma. International Journal of Social, Humanities and Administrative Sciences, 5(15), 331-343.

Petrides, K. V. & Furnham, A. (2000). On the dimensional structure of emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 29(2), 313-320.

Poon, Teng Fatt, J. (2002). Emotional intelligence: for human resource managers. Management Research News, 25(11), 57-74.

Salovey, P. & Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. Imagination, Cognition and Personality, 9(3), 185-211.

Semadar, A., Robins, G. & Ferris, G. R. (2006) Comparing the validity of multiple social effectiveness constructs in the prediction of managerial job performance. Journal of Organizational Behavior, 27(4), 443-461.

Sergio, R. P., Dungca, A. L. & Ormita, L. A. G. (2015). The demographic variables and emotional intelligence as correlates of work values: A cross-cultural examination towards organizational change. Journal of Economics, Business and Management, 3(2), 167-175.

Shukla, S. (2014). The influence of demographic variables on emotional intelligence: A study of leading retail store chain in India. T

abak, A., Sığrı, Ü., Eroğlu, A. & Hazır, D. D. K. (2009). Örgütlerde yöneticilerin dönüştürücü liderlik algılamalarının problem çözme becerilerine etkisi: kamu sektöründe bir uygulama. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(2), 387-397.

Taşkıran, E. & Köse, A. (2016). Duygusal zekânın liderlik tarzları üzerindeki etkisi: Bankacılık sektöründe bir araştırma. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(14), 577-596.

Tuğrul, C. (1999). Duygusal zeka. Klinik Psikiyatri, 1, 12-20.

Yan, İ. (2008). Duygu–zeka ilişkisi ve duygusal zekanın yöneticiler üzerindeki etkilerine yönelik bir araştırma (Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi).

Yelkikalan, N. (2006). 21. yüzyılda girişimcinin yeni özelliği: Duygusal Zekâ. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 1(2), 39–51.

Wu, Y. C. (2011.) Job stress and job performance among employees in the Taiwanese finance sector: The role of emotional intelligence, Taiwan

Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
Başlangıç: Aralık 2022
Yayıncı: Akademi Derneği

Arşiv

Sayıdaki Diğer Makaleler

İş Görenlerin Duygusal Zekâ Düzeylerinin Organizasyonlar Üzerindeki Etkisi Üzerine Bir Çalışma

Neslihan Özbozkurt

Makro ve Mikro Politik Riskler İş Dünyasını Nasıl Etkiler?

Doç. Dr. Onur Başar Özbozkurt

Çevresel Belirsizliğe Uyum Sağlama Stratejileri

Fatma Yeşilkuş

Kıbrıs Türklerinin Varoluş Mücadelesinde 27-28 Ocak Olaylarının Önemi

Dr. Öğr. Üyesi Ayhan Cankut

Eğitim Koçluğu Üzerine Kavramsal Bir Perspektif

Ayşegül Çiçekdağ