Türkiye’nin Güneş Enerjisi Politikaları

Güneş enerjisi konusu geçmişte olduğu gibi günümüzde de önemini korumaktadır. Tarihsel süreç içerisinde ilk zamanlardaki bakış açısı enerji ihtiyacının karşılanması üzerine iken daha sonraları bu konudaki yoğunlaşmanın enerjiye sahip olma ve bunu bir güç aracı olarak görme üzerine oluştuğu söylenebilir. Bu çalışmanın amacı güneş enerjisi bakımından dünyanın ve Türkiye’nin genel bir değerlendirmesinin yapılarak Türkiye’nin neden acilen güneş enerjisi kaynaklarını harekete geçirme yönünde çalışmalarını derinleştirilmesi gerektiğinin açıklanmasıdır. Çalışmanın temel problematiği, güneş enerjisinde Türkiye neden beklenen hamleyi on yıllar boyunca bir türlü yapamamaktadır sorusu üzerine kurgulanmıştır. Bu makalede hem kalitatif hem de kantitatif verilerden faydalanılmıştır. Çalışmada önce çeşitli kaynaklardan derlenen sayısal veriler sunulmuş ardından bu veriler yorumlanarak çıkarım yapılmaya çalışılmıştır.

Solar Energy Policies of Turkey

Solar energy maintains still importance as it was in the past. Historical process courses, previously is on meeting the energy need, then it can be said that the concentration on this subject is about having energy and seeing it as a tool of power. The purpose of this study, in terms of making the world's solar energy and Turkey's overall assessment of the immediate cause of solar energy resources in Turkey is to express the need to deepen its efforts to mobilize. The main problematic of study, why solar energy in Turkey is not expected to move over the decades it has been built on a kind of question. In this study, both qualitative and quantitative data are used. Firstly, it presented numerical data compiled from various sources then this data is interpreted and inferred.

PDF

___

Adye, K., Pearre, N., & Swan, L. (2018). Contrasting distributed and centralized photovoltaic system performance. Solar Energy(160), 1-9.
Aksungur, M. K., Kurban, M., & Başaran Filik, Ü. (2013). Türkiye’nin Farklı Bölgelerindeki Güneş Işınım Verilerinin Analizi ve Değerlendirilmesi, 5. Enerji Verimliliği ve Kalitesi Sempozyumu.
Anadolu Ajansı. (2018). 19.11.2018 tarihinde http://www.aa.com.tr adresinden alındı
Aslanargun, A., Yazıcı, B., Mert Kantar, Y., Şenoğlu, B., & Usta, İ. (2013). İstatistik I. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Web-Ofset.
Baltacı, A. (2018). Nitel araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 231-274.
Biritish Petrol. (2018). BP Statistical Review of World Energy. BP 67Th Edition.
Chew, K. J. (2014). The future of oil: unconventional fossil fuels. Philosophical Transactions: Mathematical, Physical and Engineering Sciences, 372(2006), 1-34.
Comakli, K., Kaya, M., & Sahin, B. (2008). Renewable energy sources for sustainable development in Turkey. Energy Exploration & Exploitation, 26(2), 83-110.
Daniels, F. (1971). Utilization of Solar Energy-Progress Report. Proceedings of the American Philosophical Society, 115(6), 490-501.
Dışişleri Bakanlığı. (2018). 27.11.2018 tarihinde http://www.mfa.gov.tr/kyoto-protokolu.tr.mfa adresinden alındı
Dookie, N. (2016). Agriculture energy nexus: From energy consumer to energy source. Technical Centre for Agricultural and Rural Cooperation (CTA)(183), 28-30.
Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD). (2018). https://data.oecd.org/rd/grossdomestic-spending-on-r-d.htm adresinden 03.04.2019 tarihinde alınmıştır.
Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu. (2018). Yıllık sektör raporları. 15.11.2018 tarihinde http://www.epdk.gov.tr adresinden alındı
Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu. (2019). Aylık sektör raporları. 02.04.2019 tarihinde http://www.epdk.gov.tr adresinden alındı
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı. (2017). Dünya ve Türkiye Enerji ve Tabii Kaynaklar Görünümü. Strateji Geliştirme Başkanlığı(15).
Fischer, J. R., Finnell, J. A., & Lavoie, B. D. (2006). Renewable Energy in Agriculture: Back to the Future? Agricultural & Applied Economics Association, 21(1), 27-31.
Gençoğlu, M. T. (2002). Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Türkiye Açısından Önemi. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 14(2), 57-64.
Gokırmak, H. (2017). The Energy Policies for a Sustainable Economic Growth in Turkey. International Journal of Energy Economics and Policy, 7(1), 55-61.
Gültekin, H. (2015). Türkiye'de enerji ithalat giderlerinin ekonomik büyümeye etkisi. Edirne: Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.
İnançlı, S., & İnal, V. (2018). Türkiye’ de Alternatif Enerji Üretimi ile Ekonomik Büyüme Arasındaki İlişkinin Saklı Eşbütünleşme Testi ile Analizi. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(4), 102-116.
Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel yayınevi.
Kılıç, A. M. (2006). Turkey's Main Energy Sources and Importance of Usage in Energy Sector. Energy Exploration & Exploitation, Sage Publications Ltd., 24(1/2), 1-17.
Kirtay, E. (2010). Current status and future prospects of renewable energy use in Turkey. Energy Exploration & Exploitation, 28(5).
Koç, E., & Şenel, M. C. (2013). Dünyada ve Türkiye’de Enerji Durumu - Genel Değerlendirme. Mühendis ve Makina, 54(639), 32-44.
Kumbur, H., Özer, Z., Özsoy, D. H., & Avcı, E. D. (2005). Türkiye’de Geleneksel ve Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Potansiyeli ve Çevresel Etkilerinin Karşılaştırılması. Mersin Üniversitesi III. Ulusal Yenilenebilir Enerji Kaynakları Sempozyumu.
Maung Than, T. M. (1985). Energy Usage in Burmese Agriculture: A Case Study. Contemporary Southeast Asia, 7(2), 102-115.
Mejbri, A., Haddou, S., & Jaleleddine, B. R. (2015). Renewable Energy, Fossil Fuels, and Economic Devolopment: Evidence Frommidle Eastern and North African Countries. The Journal of Energy and Development, 40(1/2), 209-228.
Mete, G., & Heffron, R. (2015). Renewable Energy Law and Policy in Turkey. Renewable Energy Law and Policy Review, 6(4), 301-308.
Önal, E., & Yarbay, R. Z. (2010). Türkiye’de Yenilenebilir Enerji Kaynakları Potansiyeli ve Geleceği. İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi(18), 77-96.
Özmen, M. (2009). Sera gazı-küresel ısınma ve Kyoto protokolü,. 22.11.2018 tarihinde http://www.imo.org.tr/resimler/ekutuphane/pdf/16154_50_07.pdf adresinden alındı
Phillips, F.-K., & Gehring, M. (2016). Intersectİons Of The Paris Agreement and Carbon Offsetting Legal and Functional Considerations. CIGI Policy Brief(88), 1-13.
Razzaqi, S., Bilquees, F., & Sherbaz, S. (2011). Dynamic Relationship between Energy and Economic Growth: Evidence from D8 Countries. The Pakistan Development Review, 50(4), 437-458.
REN21. (2018). Renewables 2018 Global Status Report. Renewables Energy Policy Network for the 21st Century (REN21), Paris, France.
Teulon, F. (2014). Economic Growth And Energy Transition: Overview And Review Of Theliterature. The Journal of Energy and Development, 40(1/2), 247-262.
Ticaret Bakanlığı. (2018). 21.11.2018 tarihinde https://bakanrapor.ekonomi.gov.tr/detay.cfm?MID=32 adresinden alındı
Türkiye İstatistik Kurumu. (2018). İstatistiksel tablolar ve dinamik sorgulama. 19.11.2018 tarihinde http://www.tuik.gov.tr adresinden alındı
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği. (2017). Ekonomik Rapor. Ankara: TOBB.
Tütek, H., & Gümüşoğlu, Ş. (2008). İşletme İstatistiği. Beta Yayınevi.
Uluslararası Enerji Ajansı. (2016). 20.11.2018 tarihinde https://www.iea.org adresinden alınmıştır
Uluslararası Enerji Ajansı. (2016). Energy Policies of IEA Countries 2016 Review. Paris, France: International Energy Agency.
Uluslararası Enerji Ajansı. (2018). World Energy Balances 2018. http://wds.iea.org/wds/pdf/WORLDBAL_Documentation.pdf. adresinden 02.04.2019 tarihinde alınmıştır.
Yenilenebilir Enerji Genel Müdürlüğü. (2018). 21.11.2018 tarihinde www.yegm.gov.tr adresinden alınmıştır.