Social Media And Social Isolation: An Analysis On Relational Communication Satisfaction

Communication technologies have brought about differences and changes in social habits, cultures, and forms of communication. The communication of the individual with his / her environment and with the world is often realized with information technologies. Moving away from traditional communication and communicating through social networks has brought about social alienation. Individuals are sliding into isolation due to changes in their communication styles and social lives. Social media detaches individuals from their environment and leads to the development of social contacts without emotional elements. Social media communication does not allow the satisfaction provided by the face to face communication where emotional satisfaction is experienced. This situation brings along many problems such as asocialization, self-alienation and so on in the individual and social life. This study aims to analyze the communicative reflections of social media, one of the developing communication technologies, in social life in the context of communication satisfaction.

Sosyal Medya Ve Sosyal Yalnızlaşma: İlişkisel İletişim Doyumuna Yönelik Bir Analiz

İletişim teknolojileri; toplumsal alışkanlıklar, kültürler ve iletişim biçimleriyle ilgili farklılık ve değişimleri beraberinde getirmiştir. Bireyin çevresi ve dünya ile iletişimi, günümüzde sıklıkla bilişim teknolojileri ile gerçekleşmektedir. Geleneksel iletişimden uzaklaşarak sosyal ağlar yoluyla iletişim kurmak, sosyal yabancılaşmayı beraberinde getirmiştir. Bireyler, iletişim biçimlerinde ve sosyal yaşamlarındaki değişimler nedeniyle yalnızlığa sürüklenmektedir. Sosyal medya, bireyleri bulunduğu çevreden koparmakta, duygusal unsurlar içermeyen sosyal temasların gelişmesine yol açmaktadır. Sosyal medya iletişimi duygusal tatminin yaşandığı yüz yüze iletişimin sağladığı doyuma imkan tanımamaktadır. Bu durum bireysel ve sosyal yaşamda; asosyalleşme, kendine yabancılaşma ve benzeri birçok sorunu beraberinde getirmektedir. Çalışmanın amacı gelişen iletişim teknolojilerinden sosyal medyanın toplumsal yaşamdaki iletişimsel yansımalarını iletişimsel doyum bağlamında analiz etmektir. Çalışma kapsamında bir iletişim biçimi olarak sosyal medya ve sosyal yalnızlaşma kavramları açıklanmaktadır. Sosyal medyanın iletişimsel tatmin boyutu tartışılmaktadır.

PDF

___

Ashforth B. E., Humphrey R H. (1993). Emotional Labor in Service Roles: The Influence of Identity. Academy of Management Review, 18 (1), 88 - 115.

Becker, G. (1964). Human Capital. Chicago: University of Chicago Press.

Bourdieu, P. (1984). Distinction: A social critique of the judgment of taste. London: Routledge.

Domagalski, T A. (1999). Emotions in Organizations: Main Currents. Human Relations, 52 (6), 1-13.

Downs, C.W., Hazen , M.D. (1977). A Factor Analytic Study of Communication Satisfaction. Journal of Business Communication, 14 (3), 63-73.

Edie, D. (2005). Emotions: From ‘Ugly Duckling’ via ‘Invisible Assert’ toward an Ontological Reframing, Ashkanasy N. M., Hörtel, C. E. J. and Zerbe, W. J. (eds), Emotions in Organizational Behavior, LEA, New Jersey.

Ekman, P., Friesen, W V. (1975). Unmasking The Face, Englewood Cliffs. Prentice Hall, New Jersey.

Ergil, D. (2019). Yabancılaşma Kuramına İlk Katkılar. http://www.politics.ankara.edu.tr/dergi/pdf/33/3/8.pdf (1Ağustos 2019).

Güllüoğlu Ö. (2021). Örgütsel İletişim, İletişim Doyumu ve Kurumsal Bağlılık. Eğitim Akademi Yayınları, Konya.

Horowitz, L.M., Alden, L.E., Wiggins, J.S., Pincus, A.L. (2003). Inventory of Interpersonal Problems Manual. The Psychological Corporation, Texas.

Hecht ,M. L. (1978). Measures of Communication Satisfaction. Human Communication Research, 4 (4), 350-368.

Kaplan A., Haenlein M. M. (2010). Users of the World, Unite! The Challenges and Opportunities of Social Media. Business Horizons.

Keçeci, A., Taşocak G. (2009). Öğretim elemanlarının iletişim becerileri: Bir Yüksekokul Örneği. http://acikerisim.deu.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/12345/4533/1.pdf?sequence=1&isAllowe d=y (26 Temmuz 2019).

Leary, T. F. (1957). Interpersonal Diagnosis of Personality: A functional theory and methodology for personality evaluation. First Ed., Ronald Press, New York.

Maslow, A. H. (1943). A Theory of Human Motivation. Psychological Review.

Odabaşı, Y. (2000). Satış ve Pazarlamada Müşteri ilişkileri Yönetimi. Sistem Yayıncılık Pazarlama Dizisi No: 236, Sistem Yayıncılık ve Mat. San. A.Ş., İstanbul.

Özarallı N. (1996). Etkin Örgütsel İletişim Olarak Etkin Kaynak Alışverişi. Endüstri ve Örgüt Psikolojisi, Ed. Tevrüz, S. (Ed.), Türk Psikologlar Derneği Yayınları, Ankara.

Özkalp E., Kırel Ç. (2018). Örgütsel Davranış. Ekin Kitabevi Yayınları, Bursa.

Pincus, J D. (1986), Communication Satisfaction, Job Satisfaction, and Job Performance, Human Communication Research, 12 (3), 395-419.

Redding, W. C. (1972). Communication within the Organization: An Interpretive Review of Theory and Research. Industrial Communication Council, New York.

Sayımer, İ. (2008). Sanal Ortamda Halkla İlişkiler. Beta Yayınları, İstanbul.

Solis, B. ve Breakenridge, D. (2009). Putting the Public Back in Public Relations. Pearson Education, New Jersey.

Scott, D. M. (2010). The New Rules of Marketing and PR. John Wiley and Sons, New Jersey.

Sullivan, H. S. (1953). The Interpersonal Theory of Psychiatry. Norton, New York.

Schneider, B. (1975). Organizational Climates: An Essay. Personnel Psychology, 28, 447- 479.

Tek, Ö. B. (1999). Pazarlama İlkeleri. 8. Baskı, Beta Yayım Dağıtım A.Ş., İstanbul.

Yaylagül, L. (2018). Kitle İletişim Kuramları. 9. Baskı, Dipnot Yayınları, İstanbul.

http://www.befjournal.com.tr/index.php/dergi/article/viewFile/260/226.