Örgüt Kültürünün Örgütsel Sessizlik Üzerine Etkisi: Yerli ve Yabancı Firma Çalışanları Üzerinde Çoklu Grup Analizi

Çalışmanın amacı örgüt kültürü tipleri olarak klan, adhokrasi, pazar ve hiyerarşi kültürü tiplerinin kabullenici, korunma ve koruma amaçlı sessizlik üzerindeki etkisini, uluslararası ve yerli firma çalışanları üzerinde karşılaştırmalı olarak incelemektir. Bu maksatla ülke çapında şubeleri bulunan biri yerel biri yabancı sermayeli iki kahve markasının, Ankara ve Antalya şubelerinde çalışan 182 kişiden veri toplanmıştır. Analizler sonucunda örgüt kültürü türlerinden klan kültürü ile kabullenici sessizlik ve korunma amaçlı sessizlik arasında negatif, koruma amaçlı sessizlik arasında ise pozitif anlamlı ilişki tespit edilmiştir. Adhokrasi, pazar ve hiyerarşi kültürü ile kabullenici ve korunma amaçlı sessizlik arasında pozitif, koruma amaçlı sessizlik arasında ise negatif anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir. Adhokrasi kültürünün korunma amaçlı sessizlik üzerinde ve hiyerarşi kültürünün kabullenici ve koruma amaçlı sessizlik üzerinde anlamlı etkisi tespit edilememiştir. Bunlar dışında kalan kültür tiplerinin sessizlik üzerinde anlamlı etkisi söz konusudur. Örgüt kültürü tiplerine yönelik algılamaların sessizlik üzerindeki etkisi yerli ve yabancı firma çalışanlarına göre kısmen farklılaşmaktadır.

Effect of Organizational Culture on Organizational Silence: Multiple Group Analysis on Domestic and Foreign Firm Employees

The aim of the study is to examine the effect of culture types on organizational silence comparatively on the employees of international and local companies. Data were collected from 182 people working in Ankara and Antalya branches of two coffee brands, one with local and one with foreign capital, having branches across the country. The analyzes showed a negative relationship between clan culture and acquiescent and defensive silence, and a positive relationship between prosocial silence. Adhocracy, market and hierarchy culture has a significant and positive relationship with acquiescent and defensive silence, but negative with prosocial silence. Adhocracy culture has no significant effect on defensive silence. Hierarchy culture has no significant impact on acquiescent and prosocial silence. All other culture types have a significant effect on silence types. The effect of organizational culture types on organizational silence differ partially according to domestic and foreign company employees.

___

  • Acaray, A., Gündüz Çekmecelioğlu, H., & Akturan, A. (2015). Örgüt kültürü ile örgütsel sessizlik arasındaki ilişkinin incelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 3(32), 139–157. https://doi.org/10.9761/JASSS2645.
  • Akin, U., & Ulusoy, T. (2016). The relationship between organizational silence and burnout among academicians: A research on universities in Turkey. International Journal of Higher Education, 5(2), 46-58. doi:10.5430/ijhe.v5n2p46.
  • Aktaş, H., & Şimşek, E. (2014). Örgütsel sessizlik ile algılanan bireysel performans, örgüt kültürü ve demografik değişkenler arasındaki etkileşim. Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (28), 24–52.
  • Alvesson, M. (2002). Understanding Organizational Culture. London: Sage Publications.
  • Alvesson, M., & Lindkvist, L. (1993). Transaction costs, clans and corporate culture. Journal of Management Studies, 30(3), 428-453.
  • Bagheri, G., Zarei, R., & Aeen, M. N. (2012). Organizational silence (Basic Concepts and its Development Factors). Ideal Type of Management, 1(1), 47-58.
  • Batmunkh, M. (2011), Liderlik Tarzları ile Örgütsel Bağlılık ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişki ve Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Brinsfıeld, C. T. (2009). Employee Silence: Investigatıon of Dimensionality, Development of Measures, and Examınation of Related Factors. Doctoral Thesis, The Ohio State University, USA.
  • Cameron, K. S., & Quinn, R. E. (1999b). Diagnosing and changing organizational culture: Based on the competing values framework. Addison-Wesley Publishing.
  • Çavuşoğlu, S., & Köse, S. (2016). Örgüt kültürünün örgütsel sessizlik davranışına etkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(1), 115–146. https://doi.org/10.16953/deusbed.46003
  • Deal, T. E., & Kennedy, A. A. (1982). Corporate Cultures: The Rites And Rituals Of Organizational Life. Reading/Т. Deal, A. Kennedy.–Mass: Addison-Wesley, 2, 98-103.
  • Deal, T.E., & Kennedy, A.A (2000). Corporate cultures. MA: Addison- Wesley.
  • Demir, M., & Demir, Ş. Ş. (2012). Yükseköğretim kurumlarında örgütsel sessizlik: Turizm lisans eğitimi kurumları örneği. Milli Eğitim Dergisi, 42(193), 184-199.
  • Detert, J. R., Schroeder, R. G., & Mauriel, J. J. (2000). A framework for linking culture and improvement initiatives in organizations. Academy of Management Review, 25(4), 850- 863. https://doi.org/10.5465/amr.2000.3707740.
  • Eroğlu, A. H., Orhan, A., & Öztürk, U. C. (2011). Sessizlik girdabı ve bağlılık ikilemi: İşgören sessizliği ile örgütsel bağlılık, ilişkisi ve bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 102-103.
  • Güleç Solak, S., & Erok, M. (2018). Örgütsel sessizlik sarmalında örgütsel vatandaşlık: Karaman ili örneği. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, 53(3), 1337–1356. https://doi.org/10.15659/3.sektor-sosyal-ekonomi.18.12.1058.
  • Hair, J., Black, W., Babin, B., & Anderson, R. (2010). Multivariate Data Analysis: A Global Perspective (7. Baskı). Pearson Prentice Hall.
  • Henriksen, K., & Dayton, E. (2006). Organizational silence and hidden threats to patient safety. Health Services Research, 41, 1539–1554.
  • Hofstede, G. J. (2000). Organizational culture: Siren or sea cow? a reply to dianne lewis. Strategic Change, 9(2), 135-137. https://doi.org/10.1002/(SICI)1099- 1697(200003/04)9:2<135::AID-JSC464>3.0.CO;2-E.
  • Hoy, W.K. ve Miskel. C.C. (1991). Educational Administration: Theory Research and Practice. Mc Graw Hill Inc., London.
  • Hu, L., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal, 6(1), 1–55. https://doi.org/10.1080/10705519909540118.
  • Knoll, M., & Van Dick, R. (2013). Do I hear the whistle…? A first attempt to measure four forms of employee silence and their correlates. Journal of Business Ethics, 113(2), 349–362. DOI 10.1007/s10551-012-1308-4.
  • Köksal, K., Gürsoy, A., & Topçu, M. K. (2018). Etik olmayan örgütsel vatandaşlık davranışının belirleyicileri: Etkileşim adaleti, yöneticiye duyulan güven ve sosyal bağların rolü. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 17. UİK özel sayı, 215–228. https://doi.org/10.18092/ulikidince.434843.
  • Meredith, W. (1993). Measurement invariance, factor analysis and factorial invariance. Psychometrika, 58(4), 525–543. https://doi.org/10.1007/BF02294825.
  • Morrison, E. W., & Milliken, F. J. (2000). Organizational silence: A barrier to change and development in a pluralistic world. Academy of Management Review, 25(4), 706-725. https://doi.org/10.5465/amr.2000.3707697.
  • Needle, D. (2004). Business in Context: An İntroduction to Business and its Environment (4th Ed.). London: Thomson Learning.
  • Özen Kutanis, R. & Karakiraz, A. (2012). İşgören Sessizliğinde Kültürel Boyutların Rolü Var Mı?. 11. Ulusal İşletmecilik Kongresi, 10-12 Mayıs, Konya.
  • Parcham, E., & Ghasemizad, A. (2017). The impact of organizational culture on employees’ organizational silence In Shiraz University of medical sciences. Journal of Health Management & Informatics, 4(1), 25–30. http://jhmi.sums.ac.ir/article_42684.html.
  • Pinder, C.C., & Harlos, K.P. (2001). Employee silence: Quiescence and acquiescence as responses to perceived in justice. Research in Personnel and Human Resources Management, 20, 331-369. https://doi.org/10.1016/S0742-7301(01)20007-3.
  • Podsakoff, P. M., MacKenzie, S. B., Lee, J.-Y., & Podsakoff, N. P. (2003). Common method biases in behavioral research: A critical review of the literature and recommended remedies. Journal of Applied Psychology, 88(5), 879–903. https://doi.org/10.1037/0021- 9010.88.5.879
  • Ralston, D. A., Terpstra‐Tong, J., Terpstra, R. H., Wang, X., & Egri, C. (2006). Today's stateowned enterprises of China: Are they dying dinosaurs or dynamic dynamos?. Strategic Management Journal, 27(9), 825-843. https://doi.org/10.1002/smj.545.
  • Ravasi, D., & Schultz, M. (2006). Responding to organizational identity threats: Exploring the role of organizational culture. Academy Of Management Journal, 49(3), 433-458. https://doi.org/10.5465/amj.2006.21794663.
  • Rhee, J., Dedahanov, A., & Lee, D. (2014). Relationships among power distance, collectivism, punishment, and acquiescent, defensive, or prosocial silence. Social Behavior and Personality, 42(5), 705–720. https://doi.org/10.2224/sbp.2014.42.5.705.
  • Rosenthal, E.A. (1996). Social Networks and Team Performance. Unpublished Dissertation, University of Chicago.
  • Sathe, V. (1984). Implications of corporate culture: A Manager's guide to action. Organizational Dynamics, 12(2), 5-23. https://doi.org/10.1016/0090-2616(83)90030-X.
  • Schein, E. H. (1992). Organizational Culture and Leadership (2nd). Jossey-Bass. San Francisco.
  • Schrodt, P. (2002). The relationship between organizational identification and organizational culture: Employee perceptions of culture and identification in a retail sales organization. Communication Studies, 53(2), 189-202. https://doi.org/10.1080/10510970209388584.
  • Schein, E. H., (1990). Organizational Culture, American Psychologist, 45, 2, 109-119. Schwartz, H., & Davis, S. M. (1981). Matching corporate culture and business strategy. Organizational Dynamics, 10(1), 30-48. https://doi.org/10.1016/0090- 2616(81)90010-3.
  • Sposito, V. A., Hand, M. L., & Skarpness, B. (1983). On the efficiency of using the sample kurtosis in selecting optimal Ip estimators. Communications in Statistics - Simulation and Computation, 12(3), 265–272. https://doi.org/10.1080/03610918308812318.
  • Şişman, M. Ö. (2007). Kültürler. (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayınları.
  • Tangirala, S., & Ramanujam, R. (2008). Employee silence on critical work issues: The cross level effects of procedural justice climate. Personnel Psychology, 61(1), 37-68. https://doi.org/10.1111/j.1744-6570.2008.00105.x.
  • Taşkıran, E., Çetinkaya, N., & Çetin, C. (2015). A study to identify the impact of organizational culture on organizational silence. Humanities and Social Sciences Review, 4(1), 53–60.
  • Tuan, L. T. (2012). Behind knowledge transfer. Management Decision, 50, 459-478. https://doi.org/10.1108/00251741211216232.
  • Van Dyne, L., Ang, S. & Botero, I. C. (2003). Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional constructs. Journal of Management Studies, 40(6), 1359-1392. https://doi.org/10.1111/1467-6486.00384.
Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi-Cover
  • ISSN: 2148-1237
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 1941
  • Yayıncı: Türk Kooperatifçilik Kurumu