Ekoturistlerin Çevresel Tutum ve Davranışları ile Ekoturizm Aktiviteleri Arasındaki İlişkiye Yönelik Bir Araştırma: Fethiye ve Ortaca Ekoçiftlikleri Örneği

Şehir yaşamının stresinden uzaklaşma, doğal ve kültürel çevreye olan ilgi insanları alternatif turizm arayışlarına itmiştir. Ekoturizm geleneksel turizm anlayışından farklı olarak, doğa ile baş başa kalmak isteyen, köy hayatına özlem duyan ve farklı kültürel çevre ile iç içe olmak isteyen turistlerin ilgisini çekmeye başlamıştır. Ekoturizm alternatif turizm faaliyetlerinden birisidir. Ekoturizm aktivitelerine katılan turistlerin en önemli özellikleri doğa ve kültürel çevreye olan duyarlılıklarıdır. Bu çalışmada ekoturistlerin çevresel tutum ve çevresel davranışları ile ekoturizm aktiviteleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi amaçlanmaktadır. Bu amaçla Muğla ili Fethiye ve Ortaca ilçelerinde yer alan ekoçiftliklerden hizmet alan ekoturistlere yönelik alan araştırması gerçekleştirilmiştir. Alan araştırmasında veri toplama tekniği olarak anket yöntemi kullanılmıştır. Anket formunun hazırlanmasında Ekoturizm aktiviteleri, çevresel tutum ve çevresel davranış ölçeklerinden yararlanılmıştır. Anket uygulamasına 312 ekoturist katılmıştır. Elde edilen veriler korelasyon analizi ile test edilmiştir. Araştırma sonucunda, ekoturistlerin çevresel tutumları ile ekoturizm aktiviteleri arasında pozitif yönlü ve anlamlı 0,479 düzeyinde, çevresel davranışları ve ekoturizm aktiviteleri arasında da pozitif yönlü ve anlamlı 0,709 düzeyinde bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.

A Study on The Relationship between Ecotourists' Environmental Attitude-Behavior and Ecotourism Activities: The Case of Fethiye and Ortaca Eco-Farms

The need to move away from the stress of city life, the interest in natural and cultural environment has led people to seek alternative tourism. Ecotourism is different from the traditional tourism concept and has attracted the attention of tourists who want to be alone with nature, longing for village life and desire to be intertwined with different cultural environment. Ecotourism is defined as one of the alternative tourism activities. The most important characteristics of tourists participating in ecotourism activities are their sensitivity to nature and cultural environment. In this study, it is aimed to investigate the relationship between ecotourist activity and ecotourism. For this purpose, a field study was conducted for ecotourists in eco-farms located in Fethiye and Ortaca districts of Muğla province. In the field research, survey method was used as data collection technique. Ecotourism activities, environmental attitudes and environmental behavior scales were used in the preparation of the questionnaire.312 ecotourists participated in the survey. The data were tested with correlation analysis. As a result of the study, it was determined that there was a positive and significant correlation between ecotourism activities and ecotourism activities with a positive and negative value of 0,479 and between environmental behaviors and ecotourism activities.

PDF

___

Baykal, D. ve Çimen, H. (2015). Sürdürülebilir turizm ve eko-turizm sertifikaları, Doğu Karadeniz Bölgesi Sürdürülebilir Turizm Kongresi Bildiriler Kitabı, Gümüşhane Üniversitesi Yayınları, Gümüşhane.
Buğday (2018). Buğday Ekolojik Yaşamı Destekleme Derneği http://www.bugday.org/portal/index.php, Erişim Tarihi: 20.09.2018.
Çabuk, A. (1996). Turizm-çevre ilişkisi: Gündem 21 kapsamında turizmde çevre bilinci kazandırılması üzerine bir araştırma, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Demir, C. ve A. Çevirgen (2006). Ekoturizm Yönetimi, Nobel Yayınları, Ankara.
Erdoğan, N. (2003). Çevre ve (eko)turizm, Genel Yayın ve Dağıtım, Ankara.
Fennell, D.A. ve Nowaczek, A.M. (2003). “An examination of values and environmental attitudes among ecotourists: a descriptive study involving three samples”. Tourism Recreation Research 28(1), 11-12.
Goldman, D. Yavetz, B. ve Peer, S. (2006). “Environmental literacy in teacher training in Israel: environmental behavior of new students”, Journal of Environmental Education, 38(1), 3– 22.
Güven, E. (2013). “Çevre sorunlarına yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi ve öğretmen adaylarının tutumlarının belirlenmesi”, Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 33(2), 411-430.
Haberal, H. (2015). Turizmde alternatif ekolojik turizm- doğa turizmi kırsal turizm-yayla turizmi, Detay Yayıncılık, Ankara.
Kalaycı, Ş., (2008), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (3.Baskı), Asil Yayın Dağıtım, Ankara
Kasalak, M. A. ve Bahtiyar, D. (2017). “Ege ve Akdeniz bölgelerini seyahat eden ekoturistlerin sosyo-demografik özellikleri ve motivasyonları üzerine bir araştırma”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(52), 1088-1096.
Kaypak, Ş. (2010). “Ekolojik turizmin sürdürülebilirliği”, Alanya İşletme Fakültesi Dergisi. 2(2), 93-114.
Khan, M. (1996). An examination of the service quality expectations of the ecotourist. (Doctoral Thesis), Virginia Polytechnic Institute and State University.
Krathwohl, D. R., Bloom, B. S. ve Masia, B. B. (1973). Taxonomy of educational objectives, the classification of educational goals. Handbook II: Affective Domain, David McKayCo. Inc., New York.
Miller, M. L. ve Kaye, B. C. (1993). “Coastal and marine ecotourism: a formula for sustainable development”, Trends 30 (2), 35-41.
Nilsson, M., & Küller, R. (2000). “Travel behaviour and environmental concern” Transportation Research Part D: Transport and Environment, 5(3), 211-234.
Orams, B. M. (1995). “Towards a more desirable from of ecotourism”, Tourism Management, 16(1), 1-9.
Ovalı, P. K. (2007). “Kitle turizmi ve ekolojik turizmin kavram, mimari ve çevresel etkiler bakımından karşılaştırılması”, YTÜ Mimarlık Fakültesi E-Dergisi, 2(2), 64-79.
Priskin, J. (2001). “Assessment of natural resources for naturebased tourism: the case of the central coast region of Western Australia”, Tourism Management 22, 637–648.
Taşdemir, S. (2016). Sürdürülebilir ekoturizm uygulamaları ve potansiyel belirlemeye yönelik geri dönüşüm ve çevre yönetim stratejileri: İzmir Karaburun örneği, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
The Survey System, Sample size calculator, https://www.surveysystem.com/sscalc.htm, Erişim Tarihi: 20.09.2018.
Timur, S. ve Yılmaz, M. (2013). “Çevre davranış ölçeğinin Türkçe’ ye uyarlanması”, Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 33(2), 317-333.
Uysal, M., Noe, F. P. ve McDonald, C. D. (1994). “Environmental attitude by trip and visitors characteristics”, Tourism Management 15(4). 284-294
Wallace, G. N. ve Smith, M. D. (1997). “A comparison of motivations, preferred management actions and setting preferences among Costa Rica, North American and European visitors to five protected areas in Costa Rica”, Journal of Tourism Research 22(3), 568-588.
WTO, https://www.wto.org/ Erişim Tarihi:12 Eylül 2017
Yu, C. P., Tang, W. ve Chen, H. (2017). “Study of ecotourism services quality: an application of ecotourists' service quality expectation scale (Ecoserv)”, Journal of the Experimental Forest of National Taiwan University. 31(3), 131-142.