"Özel öğretim yöntemleri" dersinin Türkçe öğretmeni yetiştirme sürecine katkısı

iletişimin temel unsuru dil, kültür aktarımını sağlayan en önemli araçtır. Dolayısıyla kültürün geliştirilerek nesilden nesle aktarılmasında ve toplumu oluşturan bireyler arasında sağlıklı iletişim kurulmasında Türkçe öğretmenlerine önemli görevler düşmektedir. Bilgi toplumunun oluşumunda yaşanan gelişmeler, öğretmenin sorumluluklarını başka bir boyuta taşımıştır. Eskiden eğitim sisteminde “öğretmen merkezli eğitim” görüşü geçerliyken artık okullarda “öğrenci merkezli eğitim” yapılmaktadır. Bu yüzden öğretmen öğrenciyi merkez alacak bir öğretim ortamını hazırlayacak kapasiteye sahip olmalıdır. Bu da öğretmen eğitiminde niteliğin arttırılmasını gerektirir. Türkçenin bilgi değil ifade ve beceri dersi olduğu gerçeği de göz önünde bulundurulursa, Türkçe öğretmenlerinin hem Türkçeyi doğru kullanmaları hem de millî eğitimin genel amaçları ve Türkçe öğretiminin özel amaçları doğrultusunda öğrencilerini eğitmeleri gerekir. Bilmek ve bildiğini öğretebilmek birbirinden farklı kavramlardır. Türkçe öğretmeni bilgi yönünden ne kadar donanımlı olursa olsun bildiklerini beceri ve ifadeye dönüştüremediği sürece bunun bir önemi yoktur. Türkçe öğretmenliği mesleğinde beceri ve ifadenin yanı sıra yöntem bilgisi de önemlidir. “Özel Öğretim Yöntemleri” Türkçe öğretmeni adaylarının yöntem bilgisi bakımından yetişmelerini sağlayan derslerden biridir. Bu çalışmada söz konusu dersin Türkçe öğretmeni yetiştirme programlarına ne zaman girdiği, tarihî süreç içinde ne tür değişikliklere uğradığı doküman incelemesi yöntemiyle incelenmiş ve Türkçe eğitimi açısından önemi değerlendirilmiştir.

The contribution of 'special teaching methods' course to Turkish teacher training process

Language as the basic tool of communication is the most important means providing the transfer of the culture. Thus, teachers has a great role in passing the culture from generations to generations and by doing this they are seeking to develop better communications of individuals. The developments in the formation of knowledge society have changed the responsibilities of teachers into another dimension. Before, there were ‘teacher based education’ in the schools, but now, the education is ‘student based’. So the teacher needs to have the ability of providing a student based teaching atmosphere. This requires an increase in the quality of teacher training. When it is taken into consideration that the Turkish isn’t a knowledge course but a skill course, Turkish teachers need both to use Turkish appropriately and to educate their students within the set up standards and the general aims of national education as well as the special aims of Turkish language teaching. Knowing and what you are teaching to your students are two different issues. If a Turkish teacher cannot transfer the acquired knowledge into skill development and behaviour of utterance , how much s/he is equipped in terms of knowledge has not got any relevance to the matter. Besides skill and expression, methodology is also a cardinal value in the profession of Turkish language teachers. ‘Special Teaching Methods’ is one of the courses providing Turkish teacher candidates to get relevant experience and practice in terms of the application of the methodologies in classroom environment. In this study, the course which was merged into the Turkish language teachers training programmes will be evaluated in terms of the types of changes observed. Besides this a historical analysis of the changes in the implementation of the course will be carried out.

PDF

___

ALKAN, Cevat-KAVCAR, C.– SEVER, S. (1998), “Bilgi Çağında Eğitimde Öğretmenlik Mesleğinin Yeniden Yapılanması”, Bilgi Çağında Öğretmenimiz Sempozyumu (8-9 Ekim 1998), Anadolu Çağdaş Eğitim Vakfı Yayınları, Ankara, s. 9-18.
ALKAN, Cevat, KURT, M. (Tarihsiz), Özel Öğretim Yöntemleri: Disiplinlerin Öğretim Teknolojisi, Anı Yayıncılık, Ankara.
ALTUNYA, Niyazi (1981), Gazi Eğitim Enstitüsü Programlarının Değerlendirilmesi (1930-1980), (Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara.
BAĞCIOĞLU, Gülsen (1997), Genel, Mesleki ve Teknik Eğitim Fakültelerindeki Öğretmenlik Uygulaması Dersine İlişkin Öğretim Elemanı ve Öğrenci Görüşleri (Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara.
BALIM, A.-Günay, T.-KESERCİOĞLU, D.-İNEL, E. EVREKLİ (2009), “Fen Öğretmen Adaylarının yapılandırmacı Yaklaşıma Göre Görüşlerinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (27), s. 55-74.
ÇELENK, Süleyman (1988), Eğitim Yüksekokulu Öğrencilerinin Öğretmenlik Mesleğine İlişkin Tutumları, (Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya.
DEMİREL, Özcan (1995), Genel Öğretim Yöntemleri, USEM Yayınları, Ankara. Buca Eğitim Fakültesi Kataloğu 1996 (1996), Dokuz Eylül Üniversitesi Rektörlük Matbaası, İzmir.
KILIÇ, Ilgım (2007). Müzik Öğretmenliği Lisans Programı Öğrencilerinin “Özel Öğretim Yöntemleri” Derslerinde Kazandıkları Yeterliklerin “Öğretmenlik Uygulaması”nda Kullanım Açısından Değerlendirilmesi, (Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ankara.
MAARİF VEKİLLİĞİ (1931), Gazi Muallim Mektebi ve Terbiye Enstitüsü, Teşkilat ve Programlar, Ankara.
MAARİF VEKİLLİĞİ (1941), Gazi Orta Öğretmen Okulu ve Terbiye Enstitüsü Müfredat Programı, Maarif Matbaası, Ankara,
MEB (1968), Tebliğler Dergisi, 31 (1529).
MEB (1979), Tebliğler Dergisi, 44 (2053).
MİLLÎ EĞİTİM BAKANLIĞI (1980), Yüksek Öğretmen Okulu Bölümlerine Ait Geçici Haftalık Ders Dağıtım Çizelgeleri ile Bazı Bölümlere Ait Geçici Çerçeve Programları, Millî Eğitim Basımevi, Ankara.
ÖZDEN, Yüksel (1999), Öğrenme ve Öğretme, PegemA Yayıncılık, Ankara.
TEKİN, Seher (2006), “Özel Öğretim Yöntemleri” Derslerinin Öğrencilerin Pedagojik İçerik Bilgilerine Katkılarının İrdelenmesi”. VII. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi (7-9 Eylül 2006). Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi, Gazi Üniversitesi Yayınları, Ankara, s. 558.
TEMİZKAN, Mehmet (2008), “Türkçe Öğretmeni Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutumları Üzerine Bir Araştırma”, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(3), s. 461-486.
YILDIRIM, Ali, H. ŞİMŞEK (2006), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
YÜKSEKÖĞRETİM KURULU (1998), Eğitim Fakültesi Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları, Yükseköğretim Kurulu Yayınları, Ankara. http://www.yok.gov.tr/egitim/ogretmen/programlar_icerikler.htm