Toprağın tarla kapasitesi değişiminin toprak türüne göre temel bileşenler regresyon analizi ile modellenmesi

Bu çalışmada toprağın tarla kapasitesi değişiminin toprak türüne göre modellenmesi amaçlanmıştır. Bunun için önce çoklu regresyon analizi kullanılmış ama model denetlendiğinde çoklu bağlantı problemi ile karşılaşılmıştır. Modele sokulan bağımsız değişkenlerin doğal olarak aralarında var olan güçlü korelasyonlar bu sonucun doğmasına sebep olmuştur. Temel bileşenler regresyon analizi ile bu problem ortadan kaldırılmıştır. Toprağın tarla kapasitesi üzerinde kum kil ve tozun çok önemli etkisi olduğu bilinmektedir. Ancak kum kil ve toz arasındaki güçlü korelasyonlar bilinen çoklu regresyon analizi ile modelleme yapmaya engel olmaktadır. Bu durumda temel bileşenler regresyon analizi sağlıklı modelleme için en iyi çözüm olmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

toprak suyu, komponent analizi, tarla kapasitesi, toprak bünyesi, toprak tipi, regresyon analizleri, toprak fiziksel özellikleri, istatistiksel analizler

Field water capasity modelling according to soil texture using principle component regression analysis

The purpose of the paper is to determine a model, the soil field water capacity in accordance with soil texture. At first, multiple regression analysis has been used to determine a model. But, it was found multiple relation problem in the model because of strong relationships among the independence variables. Therefore, principle component regression analysis was applied and the problem was solved. It is known that sand, dust and clay contents play important roles on field water capacity. But, the model can not be run by multiple regression analysis because of strong relationships among sand, dust and clay. In this situation, the best way is to solve the multiple relation problem by using principle component regression analysis.

Keywords:

soil water, component analysis, field capacity, soil texture, soil types, regression analysis, soil physical properties, statistical analysis,

PDF

___

Alpar, R., 1997. Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Yöntemler. Kültür Ofset, Ankara.

Çepel, N., 1975. Antalya-Düzlerçamı Orman Topraklarının Faydalanılabilir Su Kapasitesi Ve Azot Miktarı İle Bunların Meşçere Boy Artımı Üzerine Etkileri. İÜ Orm. Fak. Derg., Seri A, Sayı 1, İstanbul.

Çepel, N., 1993. Toprak-Su-Bitki İlişkileri. İÜ Orman Fakültesi, 236 s., İstanbul.

Çepel, N., Dündar, M., Günel, A., 1977. Türkiye’nin Önemli Yetişme Bölgelerinde Saf Sarıçam Ormanlarının Gelişimi İle Bazı Edafik Ve Fizyografik Etkenler Arasındaki İlişkiler. TÜBİTAK Yayın No 354, TOAG Seri No 65, Ankara.

Eruz, E., 1984. Balıkesir Orman Başmüdürlüğü Bölgesindeki Saf Karaçam Meşçerelerinin Boy Gelişimi İle Bazı Edafik Ve Fizyografik Özellikler Arasındaki İlişkiler. İÜ Orm. Fak. Yayın No. 3244/368, İstanbul.

Gülçur, F., 1974. Toprağın Fiziksel ve Kimyasal Analiz Metotları. İÜ Orm. Fak. Yayın No 201, Kutulmuş Matbaası, İstanbul.

Irmak, A, 1972. Toprak İlmi. İÜ Orman Fak. Yay. No 184, İstanbul.

Kantarcı, M.D., 1980. Belgrad Ormanı Toprak Tipleri Ve Orman Yetişme Ortamı Birimlerinin Haritalanması Esasları Üzerine Araştırmalar. İÜ Orm. Fak. Yayın No 2636/275, İstanbul.

Kantarcı, M.D., 2000. Toprak İlmi, İÜ Orman Fak. Yayın No 4261/462, İstanbul.

Klute, A., 1986. Water Retonbon Labaratory Methots in a Klute (ed.) Methots of Soil Analysis. Part I, Physical and Minerological Properties, Argon, No 9, Amer. Soc. Of Agronomy, Inc, Madison, Wisconsin, USA.

Özkan, K., 1994. Samsun Terme Gölardı Kavak Ağaçlandırma Sahasında Açılan Toprak Profillerinden Alınan Toprak Örneklerinin Fiziksel Ve Kimyasal Özelliklerinin İncelenmesi İle Çalışma Sahasının Kavak Yetiştirmeye Uygunluğunun İrdelenmesi. KTÜ Orman Fakültesi, Orman Mühendisliği Bölümü, Lisans Tezi (Basılmamış), 48 sayfa, Trabzon.

Özkan, K., 1997. Prof. Dr. Bekir Sıtkı Evcimen Sedir (Cedrus libani A. RİCH) Koruma Ormanı’nın Yetişme Muhiti Özellikleri. SDÜ Fen Bilimleri Enst. Yüksek lisans tezi (Basılmamış), Isparta.

Schlichting, E., Blume, E., 1966. Bodenkundliches Practikum. Verlag Paul Parey. Hamburg and Berlin.

Uğurlu, S., Çevik, İ., 1990. Bingöl Yöresi Bozuk Meşe Baltalıklarının Verimlileştirilmesi Çalışmalarında Başarıyı Etkileyen Yetişme Yeri Faktörleri. Orm. Araş. Enst. Teknik Bülten No 211, Anakara.

Zech, W., Çepel, N., 1972. Güney Anadolu’daki Bazı Pinus brutia Meşçerelerinin Gelişimi İle Toprak Ve Reliyef Özellikleri Arasındaki İlişkiler. İÜ Orman Fak. Yayın no 1753/191, İstanbul.