Yeni Dışavurumcu Sanatta Beden İmgesi

Sanat tarihsel süreçte sanatçıya kaynaklık eden önemli alanlardan biri, çok yönlü ve karmaşık yapısıyla insan olmuştur. Fiziksel, duyuşsal, bilişsel varlık yapısıyla insan, sanatın merkezine konumlandırılmış ve farklı biçim, anlam ilişkileriyle temsil edilmiştir. Tarih, kültür, kimlik ve sanatçının yaratıma dair psikolojik süreçleri bağlamında sanatsal bir forma ulaşan insan bedeni; anlatı sunma aşamasında sanatçıya kaynaklık eden önemli bir imge haline gelmiştir. İfadeci bir anlatımın aracı olarak kullanılan beden imgesi, özellikle dışavurumcu sanat anlayışı temelinde gerçekleştirilen uygulamalar kapsamında önem kazanmıştır. Beden imgesine sıklıkla başvurulan, farklı teknik ve uygulama yöntemleri ile ele alınan akımlardan biri Yeni Dışavurumculuk olmuştur. 1970’lerden itibaren Avrupa ve ABD’de yoğun bir uygulama alanı bulan Yeni Dışavurumculuk akımında; özellikle Almanya, İtalya ve Amerika merkezli olarak beden imgesi, farklı tematik içeriklerin aktarımında kullanılmıştır. Bölgelere bağlı bu değişkenlik durumuna bir temel oluşturmak üzere; beden imgesinin üç önemli merkezde, hangi tematik içeriklerle ve amaçlarla sanatta varlık gösterdiğini tespit etmeye yönelik bir çalışma önem kazanmıştır. Bu amaçla gerçekleştirilen çalışmada, doküman incelemesi ve literatür taraması yöntemi kullanılmıştır. Yeni Dışavurumculuk akımına yön veren ve Almanya, İtalya, Amerika merkezli olarak çalışmalarını gerçekleştiren sanatçıların, beden imgesine yer verdikleri eserleri ile bu eserlerine yön veren kavramsal yapılar araştırılmıştır. Elde edilen bulgular paralelinde Yeni Dışavurumculuk bağlamında üç merkezde bedene atfedilen rol hakkında genelleyici bir yargıya varılmaya çalışılmıştır.

Body Image in New Expressionist Art

In the historical process of art, one of the important scope that has been the source of the artist has been human with its multifaceted and complex structure. Man, with his physical, emotional and cognitive structure, is positioned at the center of art and represented by different form and meaning relations. The human body reaching an artistic form in the context of history, culture, identity and the artist's psychological processes of creation; It has become an important image that serves as a source for the artist at the stage of narration. The body image, which is used as a means of expressive expression, has gained importance especially within the scope of the applications carried out on the basis of the expressionist understanding of art. One of the movements, which is frequently applied to body image and handled with different techniques and application methods, has been New Expressionism. In the New Expressionism movement, which has found an intense application area in Europe and the USA since the 1970s; Body image has been used to convey different thematic contents, especially in Germany, Italy and America. In order to form a basis for this variability depending on the regions; A study to determine the thematic contents and purposes inwhich art is present of body image in three important centers has gained importance. In the study carried out for this purpose, the method of document review and literature review was used. The works of the artists who gave direction to the New Expressionism movement and who carried out their works based in Germany, Italy and America, and the conceptual structures that gave direction to these works were investigated. In parallel with the obtained findings, it was tried to reach a general judgment about the role attributed to the body in three centers in the context of New Expressionism.

___

  • Antmen, A. (2013). 20. yüzyıl batı sanatında akımlar. Sel.
  • Baynes, K. (2008). Toplumda sanat. (Y. Atılgan, Çev.) Yapı Kredi.
  • Cardinal, R. (2008). Dışavurumcu proje. Sanat Dünyamız, (109), 164-165.
  • Hodge, S. (2014). Elli sanat fikri. (E. Gözgü, Çev.) Domingo.
  • Karsan, F. (2005). 20. yüzyıl sanatında yıkma ve yaratma. Rh+Sanat, (21), 50-53.
  • Krausse, A. C. (2005). Rönesanstan günümüze resim sanatının öyküsü. (D. Zaptçıoğlu, Çev.) Literatür.
  • Shane, R. (2015). Yeni dışavurumculuk. M. Haydaroğlu (Ed.), Tarih boyunca sanat (s. 32-33) içinde. Yapı Kredi.
  • Şahiner, R. (2008). Sanatta postmodern kırılmalar ya da modernin yapıbozumu. Yeni İnsan.
  • Tarzan, Ö. (2010). Yeni dışavurumcu tavrı oluşturan sanatçı kimliği ve yapıtlardaki psiko-sembolik öğeler. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Dokuz Eylül Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü.
  • Thompson, J. (2006). Modern resim nasıl okunur modern ustaları anlamak. (F. Candil Çulcu, Çev.) Hayalperest.
  • Yaşayanlar Sağlam, G. (1992). Batı Avrupa ve Türk resminde yeni dışavurumculuk. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.