İletişim Fakültelerindeki Yeni Medya ve Gazetecilik Pratiklerine Yönelik Derslerin İncelenmesi

İletişim teknolojilerindeki özellikle son30 yıl içerisindeki gelişmeler, dijital alandaki yenilikler Yeni Medya adı verilen kavramın literatüre girmesine sebep olmuştur. Yeni Medya, Sosyal Medya ve Büyük Veri iletişim alanının son yıllardaki üzerinde en fazla çalışılan, en fazla tartışmanın ve araştırmanın yapıldığı konu başlıkları olmuştur. İstisnasız tüm akademisyenler bu alanlar ile ilgili kuramsal veya uygulamalı pek çok yayın yapmış ve yapmaya devam etmektedir. Bu ana başlıklar altında sempozyumlar düzenlenmekte, hakemli dergiler özel sayılar çıkarmakta, yüksek lisans ve doktora tezlerinde de sıklıkla bu konular çalışılmaktadır. Yeni Medya teknolojilerinin yoğun bir şekilde kullanıldığı; İnternet Gazeteciliği, Sosyal Medya Yayıncılığı ve Veri Gazeteciliği gibi dijital medya alanlarına olan ilginin giderek artması, bu yeni nesil pratiklerin getirdiği avantajların gazete sahipleri tarafından fark edilip haber üretiminde gazeteciler tarafından kullanılmaya başlanması ve yeni mezun gazetecilerden bu konularda bilgi sahibi olunmasının beklenmesi, gazetecilik eğitimi veren kurumların da ders içeriklerinin yenilenmesini ve bu alanlara yönelik yeni derslerin ders programlarına eklenmesini zorunlu hale getirmiştir. Bu çalışmada Türkiye'deki devlet ve vakıf üniversitelerinin gazetecilik, yeni medya, medya ve iletişim gibi bölümlerinin eğitim planları ve ders içerikleri incelenerek yeni nesil gazetecilik ve yeni medya pratiklerine ne oranda uyum sağlayabildikleri ortaya konmaya çalışılmıştır. Devlet üniversitelerine göre daha dinamik bir yapıya sahip olan,kurumsal yapısı gereği yeniliklere daha hızlı adapte olabilen ve ticari olarak daha fazla tale görebilmek için sektörün beklentilerini öncüleyen vakıf üniversitelerinin ders programları ile devlet üniversitelerindeki gazetecilik bölümlerinin programları karşılaştırılacak, aralarındaki niceliksel ve niteliksel farklılıklar belirlenmeye çalışılacaktır.

Analysis of Courses for New Media and Journalism Practices of Communications Departments

Developments in communication technologies, especially in the last 30 years, and innovations in the digital field led to the introduction of the concept called New Media into the literature. New Media, Social Media and Big Data have been the topics that have been studied the most in recent years, where the most discussion and research has been done. All academics, without exception, have made and continue to make many theoretical or practical publications related to these fields.Symposiums are organized under these main titles, peer-reviewed journals issue special issues and these issues are frequently studied in master's and doctoral theses.Increasing interest in digital media such as Internet Journalism, Social Media Broadcasting and Data Journalism, in which New Media technologies are generally used; The fact that the advantages of these new generation practices were recognized by the newspaper owners and started to be used by journalists in news production and the expectationof new graduates to be informed about these issues made it compulsory to renew the course content of journalist education institutions and to add new courses to these programs. In this study, the educational plans and course contents of the departments such as journalism, new media, media and communication, in the state and private universities in Turkey, were examined and the extent to which they could adapt to the new generation journalism and new media practices was tried to be revealed. Compared to state universities, the curriculum of the foundation universities, which have a more dynamic structure, can adapt to the innovations faster due to its institutional structure and try to meet the expectations of the sector in order to see more demand in commercial terms; It will be compared with the programs of the journalism departments of state universities and quantitative-qualitative differences between them will be determined.

PDF

___

Akgül, H., Akgül, B., & Ayer, Z. (2018). Sanayi 4.0 sürecinde gazetecilik bölümü eğitim programı oluşturmada yeni yaklaşımlar. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 5(8), 190- 197.
Akyazı, E. (2018). İletişim fakültelerinde sosyal medya eğitimi. International Journal of Social Sciences and Education Research, 4, 730-740.
Arık, M. B., & Bayram, F. (2011). İletişim Eğitimi ve İletişim Akademisyenleri: Veriler Işığında Genel Bir Değerlendirme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi(15), 81-98.
Atabek, G. Ş., & Atabek, Ü. (2014). İletişim Eğitiminde Farklı Perspektifler Öğrenciler Akademisyenler ve Meslek Mensuplarının İletişim Eğitimi Hakkındaki Tutumları. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, Sayı:38, 148-163.
Biber, A. B. (2019, Nisan 12). 10 soruda Julian Assange ve WikiLeaks davası. TRT Haber: https://www.trthaber.com/haber/dunya/10-soruda-julian-assange-ve-wikileaks-davasi411674.html
Dağtaş, E. (2003). Gazetecilik Eğitiminde Kuram ve Uygulama İkilemi: Türkiye'deki İletişim Fakülteleri Üzerine Bir Araştırma. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı:16, 143-200.
Ege Ajans. (2019, Mayıs 31). EÜ İletişim Fakültesi’nde “Akreditasyon Paydaş Toplantısı”. Ege Üniversitesi Haber Ajansı: https://egeajans.ege.edu.tr/?p=8836
Ezber, B., & Sayar, T. E. (2016). Türkiye’de Akademi Dışı Medya ve İletişim Eğitimi. Marmara İletişim Dergisi, Sayı:26, 71-83.
Jenkins, H. (2006). Convergence Culture: Where old and New Media Collide. New York: New York University Press.
Kazete. (2018, 10 01). 'Türkiye'de 10 yılda 10 bine yakın gazeteci işsiz kaldı'. Kazete: https://kazete.com.tr/haber/turkiyede-10-yilda-10-bine-yakin-gazeteci-issiz-kaldi-55436
Özarslan, Z. (2019). Türkiye’de lisans düzeyindeki yeni medya eğitimi ve sektör beklentileri üzerine bir Değerlendirme. Hacettepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Kültürel Çalışmalar Dergisi, 6(1), 150-175.
Özbek, M. (1992-1993). İletişim Eğitimi Üzerine. Ankara: İLEF Yıllık.
Özçaülayan, M. (2008). Gazetelerin Gelişimi ve Gazeteciliğin Geleceği (Yeni Teknolojiler ve Medya Ekonomisi Açısından Genel Bir Değerlendirme). Marmara İletişim Dergisi, 13(13), 131 - 159.
Öztürk, S. (2011). İletişim Eğitiminin Hedefi: Yeni Bir Entellektüel Yaratmak. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi(15), 145-156.
Şahin, A. (2017, Şubat 7). Akıllı üretim çağı: Endüstri 4.0. Fortune: https://www.fortuneturkey.com/akilli-uretim-cagi-endustri-40-42841
Şeker, M., & Şeker, T. (2011). İletişim Eğitiminde Temel Sorunlar ve Açmazlar. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi(15), 99-118.
Tokgöz, O. (2003). Türkiye’de iletişim eğitimi: Elli yıllık bir geçmişin değerlendirilmesi. Kültür ve İletişim, 9-32.
Türkiye Halkla İlişkiler Derneği. (2019, 11 01). İletişim Fakülteleri. TÜHİD: http://www.tuhid.org/yerli-iletisim-fakulteleri.html
Uzun, R. (2007). İstihdam sorunu bağlamında Türkiye’de iletişim eğitimi ve öğrenci yerleştirme . İletişim kuram ve araştırma dergisi , Sayı:25, 117-134.
Yıldırım, B. (2006). Eleştirel Pedagoji Açısından Gazetecilik Eğitimini Yeniden Düşünmek. İletişim Araştırmaları, 4(1), 121-152.
Yıldırım, B. (2010). Gazeteciliğin Dönüşümü: Yöndeşen Ortam Ve Yöndeşik Gazetecilik. Selçuk İletişim Dergisi, 6(2), 230-253.
Yüksek Öğretim Kurulu. (2019, Kasım 02). YÖK'ten üniversite programlarındaki isim kargaşasına son verecek düzenleme. Yüksek Öğretim Kurulu: https://www.yok.gov.tr/Sayfalar/Haberler/2019/onlisans-ve-lisans-programlarininsiniflandirilmasi.aspx

ISSN: 2667-5617
Yayın Aralığı: Yılda 6 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ