Bakırköy Kadın Cezaevinde Bulunan Anne Mahpusların Çocuklarıyla İlişkileri

Makale Nisan 2011-Mayıs 2012 tarihleri arasında Bakırköy Kadın Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda derinlemesine görüşme, anket ve gözlem gibi farklı sosyolojik araştırma teknikleri kullanılarak gerçekleştirilen “Cezaevinde Kadın Olmak” Araştırmasının mahpus anneler ve çocukları arasındaki ilişkilere odaklanan bölümünün sonuçlarını incelemektedir. Küçük yaşta çocuğu olan anne mahpusların bazıları çocuklarını da beraberlerinde cezaevine getirmektedirler. Altı yaşından büyük çocukları olan anne mahpusların çocukları ise genellikle babalarına ya da yakınlarının bakımına emanet edilmektedirler. Bu çocukların devlet kurumlarına emanet edilmesi de oldukça sık rastlanan bir durumdur. Mahpus anneler çocukları yanlarında olsa da,olmasa da her fırsatta anneliğin icrasını zorlaştıran cezaevi koşullarına rağmen annelik sorumluluklarını üstlenmeye çalışmaktadırlar.Mahpuslar annelik görevlerinin çoğunu yerine getirmeseler de cezaevinden annelik yapabilen iyi anneler olarak kendilerini ifade etmektedirler. Onları cezaevine getiren koşullara rağmen iyi ve yetkin anneler olduklarını göstererek hapsedilmeden kaynaklanan damgalanmayı hafifletmeye çalışmaktadırlar.Çocuklarıyla birlikte cezaevinde bulunan anneler onlara kapatılmayı yaşattıkları için üzgündürler. Çocuklarını duvarların dışında bırakan anneler bir yandan onlara kendi mahpusluklarının sebep olduğu damgalanmayı yaşatmanın diğer yandan da ihtiyaçları olduğunda onların yanında olamamanın suçluluğunu yaşarlar. Mahpus bir anne için cezaevinde çocuklarıyla ilişkilerini sürdürebilmek önemlidir. Bu ilişkileri devam ettirmek, anne olarak unutulmadığını hala çocukları tarafından sayıldığını bilmek mahpusun kendisiyle ilgili, kendi yarattığı imgede önemli bir yer tutar. Anne olmak mahpuslara cezaevi koşullarına dayanmak için güç verir. Annelik ayrıca cezaevi sonrası topluma yeniden katılımı sağlayacak en önemli etmenlerden biridir.

The Relations of Incarcerated Mothers with Their Children in the Bakırköy Women’s Prison

This article analyzed the findings of the chapter included in the research “Being a Woman in Prison” about the relationships of incarcerated mothers with their children. The research was conducted between April 2011 and May 2012 with different sociological research techniques such as face-to-face interviews, surveys, and observations. In general, if a female inmate has a baby or a toddler, she takes her children with her. Kids who are older than six years of age usually stay with their fathers or other close relatives. Also, these children are commonly admitted to government agencies (such as the Society for the Protection of 1Children).Whether or not they have their children with them in prison, incarcerated mothers try to perform their motherhood responsibilities despite the challenges caused by the circumstances of the prison. Even though they cannot fulfill most of their motherhood duties, mothers in prison regard themselves as good parents. They try to alleviate the stigmatization of being an inmate by showing how good and competent mothers they are despite the circumstances that have caused their incarceration. Inmates who have theirchildren with them in prison feel heartbroken and sorry since they are obliging their kids to have the experience of incarceration. Women who have left their kids outside of the prison walls also feel guilty since their incarceration causes stigmatizationin the lives of their kids. Besides, these mothers cannot be with their children when their children need them. It is truly important for imprisoned mothers to maintain good relationships with their children during their sentences. Maintaining these relationships and being respected as a mother play quite an important role in their self-reflections/ideas of themselves. Being a mother provides enormous strength to tolerate the conditions of the prison. Additionally, motherhood is one of the most important mechanisms of reintegration and participation in society after their sentences are over.

PDF

___

Aiello, B.L. (2011). Mothering in Jail: Pleasure, Pain and Punishment, [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. Graduate School of the University Massachusetts Amherst.
Atatürk, M.K. (1952). Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri. Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Yayınları. C.1.
Bağ, C.& Bıçakçı, M.Y. (2016). Kadın Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda Anneleriyle Kalan Çocukların Gelişimsel Taraması. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 3 (2) , 32- 52.
Barnes, L.S.& Stringer, E.C. (2014). Is motherhood Important? Imprisoned Women’s Maternal Experience Before and During Confinement and Their Post Release Expectations. Feminist Criminology, 9(1), 3-23.
Boutron, C.& Constant, C. (2014). Être mère en prison au Pérou : droit au double peine ?. Champ Pénal/Penal Field, XI. https://doi.org/10.4000/champpenal.8727
Cardi, C. (2007). Le contrôle social réservé aux femmes: entre prison, justice et travail social. Déviance et Société, 31 (1), 3-23.
Cardi, C.& Abdallah, S.T. (2014). “Vécu de la carcéralité des mères et des pères”. Champ Pénal, XI. https://doi.org/10.4000/champpenal.8815
Celinska, K. & Siegel, J.A. (2010). Mothers in Trouble: Coping with Actual or Pending Separation from Children due to Incarceration, The Prison Journal, 90 (4), 447-474.
Cezaevleri Müdürleri ve Politika Yapıcılar İçin Kadınlar ve Hapsedilme Üzerine El Kitabı. (2008). Birleşmiş Milletler, New York.
Clark, J. (1995). The Impact of the Prison Environment on Mothers. The Prison Journal, 75 (3), 306- 329.
Da Cunha, M.P. & Granja, R. (2014). Gender Asymmetries, Parenthood and Confinement in two Portuguese Prisons. Champ Pénal, XI. https://doi.org/10.4000/champpenal.8809
Demirci Yılmaz, T. (2015). Annelik, Cogito, 81, 66-90.
Dodge, M. & Pogrebin, M.R. (2001). Collateral Costs of Imprisonment for Women Complications of Reintegration, The Prison Journal, 81 (1), 42-54.
Elmelak, S. (2015). Babies Behind Bars: An evaluation of Prison Nurseries in American Female Prisons and Their Potential Constitutional Challenges, Pace Law Review, 35 (3), 1080-1106.
Frigon, S. (2001). Femmes et emprisonnement: le marquage du corps et l’automutilation, Criminologie, 34 (2), 31-56.
Goffman, E. (1974). Stigmate, les usages sociaux des handicaps. Les éditions de Minuit.
Kızmaz M. (2020, Nisan 28). Anne ve Çocuklar Risk Altında. Cumhuriyet Gazetesi.
Knibiehler, Y. (2001). Maternité affaire privée, affaire publique. Bayard.
Loper, A.B. (2006). How Do Mothers in Prison Differ from Non-Mother?. Journal of Child and Family Studies. 15 (1), 83-95.
Merçil İ. (2001). Les intellectuelles islamistes en Turquie contemporaine [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales.
Merçil, İ. (2017). La détention des femmes en Turquie et la maternité à l’épreuve de l’incarcération. Déviance et Société, 41 (4), 620-655.
Merçil, İ., Aksoy, E.R., Doguç S. (2016). “Türkiye’de Kadın Suçluluğu ve Cezaevinde Kadın Olmak” (Der.) Kadın Odaklı. Kağıtçıbaşı, Ç. vd. Koç Üniversitesi Yayınları. 317-347.
Öztan, E. (2015). “Annelik, Söylem ve Siyaset”. Cogito. 81, 91-107.
Ricordeau, G. (2012). «Entre dedans et dehors: Les parloirs», Politix, 25 (97), 101-123.
Rostaing, C. (1997). La relation carcérale. Identités et rapports sociaux dans les prisons de femmes. PUF.
Savcı, İ. (2004). Adını Kader Koyduk. Kadın Açık Cezaevinden Notlar. Phoenix Yayınevi.
Shamai, M.& Kochal, R.B. (2008). Motherhood Starts in Prison: The experience of Motherhood Among Women in Prison. Family Process, 47(3), 323-340.
Sykes, G.M. (1958). The Society of Captives, a Study of Maximum Security Prison. Princeton Univerty Press.
Touraut, C. (2014). Parentalité partagée à distance: rôles parentaux et rapports conjugaux face à l’enfermement. Champ Pénal. XI. https://doi.org/10.4000/champpenal.8759

ISSN: 2667-5617
Yayın Aralığı: Yılda 6 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ