YARATICI DRAMA YÖNTEMİNİN ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN DUYGUSAL GEREKSİNİMLERİ ÜZERİNE ETKİSİ

Bu araştırma, yaratıcı drama yönteminin üniversite öğrencilerinin duygu gereksinimlerine katkısını incelemek amacıyla yapıldı. Araştırma tek grup öntest- sontest modelde gerçekleştirildi. Araştırma, deney grubunda 27 öğrenci ile yürütüldü. Bu öğrencilerin 22'si ( % 77. 8) kadın, 5'i (% 22. 2) erkektir. Araştırmaya katılan üniversite öğrencilerinin yaş, cinsiyet gibi demografik özelliklerini belirlemek için sosyodemografik bilgi formu uygulandı. 'Duygu Gereksinim Ölçeği' deney grubunda yapılan çalışmalarda hem öntest hem de sontest olarak kullanıldı. Öğrencilerin duygu gereksinimlerine göre ortalama puanı drama eğitimi öncesi 2.14?12.38 iken, eğitim sonrası 14.88?12.04 olarak tespit edildi. Duygu Gereksinim Ölçeği'nin alt boyutlarından elde edilen sonuçlara baktığımızda da yakınlaşma alt ölçeğinden öntestte 14. 3 ?13.56 puan alınırken, sontestte 21.40?8.55 puan alındığı saptandı. Kaçınma alt ölçeğinden öntestte -12.18?10.65 puan alınırken, sontestte -7.62?12.62 puan alındığı görüldü. Deney grubunun eğitim öncesi ve sonrası öntest ve sontest toplam duygu gereksinimleri puanları arasında anlamlı bir farkın olduğu görülmektedir (Z= -3.570, p? 0. 05). Öğrencilerin yaklaşma alt ölçeğinden öntest ve sontest puanları arasında anlamlı bir farkın olduğu (Z= -2.810, p?0.05), kaçınma alt ölçeğinden de öntest ve sontest puanları arasında anlamlı bir farkın olduğu tespit edilmektedir (Z= -2.238, p?0.025). Bu sonuçlar, deney grubunda bulunan öğrencilerin uygulama sonrasında duygularına daha olumlu gereksinimlerinin eğitim öncesinde ve sonrasında cinsiyete göre değişmediği gösterildi (p? 0.05). Araştırma verilerinden elde edilen bulgulara göre, deney grubunda uygulanan yaratıcı drama etkinliklerinin, istatistiksel olarak arttırdığı görüldü. Üniversite öğrencilerinde bu önemli beceriyi geliştirmek için yaratıcı dramanın yer aldığı eğitim programların hazırlanmasının ve yaygınlaştırılmasının bu kişileri geleceğe hazırlamada önemli olduğu düşünülmektedir

THE EFFECT OF THE CREATIVE DRAMA METHOD ON THE EMOTIONAL NEEDS OF UNIVERSITY STUDENTS

The aim of this study was to determine the contribution of the creative drama method on the emotional needs of university students. The study group of the study consisted of 27 first class students at a university. There were 22 (77.8%) female and 5 (22%) male students. A total of 30 hours of the creative drama educational program was used for the study group students in 10 sessions, each lasting 180 minutes. We used the "The Need For Affect Scale" to evaluate the emotional need levels of the students in the study's experimental group. We also administered the "Personal Information Form" to record the personal characteristics of the students. The mean emotional need score of the students was 2.1412.38 before training and 14.8812.04 afterwards. The Need For Affect Scale sub dimensions revealed a score of 14.3 13.56 from the pretest and 21.408.55 from the posttest of the approach subscale and -12.1810.65 from the pretest and -7.6212.62 from the posttest of the Avoidance subscale. There was a statistically significant difference between the total emotional need pretest and posttest scores of the experimental group (Z= -3.570, p0.05). There was also a significant difference between the pretest and posttest scores of both the approach subscale (Z= -2.810, p0.05) and the avoidance subscale (Z= -2.238, p0.025). We found no statistically significant difference between the total emotional needs of the male and female students before training (Z= -.496, p>0. 05). Similarly there was a difference between the subscale scores Z=-.934, p>0. 05, avoidance Z =- 1.841, p>0. 05). There was also no statistically significant difference between the total emotional needs and the subscale scores after the training Z=-.701, p>0. 05, avoidance Z=-.554, p>0. 05). The results of this study indicate that university students have a more positive approach to their emotions following application of the creative drama method. We believe that these results were the due to the students enacting different roles in the creative drama activities and starting and continuing communication, understanding the other persons and developing empathy, developing positive relationships, getting to know their emotions, expressing and controlling their emotions and therefore becoming engaged in experiences related to their emotions. We believe that preparing and popularizing educational programs containing creative drama so that these important skills can be developed in university students is very important in preparing these individuals for the future.

PDF

___

ADIGÜZEL, H. Ö. (2006). Yaratıcı Drama Kavramı, Bileşenleri ve Aşamaları. Yaratıcı Drama Dergisi, 1, 17–31.
ADIGÜZEL, H. Ö. (2010). Eğitimde Yaratıcı Drama. Ankara: Naturel Yayıncılık.
AYKAÇ, M., ÇETİNKAYA, G. (2013). Yaratıcı Drama Etkinliklerinin Türkçe Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerilerine Etkisi. TURKISH STUDIES - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic- ISSN: 1308-2140, Volume 8/9 Summer 2013, www.turkishstudies.net, Doi Number :http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.5503, p. 671-682.
AKAR, R. (2000). Eğitimde Alternatif Bir Öğretim Yöntemi: Drama”, Öğretmen Dünyası, C:21 / S:246, 21-22.
DİL, S., AYKANAT, B. (2013). Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Dersinin Hemşirelik Öğrencilerinin Duygusal ve Durumlara Yaklaşma ve Kaçınma Motivasyon Düzeylerine Etkisi. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 4 (3), 125-130.
DUYAN, V., GELBAL, S. (2011). Duygu Gereksinimi Ölçeğinin Türk Kültürüne Uyarlanması ve Psikometrik Niteliklerinin Belirlenmesi. Eğitim ve Bilim, 36 (136), 1, 116-129.
EBERT, G. (2004). Oyunculuk Sanatında Doğaçlama. İstanbul: Mitos Boyut Yayınları.
ERSOY, E. (2014). Geometri Öğretiminde Yaratıcı Dramanın Etkisi. TURKISH STUDIES - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or TurkicISSN: 1308-2140, Volume 9/5 Spring 2014, www.turkishstudies.net, Doi Number :http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.6647, p. 929-942.
FELDMAN- BARRET, L., LANE, R. D., SECHREST, L., SCHAWARTZ, G. E.(2000). Sex Differences in Emotional Awareness. Personality and Social Psychology Bulletin, 26 (9), 1027-1036.
FENNER, P., HAGENS, B. (2002). Every Child Needs Self Esteem: Creative Drama Builds Self Confidence Through Self Expression. UMI: 3040782, 2002.
HATİPOĞLU, Ş. (2012). Doğaçlamada Duygu ve Kurgu Sorunları–Doğaçlama Teknikleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Hakemli Dergisi, Art-e Kasım özel sayı,152-163.
KALE,Ü., ÇAĞDAŞ, A., TEPELİ, K. (2013). Anne-Baba Eğitim Düzeyinin İlköğretim 1. Sınıf Öğrencilerinin Duyguları İfade Etme Becerilerine Etkisinin İncelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 254-262.
KİNG, L. A., EMMONS, R.A. (1990). Conflict over Emotional Expression: Psychological and Physical Correlates. Journal of Personality and Social Psychology, 58(5), 64-87.
KİLMARTİN, C.T. (1994). The Masculine Self. New York: Macmillan.
KULİK, J. (2004). Intergenerational Drama and The Child: Documentation of The Influences and Effects of Participation. PhD Thesis, Arizona State University, USA.
KUZUCU, Y. (2006). Duyguları fark etmeye ve ifade etmeye yönelik bir psiko eğitim programının, üniversite öğrencilerinin duygusal farkındalık düzeylerine, duyguları ifade etme eğilimlerine, psikolojik ve öznel iyi oluşlarına etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
KRİNG, A. M., GORDON, A. H. (1998). Sex Differences in Emotion: Expression, Experience and Physiolgy. Journal of Personality and Social Psychology, 74 (3), 686-703.
MAİO, G.R, ESSES, V. M. (2001). The Need for Affect: Individual Differences in the Motivation to Approach or Avoid Emotions. J Pers, 69(4), 583-615.
MONETA, I., ROUSSEAU, C. (2007). Emotional Expression and Regulation in a School-Based Drama Workshop for Immigrant Adolescents with Behavioral and Learning Difficulties. The Arts in Psychotherapy, 1-43.
ÖNDER, A. (2003). Okul Öncesi Çocuklar için Eğitici Drama Uygulamaları. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
PETER, M. (2003). Drama, Narrative and Early Learning. British Journal of Special Education, 30 (1), 21-27.
SAARNİ, C. (1999). The Development of Emotional Competence. New York: Guilford Press.
SALOVEY, P., DETWEİLER, B.J., STEWARD, W.T., BEDELL, B.T. (2001). Affect and HealthRelevant Cognition. J.P. Forgas (Ed.). Handbook of Affect and Social Cognition (344-368). London: Lawrance Earlbaum.
SALTALI DURMUŞOĞLU, N. (2010). Duyu Eğitiminin Okul Ööncesi Dönem Çocuklarının Duygusal Becerilerine Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversite Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
ÜSTÜNDAĞ, T. (2002). Günümüz Eğitiminde Dramanın Yeri, Yaratıcı Drama 1985-1995 Yazılar, Naturel Yayıncılık, Ankara, 9.
WESTER, S.R., VOGEL, D.L., PRESSLY, P.K., HEESSACKER, M. (2002). Sex Differences in Emotion: A Critical Review of the Literatüre and implications for Psychology. The Counseling Psychologist, 30(4), 630-652.