209110

YABANCI DİL OLARAK TÜRKÇE ÖĞRENENLER İÇİN DİNLEME BECERİSİ ÖZ YETERLİK ÖLÇEĞİ GELİŞTİRİLMESİ

Hem ana dili eğitimi hem de yabancı dil öğretiminde doğrudan, sağlıklı bir iletişimin sağlanması için öğrenciye kazandırılması gereken en temel anlama becerisi dinlemedir. Doğal şartlar altında ana dili edinim sürecinde okul çağına gelene kadar birey, belli düzeyde dinleme becerisini geliştirir. Yabancı dil öğrenme sürecinde ise birey hedef dil ile daha geç tanışmakta ve temas süresi daha kısa olmaktadır. Bu noktada bireyin yabancı dil öğrenim sürecinde göstereceği irade, zor durumlar ile baş dönüştürebileceğine olan inancı dil eğitiminin sürekliliği ve verimliliği açısından önem arz etmektedir. Bu süreci en iyi ifade eden kavram öz yeterliktir. Bu araştırmanın amacı Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenlerin dinleme becerisine yönelik öz yeterlik algısı ölçebilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı geliştirmektedir. Bu kapsamda denemelik ölçeğin oluşturulması için ilgili literatür taranmış; uzman, öğretmen ve öğrenci görüşüne başvurulmuştur. Oluşturulan denemelik ölçek İstanbul Üniversitesi Dil Eğitim Merkezi ve Gaziantep Üniversitesi Türkçe Öğretimi Uygulama ve Araştırma Merkezinde 2013-2014 eğitimöğretim yılında yabancı dil olarak Türkçeyi öğrenen 228 öğrenciye uygulanmıştır. Uygulama sonuçları ile ölçeğin geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda üç alt boyuttan oluşan 18 maddelik bir ölçek elde edilmiştir. Birinci alt boyutun "temel bilgi düzeyi, ikinci alt boyutun "kavrama-sentez", üçüncü alt boyutun "üst düzey değerlendirme" dinleme becerisi öz yeterlik algı düzeylerini ölçtüğü tespit edilmiştir. Bu üç boyutun (faktörün) açıkladıkları toplam varyans %63,389'dur. Maddelerin faktör yükleri 0,647 ile 0,783 değerleri arasındadır. Yapılan t-testi sonucunda maddelerin tümünün ayırt etme gücüne sahip olduğu tespit edilmiştir. Doğrulayıcı faktör analizi sonucunda elde edilen değerler modelin doğrulandığını göstermektedir. Ölçeğin Cronbach Alfa güvenirlik katsayısı 0,941 olarak hesaplanmıştır

THE DEVELOPMENT OF LISTENING SKILL’S SELF EFFICACY FOR LEARNERS OF TURKISH AS A FOREIGN LANGUAGE

In both mother tongue education and teaching of foreingn language directly the most basic comprehesion skills required tesol to students for smooth communication to ensure is “listening”.Until individuel reaches school age in mother tongue acquisition prosecess under foverable conditions develops listening skills in certain level. But in the process of learning a foreign language, individual meets later and communication process of individual is shorter. At this point, shown will in the course of foreign language education of individual important from continuity and efficiency terms of language education the belief that individual can be transform to performance the own capacity and coping skills with difficult situation. The concept, which expressed the best is “self-efficacy”. The purpose of this study is develop a valid and reliable assessment instrument measuring self-efficacy perception on listening skills’ of learners of Turkish as a foreign language. In this context, relevant literature for trial scale to form have been studied, and opinions of students have been referenced. 228 students who learn Turkish as aforeign language in the academic year 2013-2014 in both Univercity of İstanbul ‘Language Education Center’ and Univercity of Gaziantep “Turkish Education Application and Research Center” formed trial scale are tested. The reliability and validity study of scale by the results of application has been made. The 18-item scale consisting of three subdimensions in results of analyses were obtained the first sub-dimension “level of basic knowledge”, the second sub-dimension “grasp synthesis” and the third sub-dimension “senior level assesment.” listening level was found to measure the levels of self-efficacy perceptions in all their. The total variance explained in these tree dimensions are %63,389. Factor loading of items is between 0.647 and 0.783. As a resuld of the t-test, all items have been found to have the power to discernment. Obtained values in these results of confirmatory factor indicate verication of model. The Cronbach's alpha reliability coefficient was calculated to be 0.941

PDF

___

Aşılıoğlu, B. (2009). Türkçe Öğretmen Adaylarına Göre Derslerde Karşılaşılan Başlıca Dinleme Engelleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(29), 45-63. ISSN:1304-0278.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W. H. Freeman and Company.
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Büyükikiz, K. K. (2012). Türkçeyi İkinci Dil Olarak Öğrenen Yabancılar İçin Yazma Becerisi Öz Yeterlilik Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (18), 69-80.
Büyükikiz, K. K. (2011). Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenlerin Yazma Becerileri İle Öz Yeterlilik Algıları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Doktora tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Büyüköztürk, Ş. (2013). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (19.Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Demir, T. (2014). Yazma Öz Yeterlik Ölçeğinin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Kafkas Üniversitesi, e – Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 67-74.
Demir, T. (2013). İlköğretim Öğrencilerinin Yaratıcı Yazma Becerileri İle Yazma Özyeterlik Algısı İlişkisi Üzerine Bir Çalışma. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 2 (1), 84- 114.
Demirel, Ö. (2010). Yabancı Dil Öğretimi Dil Pasaportu Dil Biyografisi Dil Dosyası (5. Baskı). Ankara: Pegem Yayınları.
Epçaçan, C. (2013).Temel Bir Dil Becerisi Olarak Dinleme ve Dinleme Eğitimi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 11, 331-357.
Epçaçan, C., Demirel, Ö. (2011). Okuduğunu Anlama Öz Yeterlik Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4 (16), 120-128.
Ergin, A.,Birol, C. (2000). Eğitimde iletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Erkuş, A. (2012). Psikolojide Ölçme ve Ölçek Geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Güneş, F. (2007). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınları.
Hanbay, O. (2013). Çocuklara Yabancı Dil Öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
İşcan, A. (2011). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Suggestopedianın (Telkin Yöntemi) Kullanımı. Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 6 (1), p. 1317-1322, www.turkishstudies.net, ANKARA – TURKEY
Karabay, A. (2013). Eleştirel Okuma Öz Yeterlik Algı Ölçeğinin Geliştirilmesi. Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 8 (13), p. 1107-1122, www.turkishstudies.net, ANKARA – TURKEY
Katrancı, M. ve Melanlıoğlu, D. (2013). Öğretmen Adaylarına Yönelik Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği: Geçerlik Ve Güvenilirlik Çalışması. International Journal of Social Science, 6 (6), 651-665. DOI: http://dx.doi.org/10.9761/JASSS1407
Kline, R. B. (2011).Principles and Practice of Structural Equation Modeling (3rd ed.). New York:The Guilford Press.
Kurudayıoğlu, M., Kana, F. (2013). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Dinleme Becerisi ve Dinleme Eğitimi Özyeterlik Algıları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (2), 245-258.
Kuzgun, Y., Deryakulu, D. (2006). Bireysel Farklılıklar ve Eğitime Yansımaları. Eğitimde Bireysel Farklılıklar. Y. Kuzgun ve D. Deryakulu (Editörler). (İkinci baskı), s. 1-11. Ankkara: Nobel Yayın Dağıtım.
Leech, N. L., Barret, K. C. and Morgan G. A. (2005). SPSS for Intermediate Statics: Use and Interpretation (2nd Edition). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Inc. Özbay, M. (2010). Anlama Teknikleri II Dinleme Eğitimi. (İkinci Baskı). Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M. (2010). Anlama Teknikleri II Dinleme Eğitimi. (İkinci Baskı). Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M., Barutçu, T. (2013). Dil Psikolojisi Ve Türkçe Öğretimi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 11, 933-973.
Sallabaş, E.M. (2012). Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenlerin Konuşma Öz Yeterliliklerinin Değerlendirilmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 16(2), 269-290
Senemoğlu, N. (2012). Gelişim Öğrenme ve Öğretim (22. Baskı). Ankara: Pegem Yayınevi
Şengül, M. (2013). Ortaokul Öğrencilerine Yönelik “Yazma Öz Yeterlikleri Ölçeği” Geliştirme Çalışması. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 171, 81-94.
Topçuoğlu Ünal, F. ve Sever, A. (2013). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Eleştirel Okumaya Yönelik Özyeterlik Algıları. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 33-42.