___

AÇIK, Fatma (2010). Türkçe Öğretmeni Yetiştirme Programında Mevcut Alan Derslerinin Kültürel Boyutu. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 15-26.

AKKAYA, Nevin ve KIRMIZI, Fatma Susar (2007). Yeni Program Doğrultusunda Hazırlanan Ġlköğretim 4. ve 5. Sınıf Türkçe Ders Kitaplarının Öğretmen GörüĢlerine Göre Değerlendirilmesi. Milli Eğitim, 174, 232-249.

AKSAN, Doğan (2004). Dilbilim ve Türkçe Yazıları. Ġstanbul: Multilingual Yayınları.

AKYOL, Hayati (2003). Metinlerden Anlam Kurma. Türklük Bilimi Araştırmaları, 13, 49-58.

ALYILMAZ, Cengiz (1997). Teknoloji ve Dil. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 8, 33-36.

ALYILMAZ, Semra (2008). Öğretmen Adaylarına Göre Görgü Kurallarına Aykırı Davranışlar. İzvestiya Vuzov, 1-2, 136- 142.

AYTAŞ Gıyasettin ve ÇEÇEN, Mehmet Akif (2010). Ana Dili Eğitiminde Dil Bilgisi Öğretiminin Yeri ve Önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 77-89.

BARIN, Erol, Türkçenin Güncel Sorunları, Çözüm Yolları ve Sorumluluklarımız, Türkçenin Eğitimi ve Öğretimi Üzerine Konuşmalar, 53-58, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

BİNYAZAR, Adnan (1983). Anadili Öğretiminde Yazınsal Alanlara Açılım, Türk Dili Aylık Dil ve Yazın Dergisi Dil Öğretimi Özel Sayısı, 379-380, 57-72.

BOZKURT, Fuat (2010). Türkiye Türkçesi Türkçe Öğretiminde Yeni Bir Yöntem. İstanbul: Kapı yayınları

COŞKUN, Eyyup (2005). İlköğretim Dördüncü ve BeĢinci Sınıf Öğretmen ve Öğrencilerinin Yeni Türkçe Dersi Öğretim Programıyla İlgili Görüşleri Üzerine Nitel Bir Araştırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 5 (2), 421-476.

DEMİR, Celal ve YAPICI, Mehmet (2007). Ana Dili Olarak Türkçenin Öğretimi ve Sorunları. Sosyal Bilimler Dergisi, 9 (2), 177-192.

DEMİREL, Özcan. İlkokullarda Türkçe Öğretimi ve Sorunları. http://193.140.216.63/19928%C3%96ZCAN%20DEM%C4 %B0REL.pdf adresinden 10.01.2010 tarihinde alınmıştır.

DEMİREL, Melek (1996). Bilgilendirici Metin Türünün ve Okuduğunu Kavrama Becerisinin Altıncı Sınıf Öğrencilerinin Öğrenme Düzeyine Etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

DURUKAN, Erhan (2008). İlköğretim Ġkinci Kademe Türkçe Dersi Öğretim Programında Genel Amaçlar-Hedef/Kazanımlar İlişkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1 (4), 149-158.

DURUKAN, Erhan ve ALVER, Mehmet (2008). Ses Temelli Cümle Yönteminin Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1 (5), 274-289.

DURUKAN, Erhan (2008). Türkçe Dersi Öğretim Programının (6- 8. Sınıflar) Hedef ve Kazanımları Doğrultusunda 7. Sınıf Türkçe Dersi Öğrenci Çalışma ve Öğretmen Kılavuz Kitaplarının Değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Trabzon.

DURUKAN, Erhan (2009). 7. Sınıf Türkçe Ders Kitaplarındaki Metinleri Anlamaya Yönelik Sorular Üzerine Taksonomik Bir İnceleme. Milli Eğitim, 181, 84-93.

ERDEM, İlhan ve BAŞARAN, Mustafa (2010). Mezun Oldukları Bölümlerin Öğretmenlerin Dilbilgisi Öğretimine İlişkin Görüşleri Üzerindeki Etkisi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 321-339.

GELBAL, Selahattin ve KELECİOĞLU, Hülya (2007). Öğretmenlerin Ölçme ve Değerlendirme Yöntemleri Hakkındaki Yeterlik Algıları ve Karşılştıkları Sorunlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 135- 145.

GEMALMAZ, Efrasiyap (2010), Türkçenin Derin Yapısı (hzl. Cengiz ALYILMAZ, Osman MERT). Ankara: Belen Yayınları.

GÖMLEKSİZ, Mehmet Nuri ve BULUT, İlhami (2007). Yeni İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Milli Eğitim, 175, 161-184.

GRAY, William S. (1975). Okuma ve Yazma Öğretimi (çev. Nejat YÜZBAŞIOĞULLARI). İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.

GÜLSEVİN, Gürer ve BOZ, Erdoğan (2006). Türkçenin Çağdaş Sorunları. Ankara: Kitabevi. http://www.yok.gov.tr

GÜNEŞ, Firdevs (2002). Ders Kitaplarının İncelenmesi. Ankara: Ocak Yayınları.

GÜNEŞ, Firdevs (2003). Okuma- Yazma Öğretiminde Cümlenin Önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları. 13, 39-48.

GÜZEL, Abdurrahman (2003), Eğitim Fakültelerinde Türkçe Öğretmenliği Bölümünün Kuruluşu ve Hedefleri. Türklük Bilimi Araştırmaları. 13, 7-17.

GÜZEL, Abdurrahman (2010), Türkçe Eğitimi Bölümlerinde Kurulması Gerekli Görülen Ana bilim Dalları. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 371-383.

KARADAĞ, Ruhan ve GÜLTEKİN, Mehmet (2007). İlkokuma Yazma Öğretiminde Çözümleme ve Bireşim Yöntemlerinin Etkililiğine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 3 (1), 102-121.

KARADAĞ, Özay ve KURUDAYIOĞLU, Mehmet (2010), Türkçedeki Kelime Türtetme Özelliğinin İlköğretim Öğrencilerinin Yazılı Anlatımlarına Yansıması. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 437-455.

KAVCAR, Cahit, OĞUZKAN, Ferhan ve SEVER, Sedat (1995). Türkçe Öğretimi Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin. Ankara: Engin Yayınevi.

KAVCAR, Cahit (2003). Türk Dili ve Edebiyatı Programıyla İlgili Yeni Çalışmalar. Türklük Bilimi Araştırmaları. 13, 1-26.

KIRKKILIÇ, Ahmet ve MADEN, Sedat (2010). İlköğretim ve Lisans Programlarındaki DeğiĢiklikler Sonrasında Türkçe Öğretmenliği Mesleğinin ve Türkçe Eğitimi Bölümlerinin Durumu. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 477-502.

KİLİMCİ, Ayşe (1998). Anadilinde Çocuk Olmak Yabancı Dilde Eğitim. İstanbul: Papirüs Yayınevi.

KOMİSYON (2006). Türkçe Dersi Öğretim Programı Kılavuzu. Ankara: Devlet Kitapları Basım Müdürlüğü.

KUTLU, Hilal A. (2006). MEB İlköğretim 6, 7 ve 8. Sınıf Türkçe Ders Kitaplarında Yer Alan Metinlerin Söz Varlığı Açısından Değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

OZİL, ġeyda ve TAPAN, Nilüfer (1991). Türkiye’nin Ders Kitapları Orta Öğretim Ders Kitaplarına Eleştirel Bir Yaklaşım. İstanbul: Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği Yayınları.

ÖNLER, Zafer (2009), Kültürel Etkilenmeler ve Dil, Türkçenin Eğitimi ve Öğretimi Üzerine Konuşmalar, 27-36, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

ÖZBAY, Murat (2003). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. Ankara: Gölge Ofset Matbaacılık.

ÖZBAY, Murat (2009). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.

ÖZBAY, Murat (2009). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.

ÖZBAY, Murat (2009). Anlama Teknikleri: II Dinleme Eğitimi. Ankara: Öncü Kitap.

ÖZBAY, Murat (2010). Türkçe Öğretimi Yazıları, Ankara: Öncü Kitap.

ÖZDEMİR, Emin (1983). Anadili Öğretimi. Türk Dili Aylık Dil ve Yazın Dergisi Dil Öğretimi Özel Sayısı, 379-380, 18-30.

ÖZKARA, Yasin (2006). Türkçe Dersi Öğrenci Çalışma Kitaplarının Türkçe Programında Geçen Yazma Kazanımlarını Karşılama Durumu. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Kongresi’ne sunulan bildiri, Ankara.

SEVER, Sedat (2003). Türkçe Öğretiminde Yeni Yapılanma Çalışmaları. Türklük Bilimi Araştırmaları. 13, 27-38.

TAŞER, Suat (2009). Konuşma Eğitimi. İstanbul: Pegasus Yayınları. TEZCAN, Nuran (1983). Yüksek Öğretimde Anadili Öğretimi. Türk Dili Aylık Dil ve Yazın Dergisi Dil Öğretimi Özel Sayısı, 379-380, 73-76.

TOK, Şükran; TOK, Türkay ve MAZI, Ayşegül (2008). İlkokuma Yazma Öğretiminde Çözümleme ve Ses Temelli Cümle Yöntemlerinin Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 53, 123-144.

TÜBA (2005). Türkiye Bilimler Akademisi’nin Program İle İlgili Genel Görüş ve Önerileri. “http://ilkogretim- online.org.tr/vol5say1/yenimufredat_raporu%5B1%5D .pdf” adresinden 15.09.2009 tarihinde alınmıştır.

TÜRK, Vahit (2010). Dil-Eğitim-Kimlik-Kişilik. Türk Yurdu, 273, 48-50.

YALÇIN, Saba (1994). Metinden Öğrenme İlkelerine Göre Hazırlanan Ders Kitabının Öğrenci Erişisine Etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

YAPICI, Mehmet (2004). İlköğretim Dil Bilgisi Konularının Çocuğun Bilişsel Düzeyine Uygunluğu. İlköğretim-Online, 3 (2), 35- 41.

YILMAZ, Engin (2009). Türkiye Türkçesi Üzerine Araştırmalar. Ankara: PegemA Yayınları.