TARİHÇİ ATÂ'NIN ATÇILIK İLE İLGİLİ ESERİ: TUHFETÜ'L-FÂRİSÎN FÎ-AHVÂLİ HUYÛLİ'L-MÜCÂHİDÎN

At ve atçılık insanlık için özel ve müstesna bir yere sahip olup, Türklerde ise bunun çok daha büyük bir yeri ve değeri vardır. Büyük Türk devletleri atların sırtında kurulmuş ve birçok mevki ve makam ismi de ata dayalı olarak ortaya çıkmıştır. Atın yerini ve kıymetini anlatan ayet ve hadislerin de bulunması atın değerini daha da artırmış; hatta at, Türklerde insandan sonra yaratılmışların en şereflisi olarak kabul edilmiştir. İslâm dünyasında at ve atçılığa dair eserler Abbasiler döneminden itibaren yazılmaya başlanmış ve zamanla birçok baytarnâme ve fürûsiyye ortaya konulmuştur. İslâm dünyasında at ve atçılığa dair eserler, at hastalıkları ve tedavilerine dair baytarnâmeler ile atçılık, binicilik, okçuluk gibi konuları içeren fürûsiyyeler adı altında yazılmıştır. Baytarnâmelerde genellikle at hastalık ve tedavileri işlenmiş, fürûsiyyelerde ise binicilik, silahşorluk gibi konular ele alınmıştır. Bu iki sahada antik dillerden Arapçaya birçok çeviri yapılmış ve bunlarda genellikle, Aristo'ya ait olduğu kabul edilen Baytarnâme'den esinlenilmiştir. İslâm dünyasında baytarlıkla ilgili ilk telif eser İbni Ahi Hizâm el-Huttelî'nin Kitâbül-hayl ve'l-baytara adlı eseri olmuş ve bu eser daha sonra birçok defa tercüme ve şerh edilmiştir. Osmanlı'da at ve atçılıkla ilgili eserlerin genellikle şerh ve tercüme şeklinde yazıldığı görülmekte olup, bunların birisi de Tayyarzâde Ata tarafından Arapça bir eserden Tuhfetu'l-farisin fî-ahvâli huyûli'l-mücâhidîn adıyla çevrilmiş eserdir. Bu makalede bu eser incelenip tanıtılmaktadır.

A WORK ON THE HORSE RIDING WHICH WAS WRITTEN BY HISTORIAN ATA: TUHFETÜ'L-FÂRİSÎN FÎ-AHVÂLİ HUYÛLİ'L-MÜCÂHİDÎN

Horse and horse riding, has a special place for humanity, and has a value much larger than that of the Turks. Great Turkish states established the backs of horses and based on the horse name emerged in many position and authority. Qur'anic verses and Hadiths about the location and value of the horse is also further increased the value of thehorse, even at the Turks after the person has been recognized as themost honorable of creatures. Began to be written works on horse ridingat the Islamic world from the period of the Abbasids and in the long runmany fürûsiyye and baytarname put forward. The works on horse andhorse riding at the Islamic world, baytarnames which explainingtreatment of diseases of horse and fürûsiyye which including issues ofhorse riding, horseback riding, archery posted under the name. Atbaytarnâmes usually is treated treatment of the disease of horse, atfürûsiyyes discussed the horse-riding, knight hood issues such as.These two had been many translating from ancient languages to Arabicand in these generally the book was inspired by Aristotle regarded asbelonging to. At the Islamic world veterinary the first copyrighted workis Kitâb al Hayl wa al baytara which was written by Ibni Ahi al-Huttelî,this work has been translated many times and was annotated. InOttoman works on horse and horse riding is often seen written in theform of commentary and interpretation, one of them is Tuhfetü'l-Farisînfî-ahvâli huyûli'l-Mujahideen which was translated from a Arabic workby Tayyarzade Ata. In this article examined and are introduced this work.

___

  • ADIVAR, A. Adnan, Osmanlı Türklerinde İlim, İstanbul, 1970.
  • ARTAN, M.Ercan, Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık (açılış konuşmaları), İstanbul 1995.
  • GÖZLÜKÇÜ, Hazım.R., Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık (açılış konuşmaları), İstanbul 1995.
  • Ahmed Atâ, Tayyarzâde, Tuhfetü'l-fârisîn fî-ahvâli huyûli'l-mücâhidîn Millet Kütüphanesi, AEtıb57.
  • ATALAY, Besim, Divanu Lugati't-Türk Tercemesi, TDK Yay., Ankara, 1985.
  • ERGİN, Muharrem, Dede Korkut Kitabı: Giriş, Metin, Faksimile, TDK Yay., Ankara, 1989.
  • ERK, Nihal, XVI.Asır Veteriner Hekimliği ve Bu Asra Ait Eserler. AÜ Veteriner Fak.Yay., Ankara, 1955.
  • ERK, Nihal, "Tuhfetü'l-fârisiî fî-ahvâli Huyûli'l-mücâhidîn Adlı Kitabın ilimler Tarihi Yönünden İncelenmesi" AÜ DTCF Dergisi, C.17, s. 3-4 (Eyliil-Aralık 1960, s.496-510.
  • SUMER, Faruk, Türklerde Atcılık ve Binicilik, İstanbul, 1983.
  • ŞEN, Mesut, "Baytarnâmeler", Türk Kültüründe At ve Çağdaş Atçılık 1995, s.177-263.
  • ŞEŞEN, Ramazan, "Ortaçağ İslam Tıbbının Kaynakları ve XV. Yuzyılda Türkçeye Tercüme Edilen Tıp Kitapları, 5 Tıp Tarihi Araştırmaları, C 5, 1993, s.11- 20.