SİMGESEL DİL ÖĞRETİMİNİN 5. SINIF ÖĞRENCİLERİNİN YAZILI ANLATIMLARINDA SİMGESEL DİL ÖGELERİNİ KULLANIM DURUMLARINA ETKİSİ

Bu araştırmanın temel amacı, simgesel dil öğretiminin 5. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatımlarında simgesel dil ögelerini kullanım durumlarına etkisini belirlemektir. Araştırmada, gerçek deneme modellerinden "öntest-sontest kontrol gruplu model" kullanılmıştır. Araştırmaya ilişkin uygulama, 2010-2011 eğitim-öğretim yılının ikinci döneminde, gerçekleştirilmiştir. Araştırma kapsamına 5-A ve 5-B sınıfından belli özelliklere göre denkleştirilmiş 20'şer öğrenci alınmış ve yansız atama yoluyla deney grubu olarak belirlenen 5-A sınıfına 11 hafta süreyle simgesel dil öğretimi (benzetme, kişileştirme) verilirken kontrol grubu olarak belirlenen 5-B sınıfına sınıf öğretmenleri tarafından, Türkçe dersi öğretim programı doğrultusunda eğitim verilmeye devam edilmiştir. Verilerin toplanması amacıyla, Teksas eyaletinde kullanılan ve Türkçeye uyarlama kapsamında ele alınan "Akademik Becerilerin Teksas Akademik Beceri Değerlendirmesi İçin Puanlama Ölçütleri (Scoring Criteria for Texas Assessment of Academic Skills)" adlı ölçek, Traylor (1997) tarafından geliştirilip Türkçeye uyarlama çalışmaları kapsamında ele alınan "Benzetme İçin Puan Anahtarı (Scoring Guide For Similes)" ve "Kişileştirme İçin Puan Anahtarı (Scoring Guide For Personification)" isimli ölçeklerden yararlanılmıştır. Türkçe dersinin simgesel dil ögelerinin öğretimine yönelik olarak işlenmesi için de etkinlik planları ve öğretim materyalleri geliştirilmiştir. Araştırma kapsamında elde edilen verilerin çözümlenmesinden sonra; ilköğretim 5. sınıf Türkçe dersinde simgesel dil öğretimi alan deney grubu ile kontrol grubundaki öğrencilerin yazılı anlatımlarında kullandıkları benzetmeler ve kişileştirmeler arasında istatistiksel bakımdan deney grubu lehine anlamlı bir farkın olduğu sonucuna ulaşılmıştır

THE EFFECT OF THE FIGURATIVE LANGUAGE EDUCATION ON ELEMENTARY STUDENTS' USE OF SIMILE AND PERSONIFICATION IN TURKISH COURSE

The basic goal of this research is to determine the effect of symbolical language education to using situation of figurative language elements 5th grade students’ written expressions. In research, from real trial samples “pretest-finaltest sample” has been used. The implementation which is related to research was carried out in the second term of 2010-2011 education year in Eskişehir for grade 5-A and 5-B students. In scope of the research, 20 students were involved in from each these classes who were equalized according to certain features and while class 5-A that was determined by the way of objective designation as experiment group, was given figurative language education (simile, personification) during 11 weeks, class 5-B that was determined as control group, With the aim of gathering data, it has been benefited from scales, one of them is called “Scoring Criteria For Texas Assessment of Academic Skills” which is used in state of Texas and is tackled regarding of adaptation to Turkish, others are; “Scoring Guide For Similes” which is tackled regarding of the studies to Turkish adaptation by Traylor (1997) and “Scoring Guide For Personification” Activity plans and education materials have been developed to work up Turkish lesson intended for the education of symbolical language elements. As a result of the research, for analysis of statistically data, it has been benefited from SPSS package program, in comparisons between groups, detached t test has been used, significance level has been determined as .05. In scope of the research, after the analysis of tackled data, it is concluded that between experiment group students which were educated figurative language in 5th grade and control group students that were given Turkish education program, there is significant difference as statistically, in favour of experiment group, among similes and personifications in their written expressions

PDF

___

AKBAYIR, S. (2010). Yazılı Anlatım Nasıl Yazabilirim? Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
AKSAN, D. (1998). Her yönüyle dil ana çizgileriyle dilbilim I. Ankara: Türk Dil Kurumu.
BAYRAKTAR, N., ÖRGE AYAŞAR, F. (2005). İlköğretim I. kademe V. sınıfta deyim öğretimine ilişkin uygulamalar ve deyim öğretimine yeni bir yaklaşım. TÖMER Dil Dergisi, 127.
BELET, Ş. D. (2009). Türkçe sözlü ve yazılı anlatım. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
BİLGİN, M. (2002). Anlamdan anlatıma Türkçemiz. Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları.
ÇİFTÇİ, M. (2006). Türkçe Öğretiminin Sorunları. (Editörler:Gülsevin, G. ve Boz, E.). Türkçenin Çağdaş Sorunları. (77-134). Ankara: Gazi Kitabevi.
DEMİREL, Ö., KOÇ, S., TOPBAŞ, S., ODABAŞI, F., NAMLU, A. G., YANGIN, B. vd. (1998). Türkçe öğretimi. Eskişehir: T. C. Anadolu Üniversitesi Yayınları.
DUNN, J. (2014). Measuring metaphoricity. Proceedings of the 52nd Annual Meeting of the Association for Computational Linguistics, Baltimore, Maryland, USA, June 23-25, 745– 751.
GUIRAUD, P. (1994). Göstergebilim. Yalçın, M. (Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.
HOLMAN, C. H. (1992). A handbook to literature. Indianapolis, IN: Bobbs-Merrill Co.
KAPLAN, M. (2002). Kültür ve dil. İstanbul: Dergah Yayınları.
MEB, (2005). İlköğretim Türkçe dersi (1-5) sınıflar öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
KUŞ, A. ve BAKIR, N. (2013). Yabancı dil öğretiminde beyin temelli tekniklerle yazma becerilerinin geliştirilmesi, Turkish Studies-International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 8/10 Fall 2013, p.395-403, ANKARATURKEY.
MÜRSEL, G. C. (2009). Deyim ve atasözlerinin öğretiminde karikatürün etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
ÖRGE, F. (2003). İlköğretim I. kademe beşinci sınıfta deyimlerin öğretimine ilişkin kullanılabilecek aktivitelere yönelik bir araştırma. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
ÖZBAY, M. ve ZORBAZ, K. Z. (2012). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazma tutukluğu düzeyleri üzerine bir değerlendirme. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 161, 47-72.
PARR, J. ve STUART, M. (2014). Making connections: The nature and occurrence of links in literacy teaching and learning. Australian Journal of Language and Literacy, 37 (3), 141- 150.
SEVER, S. (2011). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık
SOYKAN, N. (1998). Arayışlar: felsefe. İstanbul: Küyerel Yayınları.
TEMİZKAN, M. (2007). Türkçe öğretmenlerinin yazılı anlatım etkinliği çerçevesinde yaptıkları uygulamalar. Milli Eğitim, Bahar, 36-174.
TAĞA T., ve ÜNLÜS.,(2013). Yazma eğitiminde karşılaşılan sorunlar üzerine bir inceleme, Turkish studies-International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 8/8 Summer 2013, P.1285-1299, ANKARA-TURKEY
TRAYLOR, G. E. (1997). The effect figurative language instruction using children’s literature upon the writing of fourth grade students. A Dissertation Presented to the College of Education University of Houston, (UMI No. 9725699).
UĞUR, N. (2001). Anlambilgisi sözcüğün anlam açılımı. Ankara: Doruk Yayınları.
UNGAN, S. (2007). Yazma becerisinin geliştirilmesi ve önemi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, 461-472.
ÜNALAN, Ş. (2001). Türkçe öğretimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
YALÇIN, A. (2006). Türkçe öğretim yöntemleri yeni yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınları.
YAMAN, H. ve GÜLCAN, F. (2009). Sözcük dağarcığını zenginleştirme etkinliği olarak deyim öğretimi: Gösteri tekniği uygulaması. SAÜ Fen Edebiyat Dergisi, 11, 59-71.
YILDIZ, C. (Ed.). (2010). Yeni Öğretim Programına Göre Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
ZHAO, Q.,YU, L. ve YANG, Y. (2014). Correlation between receptive metaphoric competence and reading proficiency. English Language Teaching;. 7, (11), 168-181.