Öğretmen adaylarının konuşma kaygısı: Bir ölçek geliştirme çalışması

Bu çalışmada öğretmen adaylarının konuşma kaygılarının ölçülebilmesine yönelik bir konuşma kaygısı ölçeği geliştirmek amaçlanmıştır. Çalışma grubunu sosyal ve fen bilimleri alanlarında öğrenim gören 338 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri kapsamlı bir literatür taraması sonrasında hazırlanan 35 maddelik konuşma kaygısı ölçeğiyle toplanmıştır. Toplanan bu veriler üzerinde geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılarak 20 maddeden oluşan konuşma kaygısı ölçeğinin son şekline ulaşılmıştır. Çalışmadan elde edilen verilerin analizine göre geliştirilen ölçeğin uygulanabilir olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

PDF

___

ALPORT, R. ve HABER, R. N. (1980). Anxiety in Academic Achievement Situations. Journal of Abnormal and Social Psychology, 10, 207-215.

ATABEK, E. (2000). Bizim Duygusal Zekâmız, (2. baskı), İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.

BAŞARAN, M. ve ERDEM, İ. (2009). Öğretmen Adaylarının Güzel Konuşma Becerisi İle İlgili Görüşleri Üzerine Bir Araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(3), 743-754.

BİNDAK, R. (2005). Tutum Ölçeklerine Madde Seçmede Kullanılan Tekniklerin Karşılaştırılması. Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(10), 17-26.

BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2006). Veri Analizi El Kitabı, (6. Baskı), Ankara: Pegem A Yayıncılık.

BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, E. ve Demirel, F. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Pegem A Yayıncılık.

DEMİR, T. (2010). Konuşma Eğitiminde Benmerkezci Konuşmaya Yönelik Bir Deneme. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18(2), 415-430.

DOĞAN, Y. (2009). Konuşma Becerisinin Geliştirilmesine Yönelik Etkinlik Önerileri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(1), 185-204.

KARASAR, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 15. Baskı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

KORKUT, F. (1992). Gestalt Yaklaşımına Dayalı Olarak Yapılan Bireysel Danışmanın Sürekli Kaygı Üzerindeki Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 151-162.

ÖZBAY, Ö. (2005). Bir Dil Becerisi Olarak Dinleme Eğitimi, Ankara: Akçağ Yayınları.

RILEY, J., BURRELL, A., ve McCALLUM, B. (2004). Developing The Spoken Language Skills of Reception Class Children in Two Multicultural, İnner-City Primary Schools. British Educational Research Journal, 30( 5).

SCOVEL, T. (1978). The Effect of Affect on Foreign Language Learning: A Review of Anxiety Research. Language Learning, 28, 129-142.

SEVER, S. (2004). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme, ( 4.baskı), Ankara: Anı Yayıncılık.

TABACHNICK, B. G. ve Fidell, L. S. (1996). Using Multivariate Statistics. New York: HarperCollins College Publishers.

TEMİZYÜREK, F. (2007). İlköğretim İkinci Kademede Konuşma Becerisinin Geliştirilmesi. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 40(2), 113-131.

TÜRKÇAPAR, H. (2004). Ansiyete Bozukluğu ve Depresyonun Tanısal İlişkileri. Klinik Psikiyatri, 4, 12-16.

YALÇIN, A. (2002). Türkçe Öğretim Yöntemleri Yeni Yaklaşımlar, Ankara: Akçağ Yayınları.

YENİLMEZ, K. ve ÖZABACI, N. Ş. (2003). Yatılı Öğretmen Okulu Öğrencilerinin Matematik İle İlgili Tutumları ve Matematik Kaygı Düzeyleri Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(14), 132-146.