Etkili konuşma ölçeği geliştirme çalışması

Dil, bir toplumun kültürünün en önemli unsurudur. Dilin yazılı ve sözlü anlatımdan oluşması, bu iki anlatım türünün ayrıntılı biçimde incelenmesi gereğini ortaya çıkarmıştır. İnsanların günlük hayatta kendilerini daha çok konuşarak ifade etmeleri, konuşma becerisinin daha etkili hale getirilmesini gerektirmektedir. Bu araştırmanın amacı, etkili konuşma becerisini ölçebilecek güvenilir ve geçerli bir ölçme aracı geliştirmektir. Araştırmanın örneklemini 2010-2011 eğitim-öğretim yılında Selçuk Üniversitesinde öğretmenlik formasyon eğitimi alan 342 öğrenci oluşturmaktadır. Örneklemde yer alan öğrencilerin 230’u kız, 112’si erkektir. Öğrencilerden bir önceki derslerine giren öğretim elemanının konuşmasını değerlendirmeleri istenmiştir. Ölçek maddeleri araştırmacılar tarafından ilgili alan yazını taranarak ve uzman görüşlerine başvurularak hazırlanmıştır. 111 maddeden oluşan ölçeğin ilk hali, uzman görüşleri ve gerçekleştirilen geçerlik-güvenirlik analizleri sonucunda 24 maddeye indirilmiştir. Maddelerin 20’si olumlu, 4’ü olumsuz yargı içermektedir. Ölçeğin olumsuz yargı içeren maddeleri ters puanlanmaktadır. Ölçeğin geçerliğini sağlamak amacıyla açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri yapılmıştır. Ölçeğin güvenirliği ise Cronbach α, Spearman Brown, Gutmann Split- Half teknikleri, düzeltilmiş madde toplam korelasyonları ve %27'lik alt-üst grup farkına ilişkin t değerleri hesaplanarak sağlanmıştır. Bu işlemlerden sonra ölçeğin geçerli ve güvenilir olduğu sonucuna varılmıştır.

PDF

___

ACTFL. (1999). The ACTFL Proficiency Guidelines: Speaking. Yonkers, NY: ACTFL.

ADALI, O. (1982). Yüksek Öğrenimde Sözlü ve Yazılı Anlatım, İzmir: Aydın Yayınları.

AĞCA, H. (1999). Sözlü Anlatım, Ankara: Gündüz Yayıncılık,

AKSAN, D. (2009). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim I, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.

CHENG, E. W. L. S. (2001). “Being More Effective Than Multiple Regression In Parsimonious Model Testing For Management Devolopment Research”. Journal of Management Development, 20(7), 650-667.

Coşkun, M. V. (2009). “Ana Dili Eğitiminde Parçalarüstü Birimlerin Önemi ve Teknoloji Destekli Olarak Kavratılması”. Bilig/Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, (48): 41-52.

COUNCIL Of EUROPE. (2001). Common European Framework of Reference for Languages: Learning, teaching, assessment. Cambridge: CUP.

ÇONGUR, H. R. (1995). “Söz Sanatı” (I). TÖMER Dil Dergisi, 28.

DEMİREL, Ö. (1999). İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. İstanbul: Millî Eğitim Yayınları.

DOĞAN, M. (2005). Büyük Türkçe Sözlük, Ankara: Pınar Yayınları.

ETS. Information Bulletin for The Test of Spoken English. TSE (2001). Princeton, NJ: Educational Testing Service. http://www.toefl.org/tse/tseindx.html. erişim tarihi: 12.01.2012.

DOUGLAS, D. (1994). “Quantity and quality in speaking test performance”. Language Testing,

DOUGLAS, D., & MYERS, R. (2000). Assessing the communication skills of veterinary students:

Whose criteria? In A. J. Kunnan (Ed.), Fairness and validation in language assessment: Selected papers from the 19th Language Testing Research Colloquium, Orlando, Florida (pp. 60-81). Cambridge, UK: Cambridge University Press.

Jacobson B.H., Johnson, A., GRYWALSKI, C., Silbergleit, A., Jacobson, G., Benninger, M.S. et al. (1997). “The Voice Handicap Index (VHI): Development and validation”. American Journal of Speech-Language Pathology, (6), 66-70.

GÜNDÜZ, O. Konuşma Eğitimi. (2007). (Editörler: A. Kırkkılıç ve H. Akyol), İlköğretimde Türkçe Öğretimi, Ankara: Pegem Yayıncılık, 93-146.

KAPLAN, M. (2002). Kültür ve Dil, İstanbul: Dergah Yayınları.

KAYA, A. (2011). .Etkili ve Güzel Konuşma Sanatı, Konya: Eğitim Kitabevi.

NATIONAL BOARD Of EDUCATİON. (2002). The Framework of the Finnish National Certificates. Helsinki: National Board of Education.

KELLOWAY, E. K. (1998). Using Lisrel for structural equation modeling: A researcher's guide.

London: Sage Publications, Lingual links library

http://www.ethnologue.com/LL_docs/index/ Communicationstrategies(LanguageLearning).asp, erişim tarihi: 21.12.2011.

LUOMA, S. (2004). .Assessing Speaking. Cambridge, UK: Cambridge University Press.

MCNAMARA, T. F. (1996). .Measuring Second Language Performance. London: Longman.

MEB. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.

MEIRON, B., & SCHICK, L. (2000). Ratings, raters and test performance: An exploratory study. In A. J. KUNNAN (Ed.), Fairness and validation in language assessment: Selected papers from the 19th Language Testing Research Colloquium, Orlando, Florida (pp. 153-176). Cambridge, UK: Cambridge University Press.

ÖZBAY, M. (2005). “Sesle İlgili Kavramlar ve Konuşma”. Milli Eğitim (168), 116-125.

ÖZDEM, Y. (2010). Konuşma Sanatı-Diksiyon, İstanbul: Kariyer Yayıncılık.

ÖZTÜRK, S. Ç. (2002). "Üniversite Öğrencilerinin Sözel Anlatım Becerileri”. Anadolu Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi Dergisi, 1(3), 231 - 250.

PANG, N. S. K. (1996). “School Values And Teachers' Feelings: A Lisrel Model”. Journal of Educational Administration, 34(2), 64-83.

SAĞIR, M. (2004). “Temel Eğitim Okullarında Konuşma Eğitimi ve Ağızlar”. Türk Dili (625) : 12- 16.

SALLABAŞ, M. E. (2011). “Aktif Öğrenme Yönteminin İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Konuşma Becerilerine Etkisi”. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.

SARGIN, M. (2006). “İlköğretim Öğrencilerinin Konuşma Becerilerinin Değerlendirilmesi - Muğla İli Örneğinde”. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla: Muğla Üniversitesi.

SATALOFF, R.T. (2005). Professional Voice: The Science and Art Of Clinical Care (Third ed., Vol. III). San Diego: Plural Publishing.

SAUSSURE, F. (1985). Genel Dilbilim Dersleri, Çev. Berke Vardar, Birey ve Toplum Yayınları.

ŞENBAY, N. (2011). Söz ve Diksiyon Sanatı, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

TEMİZKAN, M. (2010). Öğrenci Merkezli Öğrenme Yaklaşımına Göre Düzenlenen Türk Dili II Dersinin Konuşma Becerisine Yönelik Tutumlarına Etkisi, Milli Eğitim, (187): 86-102.

TEMİZYÜREK, F., Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2011). Konuşma Eğitimi Sözlü Anlatım. Ankara: Pegem Yayınları.

TOMPKİNS, G. E. (1998). .Language Arts Content and Teaching Strategies. California State University. Prentice-Hall Inc. New Jersey.

TÜRKÇE SÖZLÜK. (2005). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

YALÇIN, A. (2002). Türkçe Öğretim Yöntemleri Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınları.