Necâtî'nin gazellerinde bazı somutlayıcı anlatım yolları

Kaynaklar, Necati Bey’in gazellerinde, atasözleri, deyimler ve diğer halk dili özelliklerini başarıyla kullandığını ve bunu yapmaktaki amacının ise daha kolay anlaşılabilecek somut anlatım özellikleri taşıyan bir şiir dili oluşturmak olduğunu belirtmektedirler. Bu çalışmada, Necati’nin gazellerinde atasözleri ve deyimler dışında sıklık ve etki bakımından ön plana çıkan somut olay örneklemesi ve teşbîh-i beliğ’e bağlı somutlayıcı anlatım yolları üzerinde durulmuştur. Söz konusu yollara dayanan bu anlatım tarzı onun şiirini daha etkileyici, akıcı ve sosyal hayat unsurları açısından zengin bir hale getirmiştir.

Some ways of tangible expressionsin Necati's ghazels

The sources indicate that he successfully used ode, proverbs, idioms and language features in his ghazels and his aim was concreted expression characteristics can be more easily understood language to create a poem. In this study, effects of specific events to the fore in terms of sampling in terms of frequency and impact of concrete sampling events that prominent and features in Necati’s ghazels expect from his proverbs and idioms and focused on concrete ways of expression that connect nice analogy (teşbih-i beliğ).This narrative that the based on these roads is made more impressive, fluent and rich in terms of social life.

PDF

___

AKSOY, Mustafa (2007), “XVI. Yüzyıl Şu’arâ Tezkireleri İle Necâtî’nin Şiirlerine Göre Anadolu Türk Edebî Dilinin Gelişiminde Deyim ve Atasözü Kullanımı”, SDÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, S:16, s. 141-161.
BABACAN, İsrafil (2010), Tezkire-i Mecâlis-i Şu’arâ-yı Rum-Garîbî Tezkiresi, Ankara: Ankara Vizyon Yayınevi.
CANIM, Rıdvan (2000), Latîfî Tezkireretü’ş-Şu’arâ ve Tabsıratü’n-Nuzamâ, Ankara: AKM Yayınları.
CEBECİOĞLU, Ethem (1997), Tasavvuf Terimleri ve Deyimleri Sözlüğü, Ankara: Rehber Yayınları.
ÇAVUŞOĞLU, Mehmed (2001), Necâtî Bey Divanının Tahlili, Ankara: Akçağ Yayınları. DİLÇİN, Cem (1983), Yeni Tarama Sözlüğü, Ankara: TDK Yayınları.
GARÎBÎ, (?), Tezkire-i Mecâlis-i Şu’arâ-yı Rum, Şahsî Yazmanın Mikrofilm Kaydı. İSEN, Mustafa (1994), Künhü’l-Ahbâr’ın Tezkire Kısmı, Ankara: AKM Yayınları.
KEDKENÎ, M. Rızâ Şefî (1379/2004), Şâ’ir-i Âyînehâ, Tahran: İntişârât-ı Nigâh.
KILIÇ, Filiz (1994), Âşık Çelebi Meşâ’irü’ş-Şu’arâ, GÜSBE, Ankara: Doktora Tezi.
KUTLUK, İbrahim (1989), Kınalı-zâde Hasan Çelebi Tezkiretü’ş-Şu’arâ, C. II, Ankara: TTK Basımevi.
MAZIOĞLU, Hasibe (1961), “Necâtî’nin Türk Dili ve Edebiyatının Gelişmesindeki Yeri”, Türk Dili, C: X, S: 114, s. 366-369.
MENGİ, Mine (1986), “Necâtî’nin ġiirlerinde Atasözlerinin Kullanımı”, Erdem, C: II, S: 4, s. 47-56.
SEHÎ BEY (1325/1907), Tezkire-i Sehî, İstanbul: Kitâbhâne-i Âmed.
ŞAHİNOĞLU, M. Nazif (1997), Farsça Grameri Sarf ve Nahiv, İstanbul: Kitabevi Yayınları.
TARLAN, Ali Nihat (1997), Necati Beg Divanı, Ankara: MEB Yayınları.