KARS’TA BİR ORTAÇAĞ ERMENİ KİLİSESİ: TAYLAR KİLİSE

Bugünkü Kars ilinin sınırları içinde bulunan birkaç yerleşim Ortaçağ'da dönemin büyük imparatorluklarına bağlı olarak Doğu Anadolu'da varlıklarını sürdüren Ermeni krallıklarına bir dönem başkentlik yapmıştır. 10. yüzyıl ve 11. yüzyıl başlarında Kars'ın bulunduğu bölgede genel olarak barış düzeni ve refah ortamı hâkimdir. Bu ortam, karışık politik, kültürel ve dini ortam içinde gelişen Ermeni kilisesi için bir şans olmuş, bölgede çok sayıda manastır ve kilise inşa edilmiştir. Bu dönemde Ermeni Krallığı topraklarında pek çok imar faaliyeti olduğu, 10. yüzyıl sonu 11. yüzyıl başlarında yaşamış Ermeni Tarihçisi Stephanos Asoğik Daronetsi'nin tarih kitabından bilinir. Taylar Kilise, Kars'ın 45 km doğusunda, Ani'nin 15 km kuzeydoğusunda ve Horomos Manastırı'nın 2 km kuzeyinde yer alır. Kilisenin orijinal adı ve inşa tarihi bilinmez. Taylar Kilise, Ermeni mimarisine özgü tek nefli ve kubbeli plan tipindedir. Doğu-batı yönünde üç bölüme ayrılmış tek nefin orta bölümü kubbe ile örtülüdür. Kubbeye geçiş pandantifli, içten ve dıştan sekizgen olan kasnakla sağlanmıştır. Bu plan tipinin Ermeni mimarisinde ilk örnekleri Zovuni Surp Bogos-Bedros Kilisesi (6. yüzyıl), Ptghni Kilisesi (7. yüzyıl), Aruch Surp Krikor Kilisesi (7. yüzyıl) ve Dedmaşen Surp Tadeus Kilisesi'nde (7. yüzyıl) görülür. Bugüne kadar yaptığımız araştırmalarda Taylar Kilise'de uygulanan plan tipinin ufak tefek farklılıklarla (pencere, kapı, süsleme v.b.) 9. yüzyıldan sonra Ermeni mimarisinde yoğun olarak çok sayıda kilisede uygulandığı gözlenmiştir. Bu makalede, Kars'taki Taylar Kilise'nin tanıtılması, Ermeni mimarisi içindeki yerinin belirlenmesi, yayınlar ve arazi çalışmaları sırasında elde edilen verilerin değerlendirilerek tarihi ve orijinal adı hakkındaki ipuçlarının bir bütün olarak ortaya konulması amaçlanmıştır

A MEDIEVAL ARMENIAN CHURCH IN KARS: “TAYLAR CHURCH

Some of the settlements located within the boundaries of the current Province of Kars had become the capital of the Armenian Kingdoms that existed in Eastern Anatolia in the medieval period as vassals of great empires of that time. Peace and prosperity prevailed in the region where Kars is situated during the 10th century and early 11thcentury. This provided an opportunity for the Armenian church which had developed under difficult political, cultural and religious conditions, leading to the construction of numerous monasteries and churches in the region. We learn from the history book of Stephanos Asoğik Daronetsi, an Armenian historian who lived during the end of the 10th and the beginning of the 11th century about plenty of building activities within the territory of the Armenian Kingdom. Taylar Church is located 45 km to the east of Kars and 2km to the north of Horomos monastery. Its original Armenian name and date of construction is unknown, and it is now known as the Taylar Church. Taylar Church has a “domed hall” plan type of spesific Armenian Architecture. This type is a single nave partitioned into three sections with a dome over the central section. The drum is octogonal within and without, and rested on pandantives supported by semicircular arches. The earliar examples of this plan type in Armenian Architecture, appear Zovuni Surp Bogos-Bedros Church (6th), Ptghni Church (7th), Aruch Surp Gregor Church (7th) ve Dedmaşen Surp Tadeus Church (7th). So far in our research, the plan of type Taylar Church-with minor differences (windows, doors, ornaments etc.)- has been observed extensively applied after numerous churches in the 9th century in Armenian architecture. The purpose of this article is to introduce the Taylar Church within the Armenian architecture and to discuss its problems like identity and dating, by means of collected material through research on previous written sources as well as through the architectural data gathered during our field survey

___

  • ALİŞAN, Léon. ÞÇñ³Ï© î»Õ³·ñáõÃÇõÝ å³ïÏ»ñ³óáÛó (Şirak, Resimli Topografya), Venise, 1881.
  • ALİŞAN, Léon. ²Ûñ³ñ³ï (Ayrarad), Venice, 1890.
  • ANETSİ (Samuel Anetsi). ê³Ùáõ¿É ø³Ñ³Ý³Û ²Ý»óÇ« гõ³ùÙáõÝù Ç·ñáó å³ïÙ³·ñ³ó (Anili Peder Samuel, Tarihçilerin Yazdıklarından Toplama), (yay. haz. Arşag Der Mikelyan /Arshak Ter Migelean), Vağarşabat, 1893.
  • ASOĞİK (Stephanos Asoğik Daronetsi). êï»÷³Ýáë î³ñûÝ»óÇ« ä³ïÙáõÃÇõÝ îÇ»½»ñ³Ï³Ý (Stephanos Daronetsi, Evrensel Tarih), (yay. haz. Rahip Garabed Şahnazaryants), Paris, 1859.
  • CUNEO, Paulo. Architettura Armena dal Quarto al Diciannovesimo Secolo, I-II, Rome: Deluca Editore, 1988.
  • HOVHANNES (Gatoğigos V. Hovhannes Draskhanakerdtsi). Jovhannēs Drasxanakertc’i, History of Armenia, (yay. haz. ve yor. Krikor H. Maksoudian), Atlanta: Scholars Press, 1987.
  • PARSEGIAN, V.L. (Ed.). Armenian Architecture, Book VI, Leiden: Inter Documentation Campany, 1981.
  • SINCLAIR, T.A. Eastern Turkey. an Architectural and Archaeological Survey, London (4 cilt), 1987.
  • STRZYGOWSKI, J. Die Baukunst der Armenier und Europa, Vienna (2 cilt), 1918.
  • THIERRY, Jean Michel, “A Propos de Quelques Monuments Chretiens du Vilayet de Kars. (III)” Revue Des Etudes Armeniennes XVII, 1983, 329-394.
  • THIERRY, Jean Michel.-Patric DONABEDIAN. Les Arts Arméniens, Paris: Mazenod, 1987.
  • TORAMANIAN, Toros. ÜÇõûñ гÛÏ³Ï³Ý ×³ñï³ñ³å»ïáõû³Ý å³ïÙáõû³Ý (Ermeni Mimarlık Tarihi Konuları), Vol. II., Erevan, 1948.
  • URFALI MATEOS. Urfalı Mateos Vekayi-namesi (952-1136) ve Papaz Grigor’un Zeyli, (Türkçe’ye çev. Hrand D. Andreasyan, notlar, Edouard Dulaurier, Halil İnalcık), Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi, 3. baskı (ilk baskı 1962, ikinci baskı 1987), 2000.