ALPASLAN OKUR, Üzeyir SÜĞÜMLÜ, GÖKÇEN GÖÇEN ÖZDEMİREL

İKNA EDİCİ KONUŞMA VE KARŞILAŞTIRMALI BİR ARAŞTIRMA (AVUSTRALYA ANA DİLİ ÖĞRETİMİ DERS MATERYALLERİ VE TÜRKÇE ÖRNEĞİ)

İkna edici metinlerin, anadili derslerinde, bir metin türü olarak (ikna edici konuşma ve ikna edici yazma) kullanımı, öğrencilerin kendini ifade edebilme becerisini geliştirmelerine ve yaratıcılıklarını geliştirerek ürün temelli bir öğrenme stratejisine sahip olmalarına olanak tanımaktadır. Bunun temelinde ise ikna kavramının, başarılı bir iletişimin vazgeçilmez unsuru olması yer almaktadır. İkna edici metinler, bu özelliklerine rağmen Türkçe Öğretim Programlarında bir metin türü olarak yeteri kadar yer bulamamıştır. Bu çalışma ile Türkçe öğretiminde yeterli olmadığı düşünülen ikna edici konuşmayı ve ikna edici metin türünü ortaya koyma yaklaşımını ve sürecini incelemek amaçlanmıştır. Bunun için Türkçe Öğretim Programları, Dil ve Anlatım Dersi Programı, Türkçe Ders ve Çalışma Kitapları ile bunlara karşılık Avustralya ana dili ders materyalleri incelenmiş; kazanımlar ve etkinlikler ortaya konulmuştur. Çalışmanın bir diğer amacı ise konuşma ve ikna edici konuşma süreç ve etkinliklerini karşılaştırmalı bir bakış açısı ile ortaya koyarak Türkçe Öğretim Programlarına katkıda bulunmaktır. Çalışma sonucunda; ikna edicilik kavramına, Avustralya ana dili ders materyallerinde başlangıç düzeyinden son düzey olan 10. sınıf düzeyine kadar tüm sınıf düzeylerinde bir metin türü olarak yer verildiği görülmektedir. İkna edicilik, ilkokul Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu'nda (2009) bir konuşma tür, yöntem ve tekniği olarak yer bulurken, Ortaokul Türkçe Dersi Öğretim Programı'nda (2006) bir konuşma tür, yöntem ve tekniği olarak yer bulamamıştır. Lise Dil ve Anlatım Dersi Programı'nda (2011) ise ikna edicilik bir metin türü olarak yer almamaktadır

PERSUASIVE SPEECH AND A COMPARATIVE STUDY (AUSTRALIA MOTHER TONGUE TRAINING COURSE MATERIALS AND TURKISH SAMPLE)

Using persuasive text as a text type in mother language courses helps students to improve self-expression skills and by developing their creativity, enables them to have a product based learning strategy. In the core of this lies, the fact that persuasion is an indispensable element of communication. However despite their potential contributions, persuasion studies have not been covered adequately in Turkish language teaching curriculum. This study aims to analyze the approaches and processes of persuasive speech and texts which are considered inadequate in Turkish Language Teaching Curriculum, With this purpose, Language and Expression Course Curriculum, Turkish Language Teaching Curriculum and for a comparison Australian Mother Language Course Materials have been studied, attainments and activities have been identified. Another purpose of the study is to contribute to the Turkish Language Teaching Curriculum by way of presenting speech and persuasive speech processes and activities with a comparative point of view. At the end of the study, it’s been observed that the concept of persuasiveness has been adequately covered as a text type in Australian Mother Language Course Materials from starter level to the last 10th level. In Turkish Language Teaching Curriculum (2009) while persuasiveness is treated and included as a speech type, method and technique in primary schools, in middle schools it is not covered at all. In high schools Language and Expression Course Curriculum does not include persuasiveness as a text type, as well

PDF

___

ACARA (2011). Australian Curriculum, Assesment and Reporting Authority. Student Portfolio Summary, ACARA: Australia.
ACARA (2012). The Australian Curriculum/English, ACARA: Australia
AKSAN, D. (2007). Her Yönüyle Dil, TDK Yayınları: Ankara.
AKYOL, H. (2006). Türkçe Öğretim Yöntemleri, Kök Yayıncılık: Ankara.
ALACALI, O. (2012). İlköğretim 5 Öğretmen Kılavuz Kitabı, Ada Yayıncılık: Ankara.
BANGUOĞLU, T. (2007). Türkçenin Grameri, TDK Yayınları: Ankara.
DENİZ, K. (2007). İlköğretim İkinci Kademede Konuşma ve Dinleme Yoluyla Öğrencileri İkna Üzerine Bir Araştırma, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü (Basılmamış Doktora Tezi): Ankara.
ERİŞ, U. (2012). “Sözel İletişim”, İletişim Bilgisi İçinde (Editörler: Nezih Orhon, Ufuk Eriş). Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları: Eskişehir.
GÜNAY, D. (2007). Metin Bilgisi, Multilingual Yayınları: İstanbul.
KARASAR, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Nobel Yayınları: Ankara.
KOÇ, G., Ç. (2009). Türkiye’de ve Batı’da Paragraf Yazma Öğretimi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
KURUDAYIOĞLU, M. (2003). “Konuşma Eğitimi ve Konuşma Becerisini Geliştirmeye Yönelik Etkinlikler”, TÜBAR-XIII-/2003-Bahar
LARSON, C. U. (2001). Persuasion Reception and Responsibility. Belmonth: Wadsworth/Thomson Learning.
MEB. (2006). İlköğretim Türkçe (6, 7, 8. Sınıf) Dersi Öğretim Programı, MEB Yayınları: Ankara.
MEB. (2009). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1-5. Sınıflar), MEB Yayınları: Ankara.
MEB. (2011). Dil ve Anlatım Dersi (9,10,11,12.) Sınıflar Öğretim Programı, MEB Yayınları: Ankara.
MORTENSEN, W. K. (2004). Maximum Influence: The Twelve Universal Laws of Power Persuasion. New York: Amacom.
NCFCA. (2012). Persuasive Speaking Rules, National Christian Forensics and Communications Association: ABD.
SEVER, S. (1997). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme, Anı Yayıncılık: Ankara.
TDK (2010). Türkçe Sözlük, TDK Yayınları: Ankara.
THE NATİONAL STRATEGİES (2008). Support for Writing, Non-fiction-Persuasion Department for Education: England.
YAMAN, H. ve SÜĞÜMLÜ, Ü. (2009). “Dilbilgisi Öğretiminde Senaryo Tabanlı Öğrenme Yaklaşımının Etkililiği: Kelime Türleri Örneği”, Ankara Üniversitesi Dil Dergisi, Sayı: 144, 56-73
YÜKSEL, A. H. (1994). İkna Edici İletisim, Anadolu Üniversitesi Yayınları: Eskişehir.
YÜKSEL, A. H. (2005). İkna ve Konuşma, Anadolu Üniversitesi Yayınları: Eskişehir.