Divânü Lûgati’t-Türk’te anlama ve anlatma becerilerine ilişkin örnekler

Dil öğretimi, dil becerileri ile dil bilgisi kurallarının eşgüdümüyle gerçekleşen uzun bir süreçtir. Bu süreçte dil becerilerinden olan anlama (dinleme-okuma) ve anlatma (konuşma-yazma) becerilerinin birlikte yürütülmesi ve dil bilgisi kurallarıyla desteklenerek sürdürülmesi, dil öğretiminin başarısı açısından oldukça önem taşımaktadır. Bu çalışma doküman incelemesine dayalı olarak yapılmış, çalışmada Divânü Lûgati’t-Türk’teki (DLT) dil becerileri tespit edilmeye çalışılmıştır. DLT’de sırasıyla dinleme, konuşma, okuma ve yazma becerilerinin geçtiği cümle ve madde başları taranarak incelenmiştir. Eserde, beceriler verilirken günlük konuşma dilindeki kelimelerin kullanıldığı belirlenmiştir.

The Examples of comprehensive and narrative skills in Divanu Lugati’t-Turk

Language teaching is a lenghty process which comes into being through the coordination of language skills and grammar rules. It is of great importance for the success of language teaching that comprehensive (listening-reading) and narrative (speaking-writing) skills are carried out hand in hand and supported by grammar rules in that process. This work was produced through document analysis and is aimed at determining the language skills in Divanu Lugati’t Turk (DLT). For this purpose, the sentences and article titles in DLT were scanned and studied respectively in terms of listening, speaking, reading and writing skills. It was conluded that, while these skills are conveyed, words of everyday speech were used in DLT.

PDF

___

AJAYI L. J. (2005). A Sociocultural Perspective: Language Arts Framework, Vocabulary Activities and English Language Learners in a Second Grade Mixed Classroom. Journal of Instructional Psychology 32(3), 180-195.
AKARSU B. (1984). Dil-Kültür Bağlantısı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
AKSAN D. (1999). Anlambilim. Ankara: Engin Yayıncılık.
AKSAN D. (1975). Ana Dili. Türk Dili, 285, 10-20.
AKYOL H. (2006). Yeni Programa Uygun Türkçe Öğretim YöntemleriAnkara: Kök Yayıncılık.
CANPOLAT M. (1999). Kâşgarlı Mahmud ve Etimoloji. Dîvanü Lûgat-it-Türk Bilgi Şöleni Bildirileri (7-8 Mayıs 1999). Ankara: TDK Yayınları.
COŞKUN E. (2011). Yazma Eğitiminde Aşamalı Gelişim. İçinde: Murat Özbay (Editör), Yazma Eğitimi. (Sayfa: 45-82). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
ÇELEBİ M. D. (2006). Türkiye’de Ana dili Eğitimi ve Yabancı Dil Öğretimi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2, 285-307.
ÇİFÇİ M. (1998). Türkçe Öğretiminde Temel İlkeler. AKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 59-71.
ÇİFÇİ M. (2000). Sesli Okuma. Bilge Dergisi, 24, 178–183.
ÇİFÇİ M. (2004). Kâşgarlı Mahmud’un Dil Öğretim Yöntemi Üzerine. V. Uluslararası Türk Dili Kurultayı Bildirileri. (C. I, Sayfa: 581-596), Ankara: TDK Yayınları.
ÇİFÇİ M. (2001). Dinleme Eğitimi ve Dinlemeyi Etkileyen Faktörler. AKÜ Soysal Bilimler Dergisi, II, 2, 165-177.
ÇİFTÇİ Ö. (2007). Aktif Dinleme. Milli Eğitim, 176, 231-242.
DEMİR C. ve YAPICI M. (2007). Ana Dili Olarak Türkçenin Öğretimi ve Sorunları. Sosyal Bilimler Dergisi, IX, 2, 177-192.
DURAN E. ve AKYOL H. (2010). Bitişik Eğik Yazı Öğretimi Çalışmalarının Çeşitli Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(4), 817-838.
ERDEM İ. (2007). İlköğretim II. Kademede Dil Bilgisi Öğretiminin Sorunları Üzerine Bir Araştırma. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi.
GÜNEŞ F. (2007). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınları.
HARLEY B. (2000). Listening Strategies in ESL: Do Age and L1 Make a Difference? TESOL Quarterly, 34(4), 769-776.
ÖZBAY M. (2001). Türkçe Öğretiminde Dinleme Becerisini Geliştirme Yolları. Türk Dili Dergisi, 589, 9-15.
ÖZBAY M. (2003). Türkçe Öğretiminde İhmal Edilmiş Bir Alan: Dinleme Eğitimi. Cumhuriyetin Kuruluşunun 80. Yılında Türkçe Öğretimi. Ankara: ANAÇEV Yayınları.
ÖZBAY M. (2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.
ÖZBAY M. (2005). Dinleme Eğitimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
ÖZDEMİR E. (1983). Anadili Öğretimi. Türk Dili, 379-380, 24.
KARADÜZ A. (2007). Dil Bilgisi Öğretimi, İçinde: Ahmet Kırkkılıç-Hayati Akyol (Editörler), İlköğretimde Türkçe Öğretimi. (Sayfa: 45-53), Ankara: PegemA Yayıncılık.
KARATAY H. (2011). Süreç Temelli Yazma Modelleri: Planlı Yazma ve Değerlendirme İçinde: Murat Özbay (Editör), Yazma Eğitimi. (Sayfa: 21-42). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
KAŞGARLI M. (2006). Divanu Lugat’it Türk Tercümesi. (Çev: Besim Atalay), C. I, Ankara: TDK Yayınları.
KAŞGARLI M. (2006). Divanu Lugat’it Türk Tercümesi. (Çev.Besim Atalay), C. II, Ankara: TDK Yayınları.
KAŞGARLI M. (2006). Divanu Lugat’it Türk Tercümesi. (Çev. Besim Atalay), C. III, Ankara: TDK Yayınları.
KAVCAR C. (1999). Edebiyat ve Eğitim. Ankara: Engin Yayınevi.
KOCAOĞLU T. (1999). Modern Dilbilimi Açısından Dîvanü Lûgat-it-Türk’e Bir Bakış. Dîvanü Lûgat-it Türk Bilgi Şöleni Bildirileri. (7-8 Mayıs 1999). Ankara: TDK Yayınları.
SEALE B. A. (1981). An Evaluation of the Cultural Content of ESL Reading Textbooks. USA: The Florida State University College of Education.
SEVER S. KAYA Z. ve ASLAN C. (2006). Etkinliklerle Türkçe Öğretimi. Ankara: Morpa Yayınları.
ŞAHİN A. (2011). İlköğretim 6. Sınıf Öğrencilerinin Dinleme Becerisi Farkındalıklarının Sosyo- Ekonomik Düzeye Göre İncelenmesi. Çankırı Karatekin Üniversitesi SBE Dergisi, 2(1): 178-188.
TAŞER S. (1982). Örneklerle Konuşma Eğitimi. İstanbul: Papirus Yayınları.
TEMUR T. (2001). Dinleme Becerisi. İçinde: Leyla Küçükahmet (Editör), Konu Alanı Ders Kitabı İnceleme Kılavuzu Türkçe 1-8, Ankara: Nobel Yayın, Dağıtım.
THOMPKINS, G. E. FRIEND, M. SMITH, P. L. (1987). Listening Strategies for the Language Arts, Language Arts Instruction and the Beginning Teacher: A Practical Guide. New Jersey: Englewood Cliffs.
TULASIEWICZ W.; ADAMS A. (2005). Teaching the Mother Tongue in a Multilingual Europe London.
WACKER K. ve HAWKINS K. G. (1996). Curricula Comparison for Classes in Listening, International Journal of Listening, 10, 14-28.
WELSCH R. G. (2006). Increase Oral Reading Fluency, Intervention School and Clinic, 41(3), 180-183.
YALÇIN A. (2002). Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Akçağ Yayınları.
YANGIN B. (2002). Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi. Ankara: Dersal Yayıncılık.
YILDIRIM A. ve ŞİMŞEK H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.