BEHİCE VARIŞOĞLU

DİL KULLANIMININ BİR YANSIMASI OLAN DUYGULARI DİLE GETİRME BECERİSİYLE DUYGUSAL ZEKÂ ARASINDAKİ İLİŞKİ: TÜRKÇE ÖĞRETMENİ ADAYLARI ÖRNEKLEMİ

Duygular insanın sahip olduğu çok karmaşık, anlaşılması ve aktarılması en zor yapılardan biridir. Duyguları ifade etmek, iletişimin bir parçasıdır. Kendi duygularını bilen ve bunları ifade edebilen insanların başkalarının duygularını anlama ve kendi hislerini kontrol etme konusunda daha başarılı oldukları düşünülür. Bu çalışmanın amacı, Türkçe öğretmeni adaylarının duygusal zekâ düzeyleriyle temel duyguları (sevinç, üzüntü, sevgi, nefret, korku, öfke, utanma ve hayret etme) dile getirme becerileri arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. Bu çalışmada nicel araştırma sürecine dayalı ilişkisel tarama yöntemlerinden biri olan korelasyonel araştırma deseni kullanılmıştır. Bu desen, iki veya daha fazla değişken arasındaki ilişkiyi bulmaya yarar. Bu çalışmadaki veriler, Gaziantep Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi ve Eğitim Fakültesi öğrencilerinden (n= 489) toplanmıştır. Örneklem grubu seçilirken verilere ulaşmada, zamanı etkili kullanmada ve maliyeti düşürmede sağladığı kolaylık nedeniyle kolay ulaşılabilir örnekleme tekniği kullanılmıştır. Çalışmanın verileri Gözden Geçirilmiş Schutte Duygusal Zekâ Ölçeği ve Duygu Aktarma Formu ile toplanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler, Crosstabs Çapraz Tablo (Pearson Ki Kare testi) ve bağımsız örneklemler için t testi ile analiz edilmiştir. Çalışmada, Türkçe öğretmeni adaylarının duygusal zekâ düzeyleri ile duyguları dile getirme becerileri arasında istatistiksel olarak anlamlı ve negatif yönlü bir ilişki olduğu; duygusal zekânın alt boyutlarıyla duyguları dile getirme becerileri arasında da genel olarak negatif yönlü bir ilişki bulunduğu sonucuna varılmıştır

THE RELATION BETWEEN THE ABILITY TO EXPRESS FEELINGS AS A REFLECTION OF LANGUAGE USAGE AND EMOTIONAL INTELLIGENCE: A SAMPLE OF TURKISH TEACHER CANDIDATES

Expressing emotions is a part of communication. It is considered that people who are aware of their own feelings and who can express their feelings are the more quite successful in understanding others’ feelings and controlling their own feelings. The aim of this study is to reveal the relation between the levels of emotional intelligence of the Turkish teacher candidates and their ability to express basic feelings (joy, sadness, love, hate, fear, anger, shame and amazement). In this study, correlational research design, which is one of the relational scanning methods, is used. This design tries to find the relation between two or more variables. The data in this study has been collected from Faculty of Art and Science, the department of Turkish Language and Literacy and Education Faculty, Turkish Education department students at Gaziantep University (n = 489). When selecting the sample group, an easily accessible (convenions) sampling technique has been used. The data of the study has been collected by the reviewed Schutte Emotional Intelligence Scale and Emotion Transfer Form. The data obtained in the study were analyzed with Crosstabs Cross Table (Pearson Chi Square test) and t test was used for independent samples. In the study, it’s been determined a statistically significant relationship between the levels of emotional intelligence of Turkish teacher candidates and their ability to express emotions and it is seen that there is also a negative relationship between the sub-dimensions of emotional intelligence and the ability to express emotions

PDF

___

Akarsu, B. (1984). Wilhelm Von Humboldt’da Dil-Kültür Bağlantısı. İstanbul: Remzi Kitabevi Yayınları.
Atalay, B. (2014). Ortaokul öğrencilerinin duygusal zeka düzeyleri ile akademik başarıları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Bar-On, R. (2000). Emotional and Social Intelligence: Insights from the Emotional Quotient Inventory. In R. Bar-On and J.D.A. Parker, (Eds.), The handbook of emotional intelligence (363-388). San Francisco, CA: Jossey-Bass.
526 Behice VARIŞOĞLU Turkish Studies
International PeriodicalfortheLanguages, LiteratureandHistoryofTurkishorTurkic Volume 12/14 Baymur, F.(1994). Genel Psikoloji (12.baskı).İstanbul: İnkılap Kitapevi.
Brackett, M. A., & Mayer, J. D. (2003). Convergent, discriminant, and incremental validity of competing measures of emotional intelligence. Personality and Social Psychology Bulletin, 29: 1147–1158.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Ceyhan, A. A. (2000). Üniversite öğrencilerinin duygu ifade eden sözcük ve deyimlere yükledikleri duygu yoğunluklarının incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(13): 33-44.
Ciarrochi, J. V., Chan, A. Y. C., & Caputi, P. (2000). A critical evaluation of the emotional intelligence construct. Personality and Individual Differences, 28: 539–561.
Cüceloğlu, D. (2000). İnsan ve Davranışı, İstanbul: Remzi Kitabevi. Day, A. L., & Caroll, S.A. (2004). Using an ability-based measure of emotional intelligence to predict individual performance, group performance, and group citizenship behaviours. Personality and Individual Differences, 36(6): 1443-1458.
Deng L.F., & Zheng, R.C. (2003). Research on the relationship between emotional direction expression and mental health in college students. Psychology Developmental Education, 19:
69-73. Deng L.F., & Zheng, R.C. (2004). Affect variables and mental health in college students. Chinese Mental Health of Journal, 18: 58-60.
Ergin, E. (2000). Üniversite öğrencilerinin sahip oldukları duygusal zeka düzeyleri ile 16 kişilik özelliği arasında ilişki üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Gardner, H. (1999) Çoklu Zekâ (Çev. M.Tüzel). İstanbul: Enka Vakfı BZD Yayıncılık. Goleman, D. (2000). İş Başında Duygusal Zekâ. (Çev. H. Balkara). (1. Baskı). İstanbul: Varlık Yayınları.
Goleman, D. (2013). Duygusal Zeka. (Çev. B. Seçkin Yücel), İstanbul: Varlık /Bilim. Göçet, E. (2006). Üniversite öğrencilerinin duygusal zeka düzeyleri ile stresle başa çıkma tutumları arasındak Dil Kullanımının Bir Yansıması Olan Duyguları Dile Getirme Becerisiyle… 527 Turkish Studies International PeriodicalfortheLanguages, LiteratureandHistoryofTurkishorTurkic Volume 12/14
Köksal, A. (2003). Ergenlerde duygusal zekâ ve karar verme becerileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Kuzucu, Y. (2011). Duyguları İfade Etme Ölçeği’nin uyarlanması: geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19: 779-792.
Matsumoto, D. (2006). Are cultural differences in emotion regulation mediated by personality traits? Journal of Cross Culture Psychology, 37: 421-437.
Mayer, J. D., & Salovey, P. (1997). What is emotional intelligence?. In P. Salovey & D. J. Sluyter (Eds.), Emotional development and emotional intelligence: Educational implications (pp. 3– 31). New York: Basic Books.
Mayer, J.D., Caruso, D.R., & Salovey. P. (2000). Emotional intellingence meets traditional standarts for an itelligence. Intelligence, 27(4): 267-269.
Mayer, J.D., Salovey, P., & Caruso, D.R. (2004). Emotional intelligence: theory, findings and implications. Psychological Inquiry, 15(3): 197-215.
Morgan, G.T.(1981).Psikolojiye Giriş. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Psikoloji Bölümü Yayınları.
Pamukoğlu, E. (2004). Duygusal zekânın yönetici etkinliğindeki rolünün kadın yöneticiler bağlamında incelenmesi ve bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli. Pennebaker, J. W. (1997). Writing about emotional experiences as a therapeutic process. Psychological Science, 8: 162–166
Pennebaker, J. W., & Graybeal, A. (2001). Patterns of natural language use: Disclosure, personality, and social integration. Current Directions in Psychological Science, 10: 90–93.
Pennebaker, J., & Francis, M. (1996). Cognitive, emotional, and language processes in disclosure. Cognition and Emotion, 10: 601-626.
Roberts, R. D., Zeidner, M., & Matthews, G. (2001). Does emotional intelligence meet traditional standards far an intelligence? Some new data and conclusions. Emotion, 1: 196-231. Salovey, P., & Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. Imagination, Cognition, and Personality, 9: 185-211.
Salovey. P., & Grewal, D. (2005). The Science of emotional intelligence. American Psychological Society, 14(6): 281-285.
Schilling, D. (2009). Duygusal Zekâ Beceri Eğitimi Uygulamaya Yönelik Pratik Bir Model ve 50
Aktivite (Çev. M. Yılmaz, T.F. Karahan, M. E. Sardoğan ve B. M. Yalçın), Ankara: Maya Akademi.
Sunindijo, R.Y., Hadikusumo, B.H.W., & Ogunlana, S. (2007). Emotional intelligence and leadership styles in construction project management. Journal of Management in Engineering, 23 (4): 166-170.
Tatar, A., Tok, S., & Saltukoğlu, G. (2011). Gözden Geçirilmiş Schutte Duygusal Zekâ Ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması ve psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 21(4): 325-338.
Türk Dil Kurumu (2012). Güncel Türkçe Sözlük. Ankara: TDK Yayınları. 528 Behice VARIŞOĞLU Turkish Studies International PeriodicalfortheLanguages, LiteratureandHistoryofTurkishorTurkic Volume 12/14
Warwick, J., & Nettelbeck, T. (2004). Emotional intelligence is...?. Personality and Individual Differences, 37: 1091–1100.
Yeşilyaprak, B. (2001). Duygusal zekâ ve eğitim açısından doğurguları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 25: 139-146.