Anıl Kadir ERANIL, Müberra ÇELİK, MURAT ŞENGÜL, MEHMET ÖZCAN

TÜRKÇE ÖĞRETMENLERİNİN ÖZ LİDERLİK DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Bu araştırmanın amacı Türkçe öğretmenlerinin öz liderlik düzeylerinin incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Millî Eğitim Bakanlığına bağlı okullarda görev yapan 215 Türkçe öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırma betimsel tarama modeline göre desenlenmiştir. Araştırmanın verileri "Öz Liderlik Ölçeği" aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin analizinde; Türkçe öğretmenlerinin öz liderlik düzeylerini saptamak için betimsel istatistiklerden; ortalama ve standart sapma değerleri incelenmiştir. Türkçe öğretmenlerinin öz liderlik düzeylerinin cinsiyet ve görev yapılan yerleşim yeri değişkenlerine göre incelenmesi için ise bağımsız gruplar ttesti ve tek yönlü varyans analizi yapılmıştır. Türkçe öğretmenlerinin öz liderlik düzeyleri; düşünce ve fikirleri değerlendirme alt boyutunda (4.35) en yüksek öz liderlik ortalama puanına sahipken kendini ödüllendirme alt boyutunda (3.23) en düşük öz liderlik ortalama puanına sahip olduğu görülmektedir. Cinsiyet değişkenine göre ise kendini ödüllendirme alt boyutunda ve bütün alt boyutların ortalama puanına göre sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı çıkmıştır (p

INVESTIGATION OF THE SELF-LEADERSHIP LEVELS OF TURKISH LANGUAGE TEACHERS

The purpose of this research is to investigate the self-leadership levels of Turkish language teachers. The population of interest includes 215 Turkish language teachers who work at schools affiliated to the Ministry of National Education during 2015-2016 academic years. The research was based on the descriptive survey model. The adopted version of “Self-Leadership Questionnaire” was used to collect the descriptive data. The data is analyzed by way of mean and standard deviation values among descriptive statistics to determine the self-leadership levels of Turkish language teachers. Besides, Independent Samples t-test and one-way Anova test were implemented to evaluate the self-leadership levels of Turkish language teachers as per the variables of gender and depending on the location of service. It was observed that the selfleadership levels of Turkish language teachers ranked the highest average scores of self-leadership in evaluating beliefs and assumptions sub-scale (4.35) while they ranked the lowest average scores of selfleadership in self-reward sub-scale (3.23). The results of self-reward subscale depending on gender variables and of all sub-scales as per the average score showed statistical significance (p

PDF

___

Andressen, P., Konradt, U. & Neck, C. P. (2012). The relation between self-leadership and transformational leadership: Competing models and the moderating models and the moderating role of virtuality. Journal of Leadership &Organizational Studies 19(1), 68-82.
Bayraktar, N. (2014). Dil bilimi. İstanbul: Nobel Akademi Yayıncılık. Börekçi, M. (2009). Türk dili edebiyatı ve Türkçe öğretmenlerinin yetiştirilmesi sürecinde dilbilim ve Türkçe öğretimi. Turkish Studies -International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkishor Turkic-, 4(3), 419-429.
Büyüköztürk, Ş. (2006). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Carless, S. A. (1998). Gender differences in transformational leadership: An examination of superior, leader, and subordinate perspectives. Sex Roles, 39, 887-902.
Choi, J. (2007). Motivational theory of charismatic leadership: Envisioning, empathy, and empowerment. Journal of Leadership and Organizational Studies, 13, 24-43.
Druskat, V. (1994). Gender and leadership style: Transformational and transactional leadership in the Roman Catholic Church. Leadership Quarterly, 5, 99-119.
Gardner, J. W. (1990). On leadership. New York: Free Press. Gür, R. (2013). TÜBİTAK Bursiyerlerinin Akademik Başarılarının Bursiyer Belirleme Puanları Ve Alan Türlerine Göre İncelenmesi. (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
Helgeson, S. (1990). The female advantage: Women’s ways of leadership. New York: Doubleday Currency.
Hong, J. Y., & Kim, J.-Y. (2007). Self-leadership, job stress and job satisfaction among clinical nurses. Journal of the Korean Academy of Nursing Administration, 13, 184–190. Hoy, K. W. & Miskel G. C. (2010). Eğitim yönetimi: Teori, araştırma ve uygulama (Çev.: S.Turan). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Manz C.C. (2015) Taking the self-leadership high road: smooth surface or potholes ahead? The Academy of Management Perspectives, 29(1), (132–151).
Manz, C. C. & Neck, C. P. (2004). Mastering self-leadership: Empowering yourself for personal excellence (3rd ed.). Upper Saddle River: Pearson Prentice-Hall. Manz, C. C., & Sims, H. P. (2001). The new superleadership: Leading others to leadthemselves. San Francisco, CA: Berrett-Koehler Publishing Co.
Mehdinezhad, V. & Mansouri, M. (2016). School principals’ leadership behaviours and its relation with teachers’ sense of self-efficacy. International Journal of Instruction, 9(2), 51-61. Neck, C. P. & Houghton, J.D. (2006). Two decades of self-leadership theory and research: past developments, present trends, and future possibilities. Journal of Managerial Psychology, (21) 4, 270-295.
Neck, C. P. & Manz, C.C. (1992). Thought self-leadership: the impact of self-talk and mental imagery on performance. Journal of Organizational Behavior, 12, 681-99. Türkçe Öğretmenlerinin Öz Liderlik Düzeylerinin İncelenmesi 331 Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 12/14
Özbilen, F. M. (2012). Sınıf Öğretmenlerinin Özel Alan Yeterlikleri Hakkındaki Görüşleri (Kars İli Örneği). (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale. Özden, Y. (2011). Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Pegem Yayıncılık. Prussia, G. E., Anderson, J. S., & Manz, C. C. (1998). Self-leadership and performance outcomes: The mediating influence of self-efficacy. Journal of Organizational Behavior, 19(5), 523– 538.
Rosener, J. D. (1990). Ways women lead: The command-and-control leadership style association with men is not the only way to succeed. Harvard Business Review, 68,119–125. Shek, D. T. L. & Leung, H. (2016). Developing self-leadership and responsibility and moving away from egocentrism. International Journal of Disability, Development and Education. 15 (2), 157-164.
Tabak, A., Sığrı, Ü., & Türköz, T. (2013). Öz Liderlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması Çalışması. Bilig, 67, 213. Temizkan, M. (2008). Türkçe öğretmeni adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları üzerine bir araştırma. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(3), 461-486.
Thacker, R. A. (1995). Gender, influence tactics, and job characteristics preferences: New insights into salary determination. Sex Roles, 32, 617–638.
Uğurlu, O. (2009). Liderlik davranışının değerlendirilmesinde liderin cinsiyeti, liderlik stili ve cinsiyete ilişkin tutumları arasındaki ilişki. Ankara Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Doktora tezi. Ankara.
Wang, Y,. Xie, G,. & Cui, X. (2016). Effects of emotional intelligence and self-leadership on students’ coping with stress. Social Behavior and Personality, 44(5), 853-864