ÇOCUKLARIN OYUN TERCİHLERİ ÜZERİNE BİR ÇALIŞMA

Oyun çocuk için kendisini ve çevresini keşfetmesini sağlayan büyük bir aktivitedir. Çocuklar oyun yoluyla bilişsel, duyuşsal ve psikomotor alanlarda birçok beceri kazanırlar ve oyun oynamak çocuklar için en önemli etkinliktir. Çocuklar farklı ortamlarda farklı oyunları tercih edebilirler. Bu araştırmada çocukların oyuna ve oyun tercihlerine ilişkin görüşlerinin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Araştırma durum çalışması desenlerinden bütüncül tek durum deseni üzerine kurgulanmıştır. Çalışma grubu maksimum çeşitlilik örnekleme yöntemiyle belirlenmiştir. Araştırma 2017- 2018 akademik yılı güz dönemi Mart ayında taşımalı eğitim veren bir okulda, iki, üç, dört, beş, altı, yedi ve sekizinci sınıf düzeyinde 120 öğrencinin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri doküman analizi yoluyla elde edilmiştir. Verilerin çözümlenmesinde içerik analiz yöntemlerinden biri olan frekans analizi kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizi neticesinde, oyunun eğlendiren bir etkinlik olarak tanımlandığı sonucuna ulaşılmıştır. Oyun oynamanın bireyde mutluluk, eğlence sevinç ve heyecan hali yarattığı ortaya çıkarılan bir diğer sonuçtur. Okulda tercih edilen oyunların başında yakan top, yakalamacılık, alçaktan yüksek, saklambaç ve voleybol olduğu görülmektedir. Evde tercih edilen oyunların başında, bom, telefon, tablet, bilgisayar oyunu, isim şehir, sos ve evcilik oyunu gelmektedir. Sokakta tercih edilen oyunlar ise oyunların başında saklambaç, futbol, yakalamacılık, yakantop ve körebe geldiği görülmektedir. En fazla tercih edilen oyuncakların top, araba ve bebek olduğu görülmüştür. Oyunun dışında yapılan etkinlerde sınıflar bazında ele alındığında en fazla yapılan etkinliğin kitap okuma, Tv/film izlemek, ders çalışma, test çözmek ve anne-babaya yardım etmek olduğu gözlenmiştir.

A STUDY ON THE GAME PREFERENCES OF CHILDREN

The game is a great activity that allows the child to discover himself and his surroundings. Children gain many skills in cognitive, affective, and psychomotor areas through games and playing games is, in a way, the most important activity for children. Children can choose different games in different environments. This study aimed to reveal the opinions of children about games and their game preferences. The study was conducted in the holistic single-case design, which is one of the case study designs. The study group was determined by the maximum variation sampling method. The study was carried out in March in 2017- 2018 school year with the participation of 120 students from 2nd, 3rd, 4th, 5th, 6th, 7th, and 8th grades in a primary school providing bussed education. The study data were obtained through document analysis. Frequency analysis, which is one of the content analysis methods, was used to analyze the data. As a result of the analysis of the data obtained, it was concluded that playing games was defined as an entertaining activity. Another conclusion revealed was that playing games created a state of happiness, entertainment, joy, and excitement. The most preferred games in the school were dodgeball, tag, high- low, hide and seek, and volleyball. The most common games preferred at home were buzz fizz, phone games, tablet games, computer games, name& city game, tic-tac-toe, and playing house. The games preferred on the street were hide and seek, football, tag, dodgeball, and blind man’s buff. Balls, toy cars, and dolls were found to be the most preferred toys. When the activities apart from playing games were examined based on the grades, it was observed that the most common activities were reading, watching TV/movies, studying, doing tests, and helping parents.

PDF

___

Aksoy, Y. (2011). Çocuk oyun alanları üzerine bir araştırma. İstanbul, Isparta, Eskişehir, Erzurum, Kayseri, Ankara, Zonguldak ve Trabzon illeri örneği. İstanbul Aydın Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 3(6), 82-106. http:// fbd.aydin. edu.tr/makaleler /ciltysayiy / yildiz_aksoy. pdf adresinden alınmıştır.
Baltacı, A. (2018). Nitel araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi sorunsalı üzerine kavramsal bir inceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 231- 274. http://dergipark.gov.tr/download/article-file/497090 adresinden alınmıştır.
Başal, H. A. (2007). Geçmiş yıllarda Türkiye’de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi XX (2), 243-266 http://kutuphane. uludag. edu. tr/Univder/uufader. Htm adresinden alınmıştır.
Bayrak, M.(1998). Geleneksel mahalli çocuk oyunları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Bayram Toptal, E. (2008). Oyun açlığını gidermenin yolu olarak internet, Milli Eğitim, 180, 353-365.
Bedirhanoğlu, I. (2011). İlköğretim I. Kademe öğrencilerinin serbest zamanlarında oynadıkları yöresel çocuk oyunları (Erzurum ili örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Cherney, I. D., ve London, K. (2006). Gender-linked differences in the toys, television shows, computer plays, and outdoor activities of 5-to 13-year-old children. Sex Roles, 54(9-10), 717. https:// s3. amazonaws. com/academia. edu. Documents /40275624 / Gender- linked_Differences_in_the_Toys_Te20151122- 4867-bi94gl.pdf? AWSA ccessKeyId= AKIAIWOWYYGZ2Y53UL3A &Expires= 1540238726&Signature= 3YIl5vE8a% 2B0dkW% 2FQ dgYT1YjJAys %3 D&response -content- disposition= inline%3B% 20filename%3D Gender- linked_Differences_in_the_Toys_Te.pdf adresinden alınmıştır.
Doğan, A. (2010). Geleneksel mahalli çocuk oyunları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Malatya ili Battalgazi ilçesi örneği, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
Egemen, A., Yılmaz., Ö., ve Akil, İ. (2004). Oyun, oyuncak ve çocuk. ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 5(2), 39–42. http:// adudspace.adu.edu.tr :8080/jspui/ handle /11607 /2200 adresinden alınmıştır.
Ergün, M. (1980). Oyun ve oyuncak üzerine. Milli Eğitim. I (1), 102-119. http: //www. Okul onceciyiz. biz / upload / oyun-ve-oyuncak- uzerine. pdf adresinden alınmıştır.
Fırat, H. (2013). Çocuk oyunları-eğitim ilişkisi: Bezirgan Başı Örneği. Electronic Turkish Studies, 8(13), 885-896. http://www.turkishstudies.net/Makaleler /1199293929 _54 F% C4 % B1rat Hatice-arm- 885-896.pdf adresinden alınmıştır.
Glenn, N. M., Knight, C. J., Holt, N. L., ve Spence, J. C. (2012). Meanings of play among children. Childhood, 20(2), 185-199. http:// www. kingscollege. net/ pomfret /3311/pdf / Readin g Glenn. pdf adresinden alınmıştır.
Gümüş, N. (2010). Geleneksel çocuk oyunlarından çağdaş eğitimde yararlanılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Grafik Tasarım Yüksek Lisans Programı, İstanbul.
Kaya, P. (2008). Van’ın Geleneksel çocuk oyunları ve bu oyunların eğitsel yönden incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.
Kuşuluoğlu, D. D. (2013). İstanbul Kadıköy ilçesindeki çocuk oyun alanlarının nitel ve nicel açıdan değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Lillard, A. S. (2015). The development of play. Handbook of child psychology and developmental science: Cognitive processes, 425-468. http:// faculty. virginia. Edu /ASLillard /PDFs/ LIllard.15. Ch11.Mussen.pdf adresinden alınıştır.
Miles, M. B., ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis (2nd ed.) Thousan Oaks, CA: Sage.
Nyota, S., ve Mapara, J. (2008). Shona Traditional Children's Plays and Play: Songs as Indigenous Ways of Knowing. Journal of Pan African Studies, 2(4).189-202 https://www.researchgate.net/profile/Shumirai_Nyota/publication/267237463_Shona_Traditio nal_Children's_Plays_and_Play_Songs_as_Indigenous_Ways_of_Knowing/links/5630a9ad08 ae68f782f93e88/Shona-Traditional-Childrens-Plays-and-Play-Songs-as-Indigenous-Ways-of- Knowing.pdf adresinden alınmıştır.
Öztabak, M. Ü. (2017). İlkokul 2. ve 3. sınıf öğrencilerinin oynadıkları oyunların incelenmesi. Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(3), 797-822. http://dergipark. gov.tr /download /article-file/325140 adresinden alınmıştır.
Pala, F. K., ve Erdem, M. (2011). Dijital oyun tercihi ve oyun tercih nedeni ile cinsiyet, sınıf düzeyi ve öğrenme stili arasındaki ilişkiler üzerine bir çalışma. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 53-71. https://www. researchgate.net /publication / 262262275 _ Dijital_Oyun_Tercihi_ve_Oyun_Tercih_Nedeni_ile_Cinsiyet_Sinif_Duzeyi_ve_Ogrenme_Sti li_Arasindaki_Iliskiler_Uzerine_Bir_Calisma adresinden alınmıştır.
Piaget, J. (2007). Play, dreams, and imitation in childhood. New York: Norton. https://books. google. com.tr/books? id= jk49pr x DZ6gC& printsec =frontcover&hl =tr&source=gbs_ge_ summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false adresinden alınmıştır.
Pilten, P., ve Pilten, G. (2013). Okul çağı çocuklarının oyun kavramına ilişkin algılarının ve oyun tercihlerinin değerlendirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 15-31. https://ab.org.tr/ab14/kitap/sakallioglu_erol_ab14.pdf adresiden alınmıştır.
Russ, S. W. (2004). Play in child development and psychotherapy. Toward empirically supported practice. Lawrence Erlbaum Associates, Publıshers, London
Erol. V., Sakallıoğlu, B., ve Akgün, B. T.(2014). Sosyal oyunlar. XVI. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri 5-7 Şubat. Mersin Üniversitesi https://ab.org.tr/ab 14/kitap/sakallioglu _erol_ab14.pdf adresinden alınmıştır.
Tatira, L. (2014). Traditional plays of Shona children. The Journal of Pan African Studies, 7(4), 156- 175 http://eds.b.ebscohost.com/eds/pdfviewer/pdfviewer?vid=0&sid=66cea018-4498-462f- a20b-d113c33050a8%40pdc-v-sessmgr03 adresinden alınmıştır.
Tokuz, (2011). Gaziantep çocuk oyunları üzerine halk bilimsel bir inceleme. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi Gaziantep Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Gaziantep.
Tuğrul, B., Ertürk, H. G., Özen Altınkaynak, Ş., ve Güneş, G. (2014). Oyunun üç kuşaktaki değişimi. The Journal of Academic Social Science Studie, 27, 1-16. https:// www. researchgate. net/ profile/ Gokhan_Gunes /publication /308720971_OYUNUN_ UC_KUSAKTAKI_DEGISIMI_1_CHANGE _OF_THE_ PLAY_IN _THREE_ GENERATIONS / links / 57 ecd10c08ae93b7fa95a746.pdf adresinden alınmıştır.
Turgut, M. E. (2005). Elazığ çocuk oyunlarının halk bilimi açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi Fırat Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
Verenikina, I., Harris, P., ve Lysaght, P. (2003). Child's play: computer plays, theories of play and children's development. In Proceedings of the international federation for information processing working group 3.5 open conference on Young children and learning technologies- 34 , 99-106. http://delivery.acm.org/10.1145/1090000/1082076/p99-verenikina. pdf? ip = 193. 140.182.70 & id = 1082076&acc = PUBLIC & key = 223837E73163AEDA % 2E07B19F38FDFA2350% 2E4D 4702B0C3E38B35% 2E4D4702B0C3E38B35 &__acm__ = 1544445062_d c256ed1144327430e1eacef01fc83ae adresinden alınmıştır.