ARAP DİLİNDE İZÂFET KAVRAMI, ÇEŞİTLERİ VE TÜRK DİLİNDEKi KARŞILIĞI (BİR MUKÂYESELİ GRAMER ÇALIŞMASI DENEMESİ)

Bir yabancı dilin öğrenilmesi sürecinin başlangıcı aslında kişinin kendi dilini öğrenmeye başladığı andır. Çünkü insan kelimeler vasıtasıyla düşünür ve kelime dağarcığının elverdiği ölçüde anlar. Dolayısıyla bir başka dildeki terimlerin kavranabilmesi ilk olarak kişinin kendi ana dilinde bu terimlerin karşılıklarını bulmasına ve anlamasına bağlıdır. Bu noktadan hareketle Türkçe konuşan bir kişinin Arap dilinin kurallarını öğrenme vetiresi aynı kuralların kendi dilindeki karşılıklarını kavramasıyla başlayacaktır. Arap dilinde izâfetler çok önemli bir yer tutar. Nitekim "dilde iktisat" şeklinde tâbir edilen az kelime kullanmak suretiyle çok şey anlatma metodu en işlek haliyle bu izâfetlerde gerçekleşir. Bir nesnenin bir kişiye âidiyeti, o nesnenin yapıldığı madde, bir olayın gerçekleştiği yer ve zaman gibi bir kelimeler zinciri oluşturmak suretiyle ifâde edilmesi mümkün olan kullanımlar Arap dilinde sözünü ettiğimiz bu izâfetler vâsıtasıyla iki kelimelik terkiplerle aktarılabilmektedir. Dolayısıyla izâfet konusu kolay gibi görünmesine rağmen kompleks bir yapıya sahiptir ve terkiplerin mânâlarına vakıf olma noktasında Arap dilinde kullanılan izâfetlerin çeşit ve mânalarını bilmek son derece önemlidir. kavrayabilmenin yolu da bu ifâdelerle Türkçedeki karşılıkları arasında bağlantı kurmaktan geçmektedir. İzâfetlerin bu kompleks yapılarını tam olarak kavrayabilmenin yolu da bu ifâdelerle Türkçedeki karşılıkları arasında bağlantı kurmaktan geçmektedir. İşte bu çalışma,izâfet konusunda, iki dil arasındaki benzerlik ve farklılıkları tesbit etmek, bu tesbitler neticesinde de Arap dilini öğrenmeye çalışanların kendi dillerinden istimdad ederek konuyu daha iyi anlamalarına ve kavramalarına yardımcı olmak maksadıyla gerçekleştirilmiştir

THE CONCEPT OF İZÂFET (POSSESSIVE CASE) IN ARABIC LANGUAGE, ITS KINDS AND ITS EQUIVALENTS IN TURKISH LANGUAGE (A COMPARATIVE GRAMMER STUDY ESSAY)

The starting point of learning-process a foreign language is the moment that someone started to learn his own language. Because, human thinks with words and understands as far as his vocabulary allows. So, comprehension of a foreign language grammar terms depends on findingout and comprehension equivalents of these terms in his language. Starting from this point, we could say that a Turkishspeaking person’s process of learning Arabic language grammar starts with his comprehension of the equivalent of the same grammar rules in his own langugae. This essay aims at establishing this identification in the context of izafet (posssessivecases). The possessive cases hold important place in Arabic language. Thus, the method of using less words and expressing much that named “economy in the language” occurs in these cases actively. The uses that could be expressed by forming chain of words like that some thing belongs to someone, the matter which made of it, the time or place where an event happened in, may be put in these possessive cases, that is, composition of two words. Therefore, possessive cases, although they seem simple, have a complex structure, and it’s so important to recognize the possessive case, its kinds and meanings, related to know meanings of these compositions. The way to recognize these complex structure of possessive cases entirely is to make relations between these expressions and their equivelants in Turkish. This essay aims to determine, about genitive cases, the similarities and differences between two language, so, to help who studies Arabic language in order to understand and comprehend the subject better taking advantage of their own languages

PDF

___

Ahmet Cevat Emre, (2004); Türkçe Sarf ve Nahiv Eski Lisân-ı Osmânî Sarf ve Nahiv, (Hzr.
Gülden Sağol, Ercan ġahin, Nurgül Yıldız), Ankara; Türk Dil Kurumu Yayınları.
Ahmet Cevdet PaĢa, (2007); Tertîb-i Cedîd, Kavâid-i Osmânî,(Hzr. Esra Karabacak), Ankara; Türk Dil Kurumu Yayınları.
BANGUOĞLU, Tahsin, (1986); Türkçenin Grameri, Ankara; Türk Tarih Kurumu.
BAYRAKTAR, Nesrin,vd.,(2005);Türk Dili, Ġstanbul, Atlas Yayın Denetim.
BĠRGĠVÎ, (1988); Ġzhâru‟l-esrâr, (Hzr. Nevzat Yanık, SâdiÇöğenli), I. Baskı; Ankara; Y.y.
BOZKURT, Fuat, (1995); Türkiye Türkçesi, Ġstanbul; Cem Yayınevi.
CÂRĠM, Ali ve Mustafa Emin,(2005); el-Belâğatü‟l-vâdiha, Beyrut; Mektebetü‟l-Ġlmi‟l-hadîs.
CĠVELEK, Yakup,(2003);Arap Dilinde Ġ‟râb Olgusu, 1. Basım, Ankara; AraĢtırma Yayınları.
ÇÖRTÜ, M. Meral, (1998); Arapça Dilbilgisi Nahiv, Ġstanbul; Marmara Üniversitesi Ġlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
EDĠSKUN, Haydar, (1999); Türk Dilbilgisi, 6. Baskı,Ġstanbul; Remzi Kitapevi.
ENBÂRÎ, KemalüddinEbulberekât, (1999);Esrâru‟n-nahv, Thk: BerekâtYûsuf, 1. Basım, Beyrut: Dâru‟l-Erkam.
ĞALÂYÎNÎ, Mustafa,(2005);Câmiʻü‟d-durûsi‟l- „Arabiyye, Kahire;Daru‟l-Hadîs.
ĠBNÜ‟L- HÂCĠB, Cemaleddin Ebu Amr, (T.y); el- Kâfiye, Ġstanbul;Fazilet NeĢriyat.
ĠBN HĠġÂM, Cemaleddin el-Ensârî, (2003); ġerhuKatru‟n-nedâ ve bellü‟s-sadâ, Beyrut; elMektebetü‟l-Asriyye.
Ġbrâhim Mustafa, (1959); Ġhyâü‟n-nahv, Kâhire;Lecnetü‟t-te'lîfve‟t-terceme ve‟n-neĢr.
ĠġLER, Emrullah, (2002); “KarĢıtsal Çözümleme ve Arapça Öğretimi”, Nüsha Dergisi, Yaz Dönemi, Sayı 2.
Mehmed Zihni Efendi, (2008); el-Müntekabve‟l-Muktedab (I-II), Ġstanbul; Marifet Yayınları.
MOLLA CÂMÎ, Abdurrahman b. Ahmed, (T.y);el-Fevâidü‟z-Ziyâiyye, Ġstanbul; Salah Bilici Kitabevi.
Mithat Sadullah, (2004); Türkçe Yeni Sarf ve Nahiv Dersleri, (Hzr. Tuncer Gülensoy, Mustafa Fidan), Ankara; Türk Hava Kurumu Basım Evi ĠĢletmeciliği.
ZEMAHġERÎ, EbulkâsımMahmud b. Ömer, (1990); el-Mufassal fî „ilmi‟l-luğa, 1. Basım, Beyrut; DâruĠhyâi‟l-ulûm.