AİLE YILMAZLIĞI DEĞERLENDİRME ÖLÇEĞİNİN TÜRKÇEYE UYARLANMASI: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Bu çalışmanın amacı, Walsh'un (1998) modeline göre Sixbey (2005) tarafından ailelerin yılmazlığını ölçmek amacıyla geliştirilmiş olan, Aile Yılmazlığı Değerlendirme Ölçeğinin (AYDÖ) Türkçeye uyarlamasının yapılarak, geçerlik ve güvenilirliğinin incelenmesidir. Bu amaçla öncelikle Aile Yılmazlığı Değerlendirme Ölçeğinin Türkçeye çeviri çalışmaları yapılmıştır. Türkçe formu oluşturulduktan sonra ölçeğin faktör yapısının Türk kültürüne uyumlu olup olmadığına bakmak amacıyla, 18 yaş ve üstü aile olarak derinden etkilendikleri olumsuz bir olay yaşamış 655 bireye uygulanmıştır. Ölçeğin güvenirliği için, cronbach alfa iç tutarlılık katsayısı ve iki yarı güvenirliği araştırılmıştır. Geçerliği için ayırıcı geçerliğine bakılmış ve yapı geçerliği için doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Doğrulayıcı faktör analizi sonucunda, 54 maddeden oluşan özgün ölçekle örtüşen "Aile İçi İletişim ve Problem Çözme", "Sosyal ve Ekonomik Kaynakları Kullanma", "Olumlu Bakışı Devam Ettirme", "Aile Bağlılığı", "Aile Ruhsallığı" ve "Sıkıntıya Anlam Oluşturabilme" boyutlarını içeren altı faktörlü yapı doğrulanmıştır (?2=3872.38, sd=1362, ?2/sd=2,84; RMSEA= .05, NFI= .97, CFI= .98, NNFI= .98 ve SRMR=.06). Ayırıcı geçerlik için AYDÖ'nin Beck Depresyon Envanteri ile korelasyonu -.45 olarak bulunmuştur. Ölçeğin bütününün güvenirliği için Cronbach alfa iç tutarlık katsayısı .95, alt ölçekler için .48 -.96 arasında değişmekte olup, iki yarı güvenirliği .83 bulunmuştur. Bulgular Türkçeye uyarlanan Aile Yılmazlığı Değerlendirme Ölçeğinin psikometrik açıdan kabul edilebilir düzeylerde güvenilir ve geçerli olduğunu göstermektedir

THE RELIABILITY AND VALIDITY OF THE FAMILY RESILIENCE ASSESSMENT SCALE-TURKISH VERSION

The purpose of this study was to adapt to Turkish and to examine the reliability and validity of the Family Resilience Assessment Scale (FRAS) developed by Sixbey (2005), according to Walsh (1998) model. The Family Resilience Assessment Scale was first translated into Turkish. The questionnaire was administered to 655 adults who were 18 and older in age lived a traumatic event in their family. The Cronbach alpha internal consistency and split-half reliability of the scale were determined. Confirmatory factor analysis was applied to determine construct validity of the scale and divergent validity was applied. Confirmatory factor analysis of the scale confirmed the fit of the original’s six dimensions: “Family Communication and Problem Solving”, ‘Utilizing Social and Economic Resources’’, ‘Maintaining a Positive Outlook’, ‘Family Connectedness’, ‘Family Spirituality’ and ‘Ability to Make Meaning of Adversity‘ (χ2=3872.38, df=1362, χ2/df=2,84; RMSEA= .05, NFI= .97, CFI= .98, NNFI= .98 ve SRMR=.06). It was found -.45 correlation between FRAS and Beck Depression Inventory for divergent validity. Reliability of FRAS was tested by Cronbach alpha internal consistency and the total scale reliability was .95, reliability for the sub-dimensions of the scale ranged from .48 - .96 and split-half reliability also was .83. The present findings show that the Family Resilience Assessment Scale-Turkish Version exhibited acceptable levels of reliability and validity in the study samples

PDF

___

BASIM, N., ÇETİN, F. (2011). Yetişkinler için psikolojik dayanıklılık ölçeği’nin güvenilirlik ve geçerlilik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 22(2),104-114.
BURNS, R. A., ANSTEY, K. J., WİNDSOR, T. D. (2011). Subjective wellbeing mediates the effects of resilience and mastery on depression and anxiety in a large community sample of young and middle-aged adults. Australian and New Zealand Journal of Psychiatry, 45(3), 240–248.
COHEN, L., FERGUSON, C., HARMS, C., POOLEY, J. A., TOMLİNSON, S.(2011). Family Systems and Mental Health issues: A resilience approach. Journal of Social Work Practice. 25 (1), 109–125.
ÇELİK, H. E., YILMAZ, V. (2013). LISREL 9.1 ile Yapısal eşitlik modellemesi: Temel kavramlaruygulamalar-programlama. 2. Baskı, Ankara: Anı Yayıncılık.
EPSTEİN, N. B., BALDWİN, L. M., BİSHOP, D. S. (1983). The McMaster Family Assesment Device, Journal of Marital and Family Therapy. 9(2). 171-180.
GAY, L. R., MİLLS, G. E., AİRASİAN, P. (2009). Educational Research: Competencies for Analysis and Applications. 9th Ed. New Jersey: Pearson International Edition.
GREEFF, A. P., WENTWORTH, A. (2009). Resilience in Families that have Experienced HeartRelated Trauma. Current Psychology, 28:302–314.
GREEFF, A. P., NOLTİNG, C. (2013). Resilience in Families of Children With Developmental Disabilities. Families, Systems & Health: The Journal of Collaborative Family Health Care. 31( 4), 396-405.
GREEFF, A. P., VAN DEN BERG, E. (2013). Resilience in families in which a child is bullied. British Journal of Guidance & Counselling. 41(5), 504-517.
GREEFF, A. P., THİEL, C. (2012). Resilience in Families of Husbands with Prostate Cancer. Educational Gerontology, 38: 179–189.
GİZİR, C. A., AYDIN, G. (2006). Psikolojik sağlamlık ve ergen gelişim ölçeğinin uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Türk PDR Dergisi, 26, 87-99.
GÜRGAN, U. (2006). Yılmazlık Ölçeği (YÖ): Ölçek geliştirme, güvenirlik ve geçerlik çalışması. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 32 (2), 45-74.
HAİR, J. F., BLACK, W. C., BABİN, B. J., ANDERSON, R.E. (2009). Multivariate data analysis. 7th Edition, New York: Prentice Hall, pp.679-683.
HİSLİ, N. (1989). Beck Depresyon Envanteri’nin Üniversite öğrencileri için geçerliği güvenirliği. Psikoloji dergisi, 7 (23), 3-13.
HJEMDAL, O., VOGEL, P. A., SOLEM, S., HAGEN, K., STİLES, T. C. (2011). The relationship between resilience and levels of anxiety, depression, and obsessive-compulsive symptoms in adolescents. Clinical Psychological Psychotherapy. 18(4): 314-321.
İNCİ, F. H., TEMEL, A. B. (2013). Ailede yenilenme ve uyum genel indeksinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlilik ve güvenilirliği. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi, 6(4), 198-206.
KANER, S., BAYRAKLI, H. (2010a). Anne yılmazlık ölçeğinin psikometrik özellikleri. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 9(17), 77-94.
KANER, S., BAYRAKLI, H.(2010b). Aile yılmazlık ölçeği: Geliştirilmesi, geçerliği ve güvenirliği. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 11(2) 47-62.
LUTHAR, S., CİCCHETTİ, D. (2000). The construct of resilience: Implications for inverventions and social policies. Development and Psychopathology, 12, 857-885.
MASTEN, A. S. (2001). Ordinary magic: Resilience processes in development. American Psychologist, 56 (3), 227-238.
MCCUBBİN, M., MCCUBBİN, H. (1996). Resiliency in families: A conceptual model of family adjustment and adaptation in response to stress and crises. In H. I. McCubbin, A.I.Thompson & M. A. McCubbin (Eds.), Family assessment: Resiliency, coping and adaptation-Inventories for research and practice (pp.1-64). Madison: WI: University of Wisconsin System.
MCCUBBİN, M. A., MCCUBBİN, H. I. (1993). Families coping with illness: The resiliency model of family stress, adjustment and adaptation. In C. Danielson, B. Hamel-Bissell & P.
Winstead-Fry (Eds.), Families, health, and illness: Perspectives on coping and intervention (pp. 21-63). New York City, NY: Mosby.
MCCUBBİN, H. I., THOMPSON, A. I., MCCUBBİN, M. A. (1996). Family assessment: Resiliency, coping and adaptation-Inventories for research and practice. Madison, WI. University of Wisconsin.
MCDONALD, R. P., Ho, M. H. R. (2002). Principles and practice in reporting structural equation analyses. Psychological Methods, 7(1), 64–82.
MİLLER, A. M., CHANDLER, P. J. (2002). Acculturation, resilience, and depression in midlife women from the former Soviet Union. Nursing Research, 51 (1), 26-32.
OTTİLİA B. O., ROBİNSON, J. (2012). Resilience in remarried families, South African Journal of Psychology, 42(1), 114-126.
ÖZDAMAR, K. (2004). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi-1. 5. Baskı, Eskişehir: Kaan Kitabevi, p.633.
PATTERSON, J. M. (2002). Understanding family resilience. Journal of Clinical Psychology. 58(3), 233-246.
REKER, G. T. (2003). Factor structure and invariance of personal meaning measures in cohorts of younger and older adults. Personality and Individual Differences, 35,977-993.
REKER, G. T. (2005). Meaning of life of young, middle-aged, and older adults: Factorial validity, age, and gender invariance of the personal meaning index. Personality and Individual Differences, 38, 71-85.
RUTTER, M. (1999). Resilience concept and finding: Implications for family therapy. Journal of Family Therapy, 21, 119-144.
SCHERMELLEH-ENGEL,K., MOOSBRUGGER, H., MÜLLER, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research. 8(2), 23-74.
SIMON, J.B., MURPHY, J.J., SMİTH, S.M. (2005).Understanding and fostering family resilience. The Family Journal: Counselling and Theraphy For Couples And Families, 13(4), 427-436.
SIMPSON, G., JONES, K. (2012). How important is resilience among family members supporting relatives with traumatic brain injury or spinal cord injury? Clinical Rehabilitation 27(4) 367– 377.
SIXBEY, M. T. (2005). Development of the family resilience assessment scale to identify family resilience constructs. Doctorate dissertation. University of Florida.
TERZİ, Ş. (2006). Kendini toparlama gücü ölçeğinin uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(26), 77-86.
WALSH, F. (1998).Strengthening family resilience. New York: Guilford Press. pp. 15-20.
WEST, C., BUETTNER, P., STEWART, L., FOSTER, K., USHER, K. (2012). Resilience in families with a member with chronic pain: a mixed methods study. Journal of Clinical Nursing, 21, 3532–3545.
ZIAIAN, T., ANSTISS, H., ANTONIOU, G., BAGHURST, P., SAWYER, M. (2012). Resilience and its association with depression, emotional and behavioural problems, and mental health service utilisation among refugee adolescents living in South Australia, International Journal of Population Research, Article ID 485956, 9 pages.