Gül Şebnem ALTUNER ÇOBAN, Emine BOZKURT, Adnan KAN

THE DEVELOPMENT OF AN ATTITUDE SCALE FOR EDUCATIONAL GAMES: THE STUDY OF VALIDITY AND RELIABILITY

This study aims to develop an attitude scale for the measurement of classroom and pre-school teachers’ attitudes towards educational games. Using a five-point Likert scale, a final form consisting of 48 items were applied to 405 different pre-School and classroom Teachers working in different cities of Turkey. Exploratory and Confirmatory Factor Analysis were conducted on the data in order to prove construct validity of the scale. Exploratory Factor Analysis demonstrated that the scale had a construct with two sub-factors. The first sub-factor consisting of 14 items explains 46.09% of the variance for the related attitude variable, while the second sub-factor consisting of 6 items explains 13.42% of the variance for the related attitude variable. Both sub-factors explain 59.51% of the variance for the related attitude variable. These factors were named as “positive attitude” and “negative attitude” by the authors. In addition, item test correlation was performed in order to prove item validity, and it was observed that item test correlations varied between 0.55 and 0.81. Confirmatory factor analysis was also performed to verify the construct obtained from exploratory factor analysis, and it was calculated as [χ2/df=3.54 (p=.000); RMSEA=0.079; NFI=0.96; CFI=0.98; AGFI=0.84; GFI=0.87; SRMR=0.035; NNFI= 0.97]. Furthermore, Cronbach Alpha reliability coefficient was also tested in order to prove scale reliability, and Crα reliability coefficient was calculated as .92, .95 and .82 for the whole scale, first sub-factor and second sub-factor, respectively. These findings suggest that the scale is valid and reliable for the measurement of attitude towards educational games.

EĞİTSEL OYUNA YÖNELİK TUTUM ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Bu çalışmanın amacı sınıf ve okul öncesi öğretmenlerinin eğitsel oyunlara yönelik tutumlarını ölçmeye dönük ölçme aracı geliştirmektir. 48 maddeden oluşan 5’li Likert tipindeki ölçeğin nihai formu Türkiye’nin farklı illerinde görev yapmakta olan 405 Okul Öncesi ve Sınıf Öğretmeni üzerinde uygulanmıştır. Geliştirilen ölçeğin yapı geçerliliğini kanıtlamak için elde edilen veriler üzerinden Açımlayıcı ve Doğrulayıcı Faktör Analizi uygulanmıştır. Açımlayıcı Faktör Analizi sonucunda ölçeğin iki alt faktörlü bir yapıya sahip olduğu belirlenmiştir. Birinci alt faktör 14 maddeden oluşurken tek başına tutum değişkenine ilişkin varyansın %46,09’unu açıklamaktadır. İkinci alt faktör 6 maddeden oluşmakta ve tek başına bu alt faktör ilgili tutum değişkenine ait varyansın %13,42’sini açıklamakta; bu iki alt faktör birlikte ilgili tutum değişkenine ilişkin varyansın %59,51’ini açıklamaktadır. Faktörler araştırmacılar tarafından olumlu tutum ve olumsuz tutum olarak adlandırılmıştır. Ayrıca, madde geçerliğine kanıt sağlamak amacıyla madde test korelasyonları hesaplanmış; madde test korelasyonlarının 0,55 ile 0,81 arasında değiştiği saptanmıştır. Açımlayıcı faktör analizi ile elde edilen yapıya kanıt sağlamak amacıyla doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Doğrulayıcı faktör analizi sonucu [χ2/df=3.54 (p=.000); RMSEA=0,079; NFI=0,96; CFI=0,98; AGFI=0,84; GFI=0,87; SRMR=0.035; NNFI= 0.97] olarak hesaplanmıştır. Ayrıca ölçeğin güvenirliğine kanıt sağlamak amacıyla Crα güvenirlikleri incelenmiş; ölçeğin tamamı için elde edilen Cronbach Alfa güvenirlik katsayısı .92, birinci alt faktör için elde edilen Cronbach Alfa güvenirlik katsayısı .95, ikinci alt faktör için elde edilen Cronbach Alfa güvenirlik katsayısı .82 olarak hesaplanmıştır. Elde edilen bulgular, ölçeğin eğitsel oyuna yönelik tutumları ölçmek için geçerli ve güvenilir olduğunu göstermiştir.

PDF

___

Akandere, M. (2003) . Eğitici okul oyunları (1. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Aktan, S., & Tezci, E. (2013). Matematik motivasyon ölçeği (MMÖ) geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Social Science, 6(4), 57-77.

Allport, G.W. (2008). Attitudes, in C. Roberts, R. Jowell (Eds.) Attitudes measurement, London: Sage

Aytaş, G., & Uysal, B. (2017). Oyun kavramı ve sınıflandırılmasına yönelik bir değerlendirme. Celal Bayar University Journal Of Social Sciences/Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1).

Baldwin, J. M. (1901-1905). Dictionary of philosophy and psychology. New York: Macmillan

Bayırtepe, E., & Tüzün, H. (2007). Oyun-tabanlı öğrenme ortamlarının öğrencilerin bilgisayar dersindeki başarıları ve öz-yeterlik algıları üzerine etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 41-54.

Beyer, K., Bizub, J., Szabo, A., Heller, B., Kistner, A., Shawgo, E., & Zetts, C. (2015). Development and validation of the attitudes toward outdoor play scales for children. Social science & medicine, 133, 253-260.

Brown, S. (2009). Play: How it shapes the brain, opens the imagination, and invigorates the soul, 18- 19. New York: Penguin Group.

Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis: For applied research. New York: Guilford.

Bryman, A., & Cramer, D. (2001). Quantitative data analysis with SPSS release 10 for Windows. London: Routledge Press.

Burghardt, G. (2011). Defining and recognizing play. In A.D. Pellegrini (Ed.), The Oxford handbook of the development of play (pp. 9-18). New York: Oxford University Press.

Büyüköztürk, Ş. (2008). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.

Byrne, B. M. (1994). Structural equation modeling with EQS and EQS/Windows: Basic concepts, applications, and programming. California: Sage.

Çangır, M. (2008). İlköğretim Din kültürü ve ahlak bilgisi derslerinde eğitsel oyun yönteminin uygulanma durumu (Tuzla örneği). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

Demirel, Ö., Seferoğlu, S., & Yağcı, E. (2003). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme (4. basım). Ankara: Pegem Akademi.

DeVellis, R. F. (2003) Scale development (2.th ed.). California: Sage.

Dewey, J. (1938). Experience and education. New York: Touchstone.

Dönmez N. B. (1999). Oyun kitabi. İstanbul: Esin.

Erkuş, A. (2003). Psikometri üzerine yazılar. Ankara:Türk Psikologlar Derneği Yayınları. Field, A. (2005). Discovering statistics using SPSS (2nd ed.). London: Sage.

Frost, J., Wortham, S., & Reifel, S. (2012). Play and child development (4th ed.). Boston, MA: Pearson Education.

Gedik, M , Tekin, B . (2015). Analyzing educational games that is involved in secondary school Turkish lessons teacher’s guiding book as quantitative and qualitative. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (4), 122-132. Retrieved From http://dergipark.gov.tr/susbid/issue/17333/181008

Handayani, L., Kosnin, A. M., Jiar, Y. K., & Imhonde, H. O. (2011). Validity and reliability of breastfeeding attitude scale in Indonesian population. Gender and Behaviour, 9(2), 4217-4223.

Harrington, D. (2009). Confirmatory factor analysis. New York: Oxford University.

Hazar, M. (2005). Beden eğitimi ve sporda oyunla eğitim. Ankara: Tutibay.

Hazar, M. (2015). 18-22 yaş yetişkinlerin fiziksel aktivite içeren oyunları oynamaya yönelik tutumları (18-22 yaş oyunsallık ölçeğinin geliştirilmesi). Beden Egitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(1).

Hu, L. T., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modelling, 6(1), 1–55.

Jöreskog, K. G., & Sörbom, D. (1993). LISREL 8: Structural equation modeling with the simplis command language. Lincolnwood: Scientific Software International.

Kaiser, H. F. (1974). An index of factorial simplicity. Psychometrika, 39, 31-36. doi: 10.1007/BF02291575

Kan, A., & Akbaş, A. (2005). Lise öğrencilerinin kimya dersine yönelik tutum ölçeği geliştirme çalışması, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 227-237.

Kass, R. A., & Tinsley, H. E. A. (1979). Factor analysis. Journal of Leisure Research, 11, 120-138.

Kline, P. (1986). A handbook of test construction: Introduction to psychometric design. New York: Methuen.

Kline, P. (1994). An easy guide to factor analysis. New York: Routledge.

Kline, R. B. (2010). Principles and practice of structural equation modeling. New York: Guilford Press.

Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N., & Kök, M. (2007). Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun/Play as educatıonal actıvıty ın the chıld's development process. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (16).

Mooney, C. (2013). An introduction to Dewey, Montessori, Erickson, Piaget, and Vygotsky. (2nd ed.). St. Paul. MN: Redleaf Press

Moyles, J. R. (1991). Just playing? Philadelphia: Open University Press.

Nunnally, J. C. (1978). Psychometric testing. New York: Mc Graw-Hill.

Nunnally, J. C., & Bernstein, I. (1994). Psychometric theory. New York: Mc Graw-Hill.

Önen, F., Demir, S., & Şahin, F. (2012). Fen öğretmen adaylarının oyunlara ilişkin görüşleri ve hazırladıkları oyunların değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 13(3), 299-318.

Pallant, J. (2001). SPSS survival manual. Maidenhead: Open University.

Pallant, J., & Manual, S. S. (2001). A step by step guide to data analysis using SPSS for windows (versions 10–11). Milton Keynes: Open University.

Pehlivan, H. (2012). Oyun ve öğrenme (3. Baskı). Ankara: Anı.

Pett, M. A., Lackey, N. R., & Sullivan, J. J. (2003). Making sense of factor analysis: The use of factor analysis for instrument development in health care research. CA: Sage. Piaget, J (1962). Play, dreams and imitation in childhood. New York: Norton.

Raykov, T., & Marcoulides, G. A. (2008). An introduction to applied multivariate analysis. New York: Routledge Taylor &Francis Group. Rogoff, B. (2003). The cultural nature of human development. New York: Oxford University.

Roskos, K., & Christie J. (2006). Standards, science, and the role of play in early literacy education. In D. Singer, R. Golinkoff, & K. Hirsh-Pasek (Eds.) (2006). Play=Learning (pp.57-73). Oxford: Oxford University.

Sevinç, M. (2005) Erken çocuklukta gelişim ve eğitimde yeni yaklaşımlar (1. Basım). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.

Smith, M. B. (1947) .The personal setting of public opinions:Astudy of attitudes toward Russia.In Fisbein,M. (Eds.). 1967. Attitude theory and measurement. New York: Pergamon.

Sutton-Smith, B. (1997). The ambiguity of play. Cambridge, MA: Harvard University Press.

Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar [Structural equation models: Basic concepts and model implementations]. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.

Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenirlik ve geçerlilik. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics (5.th ed.). Boston: Allyn and Bacon.

Tavşancıl, E. (2005). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel. TDK. (2017). Oyun. http://www.tdk.org.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5a5bf1b0cd73 e5.21248163 adresinden 12.01.2018 tarihinde alındı.

Thompson, B. (2004). Exploratory and confirmatory factor analysis: Understanding concepts and applications. Washington: American Psychological Association.

Varışoğlu, B., Şeref, İ., Gedik, M., & Yılmaz, İ. (2013). Türkçe dersinde uygulanan eğitsel oyunlara yönelik tutum ölçeği: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2013(11).

Turkish Studies - Educational Sciences-Cover

ISSN: 2667-5609
Yayın Aralığı: Yılda 6 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ