KAYNAŞTIRMA TUTUMLARI ÖLÇEĞİ’NİN GELİŞTİRİLMESİ
Özel gereksinimli bireylerin toplum dışına itilmesi yerine toplumla daha kolay kaynaşmaları, bütün eğitim imkanlarından yararlanmalarına bağlıdır. Kaynaştırma; özel eğitim gereksinimi ve yetersizliği olan öğrencilerin eğitim olanaklarını arttırmak ve normal düzeyde olan akranlarının bulunduğu eğitim okulunda yarı veya tam zamanlı eğitim almasını amaçlayan önemli bir eğitim programıdır. Kaynaştırma eğitimi özel eğitim gerektiren öğrencilerin genel eğitim sınıflarında uygun özel eğitim desteği sağlanarak eğitim görmeleridir. Kaynaştırmanın başarılı olabilmesi için sınıf öğretmeninin eğitilmesi, sınıf öğretmeninin kaynaştırmaya yönelik olumsuz tutumu var ise tutumunun değiştirilmesi ve özel eğitim desteği sağlanması gerekir. Çalışma, 2013- 2014 bahar yarıyılında Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Özel Eğitim Bölümü tüm sınıflar, diğer tüm bölümler 4. sınıflar ve Pedagojik Formasyon programı öğrencilerinden random seçilen toplam 751 öğrenci ile yürütülmüştür. Veri toplama aracı olarak, araştırmacı tarafından öğretmenlere uygulanmak üzere hazırlanan “Kaynaştırma Tutumları Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek 4'lü derecelemeli 89 sorudan oluşmaktadır. Ölçek geliştirme istatistikleri olarak altboyutları belirlemek için varimax rotated açımlayıcı faktör analizi kullanılmıştır. Her alt boyut için ayrı ayrı madde-toplam korelasyon katsayısı ve madde-hariç toplam korelasyon katsayısı hesaplanarak içtutarlık belirlenmiştir. Aynı şekilde maddelerin ayırtetme gücünü saptamak için üst çeyrek ve alt çeyrekler arası t-testi uygulanmıştır. Ölçek ve alt boyutlar için croanbach ve rulon katsayıları hesaplanarak güvenirlik belirlenmiştir. Yapılan istatistiksel işlemler sonrasında 5'i olumlu tutum, 7'si olumsuz tutum olmak üzere 12 altboyuttan oluşan ölçeğin geçerli, güvenilir ve kullanılabilir olduğu belirlenmiştir.
DEVELOPING THE SCALE OF ATTITUDES TOWARD THE INCLUSION
Integrating individuals with special needs into society rather than alienating them from the society depend their benefiting from all education facilities. Inclusion is an important education program aiming at increasing the education facilities of the students with special needs and students with disabilities, and providing them education with their normal peers part or full time at schools. Inclusion education is the education of the students with special needs at general education classes with proper special education support. In order that the inclusion is successful, the class teacher should be educated, and if he has a negative attitude towards the inclusion, it should be changed, and special education support should be provided. The study was conducted with 751 students chosen randomly from Trakya University 2013-2014 spring semester Faculty of Education Department of Special Education all classes, all other 4th grade students, and Pedagogical Formation Program Students.” The scale of attitudes towards the inclusion” prepared by the researcher to be practiced with teachers has been used as a means of data collection. The scale consists of 89 questions with 4 degrees. As a means of scale developing statistics, varimax rotated exploratory factor analysis has been used to define sub dimensions. For each subscale internal consistency has been determined by item-total correlation coefficient and item-remainder correlation coefficient. Likewise, in order to define discrimination t-test between upper and lower quartiles. Reliability has been determined with Cronbach and Rulon coefficients for scale and sub dimensions. As a result of the statistical operations, it has been proved that the scale consisting of 5 positive, 7 negative attitudes, totally 12 sub dimensions, is valid, reliable, and usable.
___
- Ahmetoğlu, E. (2015). Inclusion at Preschool Period. Ed. Irına Koleva, Recep Efe, Emin Atasoy, Zdravka Blagoeva Kostova. Education in the 21th Century: Theory and Practice, 278-296. Sofia, St. Kliment Ohridski University Press.
- Ahmetoğlu, E.; Shpendi, T.; Acar, İ.H. (2017) . Çocukların özel gereksinimli akranlarına karşı tutumları: okul öncesi kabul ölçeği-yenilenmiş formu’nun (oökö) uyarlama çalışması. TurkishStudies. DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12110 ISSN: 1308- 2140, vol: 12/18(1-20)
- Akçamete, G. (Ed.) (2009). Geleneksel Eğitim Okullarında Özel Gereksinimi Olan Öğrenciler ve Özel Eğitim (2. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık.
- Alton-Lee, A. (2003). Quality teaching for diverse students in schooling: Best evidence synthesis. New Zealand: Ministry of Education.
- Atıcı,R. (2014). Kaynaştırma öğrencilerinin okul hayatında yaşadığı zorluklar. TurkishStudies. ISSN: 1308-2140, vol: 9/5 (279-291)
- Ayral, M., Özcan, Ş., Can, R., Ünlü, A., Bedel, H., Şengün, G., Demirhan, Ş., Çağlar, K. (2015. Normal gelişim gösteren öğrencilerin kaynaştırma öğrencilerine bakışını etkileyen etkenler. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 15 (Özel Sayı), 218-230.
- Batu, E. S. (2000). "Kaynaştırma, Destek Hizmetler ve Kaynaştırmaya Hazırlık Etkinlikleri", Özel Eğitim Dergisi, 2, 35-45.
- Batu, E. S. ve Kırcaali-İftar, G. (2007), Kaynaştırma, Kök Yayıncılık,
- Bayar, A.; Özaşkın, A. G.; Bardak, Ş. (2015). Kaynaştırma eğitimi ile ilgili duygular, tutumlar ve kaygılar ölçeği’nin türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. TurkishStudies. DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.7556 ISSN: 1308-2140, vol: 10/3 (175-186)
- Çulhaoğlu İ. H. (2009). Okulöncesi dönemde kaynaştırma eğitimine ilişkin öğretmen ve ebeveyn tutumları ile kaynaştırma eğitimi uygulanan sınıflarda akran ilişkilerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi, Adana.
- Demir, Ş. (2016). Okul Öncesi Kaynaştırma Sınıflarındaki Öğretmenlerin, Özel Gereksinimli ve Risk Grubu Çocukların Sınıf İçi Davranışlarının İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi . 17(2), 141-159
- Ersoy, Ö., Avcı, N. (2001). Özel Gereksinimi Olan Çocuklar ve Eğitimleri, Özel Eğitim, İstanbul: YAPA Yayınları.
- Hammeken, P. A. (2000). Özel Eğitimde Bütünleştirme Başarı için 450 Strateji. (çev. ed. Ümit Şahbaz) Ankara: Anı Yayıncılık.
- Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: Tanımı, Gelişimi ve İlkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (2), 1-13.
- Kugelmass, J. (2001). Collaboration and compromise in creating and sustaining an inclusive school. International Journal of Inclusive Education, 5, 47-65.
- Kuz, T. (2001). Kaynaştırma Eğitimine Yönelik Tutumların İncelenmesi. Uzmanlık tezi. Ankara: T.C. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı Yayınları: 17
- MEB (2006). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. Resmi Gazete Sayı:26184.
- Özgür, İ. (2013). Özel eğitim (6. Baskı). Adana: Karahan Kitabevi.
- Pirgon, Y., & Babacan, E. (2013). Görme Özel gereksinimli öğrencilerin piyano eğitimi üzerine durum çalışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 29, 191-206
- Sakız, H. (2016). Göçmen Çocuklar Ve Okul Kültürleri: Bir Bütünleştirme Önerisi. Göç Dergisi. 3 (1) 65-81.
- Sarı, H. (2002). Özel Eğitime Muhtaç Öğrencilerin Eğitimleriyle İlgili Öneriler, Consideration Of Some Philosopial Barriers, Journal Of Education, 176 (1), 29-47. Pegem A Yayınları, Ankara.
- Sucuoğlu, B. (2006), Etkili Kaynaştırma Uygulamaları, Ekinoks Yayınları, Ankara,
- Şahbaz, Ü.; Atılgan, H.; Aydemir, D. (2018). Bütünleştirmenin Özel Gereksinimli Çocuklar Üzerindeki Etkisini Belirlemeye Yönelik Ölçek Uyarlama Çalışması. Kastamonu Education Journal. 26 (6)
- UNESCO (1994). The Salamanca statement and framework for action on special needs education. Spain:UNESCO.
- UNESCO (2015). EFA global monitoring report: Education for all 2000-2015 achievements and challenges. Paris: UNESCO Publishing.
- Yıkmış N., (2006). İl Milli Eğitim Yöneticilerinin Kaynaştırma Uygulamalarına İlişkin Görüş ve Önerileri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.