Dinçer TEMELLİ, Çavuş ŞAHİN, Osman Yılmaz KARTAL

Duyuşsal Alan Hedeflerinin Gerçekleşmesinde Dijital Teknolojinin Etkililiğine İlişkin Öğretmen Görüşleri

Bilişim teknolojileri, yaşamın ve toplumsal kurumların iş ve işlemlerini kolaylaştırması bakımından bireyler için önemli bir yere sahiptir. Her alanda olduğu gibi eğitim sisteminde de etkin rol oynayan bilişim teknolojilerinin, eğitim hedeflerinin kazandırılmasında etkili bir araç olarak kullanılması beklenmektedir. Eğitim sürecinde öğrenme alanlarına göre hedefler belirlenmekte ve belirlenen alanlardaki hedeflerin kazandırılmasına çalışılmaktadır. Bu hedefler arasında duyuşsal hedefler ayrı bir öneme sahiptir. Öğrencilerin eğitime yabancılaşmasının temelinde, duyuşsal hedeflerin kazandırılmasındaki sınırlılıklar yer almaktadır. Duyuşsal alan hedeflerin kazandırılmasında yaşanan sınırlılıkların giderilmesi ve duyuşsal hedeflerin kazandırılmasında dijital teknolojilerin önemli bir etkisinin olabileceği düşünülmektedir. Bu nedenle eğitim programlarının uygulayıcısı olan öğretmenlerin bu konudaki değerlendirmeleri önemlidir. Bu araştırmada, duyuşsal hedeflerin kazandırılmasında dijital teknolojinin etkililik düzeyinin öğretmen görüşlerine göre incelenmesi amaçlanmaktadır. Karma yöntem üzerinden gerçekleştirilen araştırmanın tasarımında “açıklayıcı sıralı karma yöntem” temel oluşturmaktadır. Araştırma sürecinde araştırma ve yayınetiği ilkelerine uyulmuştur.Araştırmanın verileri2017yılında toplanmıştır.Verilerin toplanmasında, araştırmacılar tarafından geliştirilen “Duyuşsal Hedeflerin Kazanımına Yönelik Teknoloji İnançları Anketi” ve yarı yapılandırılmış görüşme formu uygulanmıştır. Araştırma sonunda öğretmenlerinduyuşsal hedeflerin kazandırılmasında dijital teknolojilerin etkililiğine ilişkin görüşlerinin, genelde, yüksek düzeyde olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Öğretmenler tarafından en çok akıllı tahta ve Web 2.0 etkili olarak görülürken, sırasıyla bilgisayar, tablet pc/akıllı telefon ve Web 1.0 yer almaktadır. Akıllı tahtanın etkili olarak görülmesi “duyuşsal tecrübe” ve “motivasyon”; Web 2.0’nin etkili olarak görülmesi ise “sosyal uyum” ve “özerklik” parametreleri ile açıklanmaktadır.

Teachers' Opinions on the Effectiveness of Digital Technologyin Achieving Affective Domain Objectives

The information technologies have a great importance for the people, since they facilitate the life and institutions’ acts and processes. The information technologies that are used in education system,are expected to be an effective tool for achieving in educational goals. In the education process, goals are determined according to the learning areas and the goals are tried to be gained in the determined areas. Affective objectives are of particular importance. Limitations in achieving affective goals lie at the root of students' alienation to education. It is thought that digital technologies can have a significant effect on the elimination of the limitations in the achievement of affective objectives and on the achievement of these objectives. For this reason, the opinions of the teachers who are the implementers of the curriculum are important. This research is designed according to the explanatory sequential mixed research design. The principles of research and publication ethics were respected in the research. The data of the research were collected in 2017.“A questionnaire of technology beliefs for affective objectives” and semi-structured interview form developed by the researcherswere used for conduct this research. At the end of the research, it was observed that teachers have strong opinions about the effectiveness of technologies in gaining affective objectives. Smart boards and Web 2.0 are thought the most effective tool by the teachers. Respectively, computer, tablet pc, smartphone, web 1.0 come next in that list. Effectiveness of smart board is explained by “affective experience” and “motivation” parameters; and also the effectiveness of Web 2.0 is explained by the parameters of “social cohesion” and “autonomy".

PDF

___

Akpınar, E. (2003). Ortaöğretim coğrafya dersleri yazılı sınav sorularının bilişsel düzeyleri. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 13-21.
Arı, A. (2013). Bilişsel alan sınıflamasında yenilenmiş Bloom, SOLO, Fink, Dettmer taksonomileri ve uluslararası alanda tanınma durumları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(2), 259- 290. https://doi.org/10.12780/uusbd164
Altınkurt, Y. (2008). Öğrenci devamsızlıklarının nedenleri ve devamsızlığın akademik başarıya olan etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 129-142.
Atılgan, H. (Ed.) (2011). Eğitimde ölçme ve değerlendirme (5. baskı). Ankara: Anı.
Bacanlı, H. (2006). Duyuşsal davranış eğitimi. Ankara: Nobel.
Balkaş, S. R. & Barış, M. F. (2015). Etkileşimli akıllı tahta kullanımının öğretmen rollerine, sınıf içi etkileşime ve öğrenci motivasyonuna etkisi. Elektronik Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(8), 206-222.
Baş, T. & Tüzün, H. (2007). Aday öğretmenlerin alan eğitiminde web günlüklerinin (blog’ların) kullanılması. Uluslararası Öğretmen Yetiştirme Politikaları ve Sorunları Konferansı Bildirileri Bakü, Azerbaycan.
Bloom, B. S. (Ed.) (1956). Taxonomy of educational objectives. Handbook I: The cognitive domain. New York: David McKay.
Bush, N., Priest, J., Coe, R. & Evershed, B. (2004) An exploration of the use of ICT at the Millennium Primary School Greenwich. http://39lu337z51l1zjr1i1ntpio4-wpengine.netdna-ssl.com/wpcontent/ uploads/2016/04/exploration_ict_greenwich.pdf adresinden 15.05.2018 tarihinde edinilmiştir.
Bümen, N. T. (2006). Program geliştirmede bir dönüm noktası: Yenilenmiş Bloom taksonomisi. Eğitim ve Bilim, 31(142), 3-14.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri (13. Baskı). Ankara: Pegem A Akademi. https://doi.org/10.14527/9789944919289
Chang, C. Y. (2002). Does computer-assisted instruction + problem solving = improved science outcomes? A pioneer study. The Journal of Educational Research, 95(3), 143-150. https://doi.org/10.1080/00220670209596584
Chen, H. R., Chiang, C. H. & Lin, W.S. (2013). Learning effects of interactive whiteboard pedagogy for students in Taiwan from the perspective of multiple intelligences. Journal of Educational Computing Research, 49(2), 173-187. https://doi.org/10.2190/ec.49.2.c
Chou, P. -N., Chang, C. -C. & Chen, M. -Y. (2017). Let’s draw: Utilizing interactive white board to support kindergarten children’s visual art learning practice. Educational Technology & Society, 20(4), 89–101.
Creswell, J. W. (2017). Araştırma deseni: Nitel, nicel ve karma yöntem yaklaşımları (3.baskı) (Çev. S. B. Demir). Ankara: Eğiten Kitap.
Çakmak, Z. & Taşkıran, C. (2017). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin perspektifinden eğitim bilişim ağı (eba) platformu. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(9), 284-295. https://doi.org/10.17984/adyuebd.02575
Demirel, Ö. (2015). Eğitimde program geliştirme (24. baskı). Ankara: Pegem
Dewey, J. (2004). Democracy and education: an introduction to the philosophy of education. India: AAKAR BOOKS.
Durkheim, E. (1956). Education and sociology. New York: The Free Press.
Erdem, E. & Kara, H. (2016). Kimya dersinde akıllı tahta uygulamalarının öğrenci motivasyonuna ve tutumuna etkisi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5, 3, s.71-79. https://doi.org/10.17497/tuhed.325108
Erduran, A. ve Tataroğlu, B. (2009). Eğitimde akıllı tahta kullanımına ilişkin fen ve matematik öğretmen görüşlerinin karşılaştırılması. 9th International Educational Technology Conference: IETC Ankara: Hacettepe Üniversitesi. https://doi.org/10.18844/ijire.v4i1.1255
Ersin, P. & Bayyurt, Y. (2015). Odak grup göüşmeleri. F. N., Seggie ve Y. Bayyurt (Editörler), Nitel araştırma: Yöntem, teknik, analiz ve yaklaşımları (ss.202-218). Ankara: Anı Yayıncılık.
Ertürk, S. (1972). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Meteksan.
Gano‐Phillips S. (2009). Affective learning in general education. Special Topic: Assessment in University General Education Program, 6(1), 1–43.
Gökyer, N. (2012). Ortaöğretim okullarındaki devamsızlık nedenlerine ilişkin öğrenci görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(3), 913-938.
Hwang, G. J., & Chang, S. C. (2016). Effects of a peer competition-based mobile learning approach on students’ affective domain exhibition in social studies courses. British Journal of Educational Technology, 47(6), pp.1217-1231. https://doi.org/10.1111/bjet.12303
Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi (14. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Katwibun, H. (2014). Using an interactive whiteboard in vocabulary teaching. Proceedings of the Social and Behavioral Sciences, 116, 674–678. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.01.278
Kausar, T., Choudhry, B.N. & Gujjar, A.A. (2008) A comparative study to evaluate the effectiveness of computer assisted instruction (caı) versus class room lecture (crl) for computer science at ics level. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 7(4), 2, ISSN: 1303-6521.
Kaya, H. & Aydın, F. (2011). Sosyal bilgiler dersindeki coğrafya konularının öğretiminde akıllı tahta uygulamalarına ilişkin öğrenci görüşleri. Zeitschrift Für Die Welt Der Türken Journal Of World Of Turks, ZFWT, 3,1. https://doi.org/10.14527/9786053646051.08
Kaya, F., ve Tümkaya, S. (2017). Sınıf öğretmenliği öğrencilerinin başarı yönelimi, kendini engelleme davranışları ve demografik özelliklerinin okula yabancılaşmayı yordama düzeylerinin incelenmesi. Journal of Human Sciences, 14(1), 747-771. https://doi.org/10.14687/jhs.v14i1.4328
Kıncal, R.Y. (2011). Eğitim bilimine giriş. R.Y. Kıncal (Ed.). Eğitim ve felsefe (s.61-82). Ankara: Grafiker Ofset Yayıncılık.
Klimova, B. & Poulova, P. (2015). A social networks in education. 12th International Conference on Cognition and Exploratory Learning in Digital Age (CELDA 2015), Ireland: Maynooth
Krathwohl, D.R., Bloom, B. S. & Masia, B. B. (1973). Taxonomy of educational objectives. Handbook 2: Affective domain. London. Longman Group Limited.
Kurtuluş, A., Ada, T. & Yanık, H. B. (2014). Bir ortaokul matematik öğretmeninin Webquestin uygulamasına yönelik görüşü. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 2(1), 87-106. https://doi.org/10.14689/issn.2148-2624.1.2s4m
Küçükahmet, L. (1999). Öğretimde planlama ve değerlendirme (10. Baskı). İstanbul: Alkım Yayınevi.
Mevarech, Z. R. & Rich, Y. (1985). Effects of computer-assisted mathematics ınstruction on disadvantaged pupils' cognitive and affective development. The Journal of Educational Research, 79(1), 5-11. https://doi.org/10.1080/00220671.1985.10885638
Miles, M. B. & Huberman A.M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. (2nd Edition). Calif: Sage Publications.
Miller, M. (2010). Teaching and learning in affective domain. In M. Orey (Ed.), Emerging perspectives on learning, teaching, and technology (p. 93-103). Switzerland: A Global Text
OECD (2016). PISA 2015 Results (Volume I): Excellence and Equity in Education, PISA. Paris: OECD Publishing. https://doi.org/10.1787/9789264266490-en
Özabacı, N. & Olgun A. (2011). Bilgisayar destekli fen bilgisi öğretiminin fen bilgisi dersine ilişkin tutum, bilişüstü beceriler ve başarısı üzerine bir çalışma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 10(37), 93-107. https://doi.org/10.17719/jisr.20153710636
Özerbaş, M. A. (2012). WebQuest öğrenme ortamının öğrencilerin akademik başarı ve tutumlarına etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 299-315. https://doi.org/10.17240/aibuefd.2015.15.1-5000128608
Pehlivan, Z. (2006). Resmi genel liselerde öğrenci devamsızlığı ve buna dönük okul yönetimi politikaları (Ankara ili örneği). Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. https://doi.org/10.1501/egifak_0000001110
Ramma, Y., Bholoa, A., Watts, M. & Nadal, P. S.(2017). Teaching and learning physics using technology: Making a case for the affective domain. Education Inquiry, 9(2), 210-236 https://doi.org/10.1080/20004508.2017.1343606
Senemoğlu, N. (2005). Gelişim öğrenme ve öğretim (12.baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
Shenton, A. & Pagett, L. (2007). From 'bored' to screen: the use of the interactive whiteboard for literacy in six primary classrooms in England. Literacy, 41(3), 129–136. https://doi.org/10.1111/j.1467-9345.2007.00475.x
Sönmez, V. (2004). Program geliştirmede öğretmen el kitabı (11.baskı). Ankara: Anı Yayınları.
Šliogerienė, J., Masoodi, M. & Gulbinskienė, D. (2016). Facebook as a tool in university english language education. Acta Paedagogica Vilnensia, 36, 34-42. https://doi.org/10.15388/actpaed.2016.36.10070
Taş, U. E., Arıcı, Ö., Özarkan, H. B. & Özgürlük, B. (2016). PISA 2015 ulusal raporu. http://odsgm.meb.gov.tr/test/analizler/docs/PISA/PISA2015_Ulusal_Rapor.pdf adresinden 05.01.2018 tarihinde edinilmiştir.
Troff, B. & Tirotta, R. (2010). Interactive whiteboards produce small gains in elementary students self-reported motivation in mathematics. Computers & Education, 54, 379-383. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2009.08.019
Yang, J. Y., & Teng, Y. W. (2014). Perceptions of elementary school teachers and students using interactive whiteboards in English teaching and learning. Journal of Interactive Learning Research, 25(1), 125-154.
Yenice, N. (2003) Bilgisayar destekli fen bilgisi öğretiminin öğrencilerin fen ve bilgisayar tutumlarına etkisi. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 2(4),79-85. https://doi.org/10.17719/jisr.20153710636
Yeşilyurt, E. (2009). İşbirliğine dayalı öğrenmenin öğrenci davranışları üzerindeki etkisine ilişkin öğrenci görüşleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(2), 161-178. https://doi.org/10.18069/fusbed.82121
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Soysal bilimlerde nitel araştırıma yöntemleri (10.baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık
Yıldızhan, Y. H., (2013). Temel eğitimde akıllı tahtanın matematik başarısına etkisi. Middle Eastern & African Journal of Education Research, 5, 110-121.
Yin, R. K. (2009). Case study research: Design and methods (4th Ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.

Turkish Studies - Educational Sciences-Cover

ISSN: 2667-5609
Yayın Aralığı: Yılda 6 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ