ESTIMATING THE EFFECT OF MUNICIPAL ENVIRONMENTAL INDICATORS ON LIFE SATISFACTION: EVIDENCE FROM TURKEY*

The municipalities in Turkey have a great extent statutory tools on coping with the environmental issues. Solid waste management, environmental health, and environmental management are among these responsibilities written merely down in the Municipal Law. Taking the Metropolitan Municipality Law into consideration, it is explicit that metropolitan municipalities own greater extent duties and powers than the other municipalities. In addition to these and according to the same Law mayors also have a responsibility, which is also a power, that is to take proper measures for tranquillity, well-being, health and happiness of the inhabitants. The municipalities necessarily, thus, have to provide the life satisfaction of their inhabitants through their several facilities. This study aims to estimate the effect of environmental factors, which are in the scope of municipalities’ responsibilities, on life satisfaction. In this regard, we use both the indicator values of well-being index for provinces and the environmental statistics released by the Turkish Statistical Institute (TurkStat) by the year 2015 and 2018, respectively. Secondary, we also incorporated the environmental expenditures of the municipalities announced by the Ministry of Treasury and Finance into the model employed in the study. We employed the ordered logistic regression to estimate the effect of independent environmental variables on our dependent variable “the life satisfaction”. The main results of our estimation indicate that some environmental factors, such as number of municipalities served by a sewerage system, the rate of municipal population served by drinking water treatment plants, the rate of the forest area per km2 and environmental expenditures of municipalities, have positive effects at several degrees on the life satisfaction of the inhabitants in the case of Turkey.

YAŞAM MEMNUNİYETİ ÜZERİNDE BELEDİYELERİN ÇEVRE GÖSTERGELERİNİN ETKİSİNİN TAHMİN EDİLMESİ: TÜRKİYE’DEN KANITLAR

Türkiye’deki belediyeler çevre sorunlarıyla mücadele etmede geniş çapta yasal araçlara sahiptir. Katı atık yönetimi, çevre sağlığı ve çevre yönetimi yalnızca Belediye Kanununda yazılı olan sorumlulukların arasından bazılarıdır. Büyükşehir Belediye Kanunu dikkate alındığında, büyükşehirlerde büyükşehir belediyelerinin sahip olduğu görev ve yetkilerin daha da fazla olduğu görülmektedir. Bunlara ek olarak ve aynı Kanunlara göre, belediye başkanlarının, aynı zamanda yetkileri de olan, belde halkının huzur, esenlik, sağlık ve mutluluğu için gereken önlemleri alma sorumlulukları da bulunmaktadır. Böylece belediyeler ister istemez sundukları çeşitli hizmetlerle halkın yaşam memnuniyetini de sağlamak zorundadırlar. Bu çalışma belediyelerin sorumluluk alanına giren çevresel etkenlerin yaşam memnuniyeti üzerindeki etkisini tahmin etmeyi amaçlamaktadır. Bu bakımdan, Türkiye İstatistik Kurumunun yayımlamış olduğu 2015 yılı illerin yaşam memnuniyeti gösterge değerleri ve 2018 yılındaki çevre istatistiklerini kullanmış bulunmaktayız. İkinci olarak, Hazine ve Maliye Bakanlığı tarafından duyurulan belediyelerin çevre harcamalarını da bu çalışmada uygulanan modele dâhil ettik. Bağımlı değişken olan “yaşam memnuniyeti” üzerinde çevresel bağımsız değişkenlerin etkisini tahmin etmek için sıralı lojistik regresyonu kullandık. Tahminimizin başlıca sonuçları kanalizasyon hizmeti alan belediye sayısı, içme suyu arıtma tesisi hizmeti alan belediye nüfusunun oranı, km2’ye düşen ormanlık alan ve belediyelerin çevre harcamaları gibi bazı çevresel etkenlerin Türkiye’de belediye sınırları içerisinde yaşayan yerleşiklerin yaşam memnuniyeti üzerinde çeşitli düzeylerde pozitif yönlü etkileri olduğunu göstermektedir.

PDF

___

Ambrey, C. (2014). Essays on the Influence of the Environment on Life Satisfaction: Evidence from Australia. Queensland: Griffith University.

Cramer, J. S. (2003). Logit Models From Economics and Other Fields. New York: Cambridge University Press.

Diener, E., Ronald, I., & Tay, L. (2013). Theory and Validity of Life Satisfaction Scales. Social Indicators Research, 112(3), 497-527.

Diener, E., Suh, E. M., Lucas, R. E., & Smith, H. L. (1999). Subjective Well-Being: Three Decades of Progress. Psychological Bulletin, 125(2), 276-302.

European Commission. (2017, November). Standart Eurobarometer 88. May 5, 2019 tarihinde Public opinion in the European Union: https://ec.europa.eu/commfrontoffice/publicopinion/index.cfm/ResultDoc/downloa d/DocumentKy/81142 adresinden alındı Eurostat. (2017, August). Water statistics. Statistics Explained: https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/pdfscache/1182.pdf adresinden alındı

Frey, B. S., Luechinger, S., & Stutzer, A. (2009). The Life Satisfaction Approach to Environmental Valuation. Bonn: Institute for the Study of Labor.

Giovanis, E. (2014). Relationship between well-being and recycling rates: evidence from life satisfaction approach in Britain. Journal of Environmental Economics and Policy, 3(2), 201-214.

Helliwell, J., Layard, R., & Sachs, J. (2012). World Happiness Report. New York: UN Sustainable Development Solutions Network. https://s3.amazonaws.com/happinessreport/2012/World_Happiness_Report_2012.pdf adresinden alındı

Luechinger, S. (2009, March). Valuing Air Quality Using The Life Satisfaction Approach. The Economic Journal(119), 482-515.

MacKerron, G., & Mourato, S. (2009). Life satisfaction and air quality in London. Ecological Economics(63), 1441-1453. doi:10.1016/j.ecolecon.2008.10.004

OECD. (2019a). OECD Environmental Performance Reviews: Turkey 2019. Paris: OECD Publishing. doi:https://doi.org/10.1787/9789264309753-en

OECD. (2019b). Environment. June 3, 2019 tarihinde OECD Better Life Index: http://www.oecdbetterlifeindex.org/topics/environment/ adresinden alındı

OECD. (2019c). Indicator. doi:10.1787/5a287eac-en Praag, B. M., & Baarsma, B. E. (2005). Using happiness surveys to value intengibles: The case of airport noise. The Economic Journal(115), 224-246.

Ryan, R. M., Huta, V., & Deci, E. L. (2008). Living well: a self-determination theory perspective on eudaimonia. Journal of Happiness Studies, 9(1), 139-170. doi:10.1007/s10902-006-9023-4

Schmitt, M. T., Aknin, L. B., Axsen, J., & Shwom, R. L. (2018). Unpacking the Relationships Between Pro-environmental Behavior, Life Satisfaction, and Perceived Ecological Threat. Ecological Economics(143), 130-140.

Smyth, R., Mishra, V., & Qian, X. (2008). The Environment and Well-Being in Urban China. Ecological Economics, 68(1-2), 547-555. doi:10.1016/j.ecolecon.2008.05.017

TurkStat. (2014). Source of happiness, 2003-2014. May 5, 2019 tarihinde Life Satisfaction Survey: http://www.turkstat.gov.tr/HbPrint.do?id=18629 adresinden alındı

TurkStat. (2016, January 22). Well-Being Index for Provinces, 2015. May 10, 2019 tarihinde Press Release: http://www.turkstat.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=24561 adresinden alındı

Welsch, H. (2009). Implications of happiness research for environmental economics. Ecological Economics(68), 2735-2742. doi:10.1016/j.ecolecon.2009.06.003

Welsch, H., & Kühling, J. (2009). Using Happiness Data for Environmental Valuation: Issues and Applications. Journal of Economic Surveys, 23(2), 385-406.

Welsch, H., & Kühling, J. (2010). Pro-environmental behavior and rational consumer choice: Evidence from surveys of life satisfaction. Journal of Economic Psychology(31), 405-420.

Xiao, J. J., & Li, H. (2011). Sustainable Consumption and Life Satisfaction. Social Indicators Research, 104(2), 323-329. doi:10.1007/s11205-010-9746-9

Turkish Studies - Economics, Finance, Politics-Cover

ISSN: 2667-5625
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ