Fatih Araz, Başaran Karademir, İbrsahim Hakkı Kadirhanoğulları

Iğdır Yöresinde Organik Arıcılık ve Bal Üretimi Anlayışı

Organik tarım ürünleri, devlet tarafından yetki verilen kuruluşlarca tüketime sunuluncaya kadar üretimin tüm aşamalarında denetlenen ve sertifikalandırılan gıda ürünleridir. İnsan gıdası amacıyla yapılan arıcılık ürünleri de aynı sertifikasyon sürecine tabidir. Bu araştırma ile Iğdır yöresi halkının organik arıcılık ve organik bal anlayışlarının ortaya çıkartılması amaçlandı. Yapılan anketle yöre tüketicilerinin organik bal hakkında bilgileri, bu bilgilere nasıl ulaştıkları, organik bal tüketimi hakkındaki durumları ve nedenleri, ayrıca sertifikasyon süreçleri hakkındaki bilgileri toplandı. Elde edilen veriler sayısal, oransal ve karar ağacı yöntemleri ile analiz edildi. Elde edilen verilere göre anket katılımcıların %66’sı erkek, %34’ü bayan, %70,5’i 40 yaş altında, %43’ü lisans ve üzeri eğitim seviyesine sahip oldukları, %63’ünün ise asgari ücret ve altında gelir seviyesine sahip olanları tespit edildi. Araştırma konusuyla ilgili olarak sorulan sorulara da ise katılımcıların %93’ü organik balın ne olduğunu bildiklerini ve yediklerini, %77,5’i organik bal aldığını, %67’si organik bal sertifikasından haberdar olduğunu ve %43’ünün yetkili kurumlarca düzenlenen organik tarım sertifikasyon sürecini bildiklerini bildirmişlerdir. Bu yüksek oranlara rağmen aynı katılımcılar, “Organik bal nedir?” sorusuna yalnızca %11,5 oranında “Sertifikalı bal” ve “Aldığınız organik balın organik bal olduğunu nasıl anladınız?” sorusuna %18,1 oranında “Sertifikasını gördüm” cevapları alınabilmiştir. Katılımcıların söz konusu çelişkili cevapları oldukça dikkat çekicidir. Sonuç olarak, yöre halkının organik arıcılık ve bal anlayışı konusunda yeterli bilgiye sahip olmadıkları belirlendi. Söz konusu açığın giderilebilmesi için ilkokuldan itibaren eğitim müfredatlarına sağlıklı beslenme derslerinin konulması, yine bu amaçla TV, radyo ve internetin kullanımı önerilebilir. Katılımcılarının eğitim düzeyinin yüksek ve yaşlarının genç olması konu hakkında verilecek olan eğitimden sonuç alınabilmesi için bir avantaj sağlayabilir.

Organik tarım ürünleri, devlet tarafından yetki verilen kuruluşlarca tüketime sunuluncaya kadar üretimin tüm aşamalarında denetlenen ve sertifikalandırılan gıda ürünleridir. İnsan gıdası amacıyla yapılan arıcılık ürünleri de aynı sertifikasyon süreci

Organic agricultural products are food products that are inspected and certified at all stages of production until they are offered for consumption by institutions that are authorized by the state. Beekeeping products made for human food are also subject to the same certification process. With this research, it was aimed to reveal the organic beekeeping and organic honey understanding of the people of Iğdır region. With the survey, the information of the local consumers about organic honey, how they got this information, their status and reasons for organic honey consumption, as well as the certification processes were collected. The obtained data were analyzed with numerical, proportional, and decision tree methods. The genders of the survey participants were 66% male, 34% female. It was also determined that 70.5% of the participants were under the age of 40, had a bachelor's degree or higher education level in the proportion of 43%, and 63% had a minimum wage or lower-income level. For the questions asked about the research topic, it was reported that participants know and eat organic honey in the proportion of 93%, buy organic honey in the proportion of 77.5%, having information about the organic honey certificate in the proportion of 67% and certification stages in the proportion of 43%. Despite these high rates, the same participants gave contradictory answers to some other questions, such as; for the question of “What is organic honey?” the answer of "Certified honey" in the proportion of only 11.5% and for the question of “How did you know that the organic honey you bought was organic honey?” the answer of " I saw its certificate” in the proportion of only 18.1%. This contradiction was noted. With this research, it was determined that the local people did not have enough information about organic beekeeping and honey understanding. In order to fill this gap, it can be suggested that healthy nutrition lessons be included in the education curricula starting from primary school, and usage of TV, radio, and internet broadcasting for this purpose. The fact that the participants' education level is high and their age is young may provide an advantage in order to get results from the training to be given on the subject.

PDF

___

Acibuca V, Eren A, Budak DB. 2018. Organik tarımda üreticilerin karşılaştıkları sorunlar (Mardin ili örneği). Journal of Bahri Dagdas Crop Research 7: 39–46.
Akkaya A. 2018. Organik Buğday Tarımı Ülkemizde Hangi Koşullarda Daha Uygun Alternatif Olabilir. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi 21: 100–105.
Aksoy M. 2021. Amasya ilinde toprak tarımı çiftçilerinin organik tarım anlayışı. Iğdır Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi. Organik Tarım İşletmeciliği Anabilim Dalı, Iğdır.
Aksoy M, Karademir B, Kadirhanoğulları İH. 2021a. Organic Agriculture Comprehension of Soil Agriculture Farmers in Amasya Province of Turkey. Turkish Journal of Agriculture - Food Science and Technology 9: 2065–2072.
Aksoy M, Karademir B, Kadirhanoğulları İH. 2021b. Organic agriculture comprehension of soil agriculture farmers in Amasya province of Türkiye. 2. International scientific research and innovation congress, ISARC, p.203-204, 11-12 September 2021, İstanbul - Türkiye.
Aleksiev G, Doncheva D. 2021. Organic Production Impact on Consumers: The Case of Bulgarian Organic Honey. Quality - Access to Success 22: 154–158.
Anonim 2021. Iğdır İl Nüfusu Müdürlüğü. https://nvi.gov.tr/igdir Erişim Tarihi:06.04.2021.
Armağan G, Özdoğan M. 2005. Ekolojik Yumurta ve Tavuk Etinin Tüketim Eğilimleri ve Tüketici Özelliklerinin Belirlenmesi. Hayvansal Üretim 46: 14–21.
Arulbalachandran D, Mullainathan L, Latha S. 2017. Food Security and Sustainable Agriculture. In: Dhanarajan A (ed.), Sustainable Agriculture towards Food Security. Singapore: Springer. pp 3–13.
Ataseven Y, Güneş E. 2008. Türkiye’de işlenmiş organik tarım ürünleri üretimi ve ticaretindeki gelişmeler. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 22: 25–33.
Bahsi N, Akça A. 2019. Tüketicilerin organik tarım ürünlerine bakış açılarının belirlenmesi üzerine bir araştırma: Osmaniye ve Şanlıurfa illeri örneği. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi 22: 26–34.
Barker AV. 2021. Science and technology of organic farming. 6000 Broken Sound Parkway NW, Suite 300, Boca Raton, FL 33487-2742, USA: CRC Press Taylor and Francis Group. Bay V, Topal E, Çakici N, Yildizdal İ, Tosunoglu A. 2021.
Palynologıcal analyses, chemıcal and mıneral composıtıon of some honeybee pollen pellets. Uludağ Arıcılık Dergisi 21: 187–197.
Bayraktar B. 2017. Bayburt’ta organik tarım ve hayvancılığın mevcut durumu. Türk Tarım- Gıda Bilim ve Teknoloji dergisi 5: 1762–1768.
Baysel B. 2013. Türkiye’de organik tarım üretiminin önemi ve tarımsal ürün ihracatı içerisindeki payı. Yüksek Lisans Tezi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul Ticaret Üniversitesi. İstanbul, Türkiye.
Bridgman A, Merkley E, Zhilin O, Loewen PJ, Owen T, Ruths D. 2021. Infodemic pathways: evaluating the role that traditional and social media play in cross-national ınformation transfer. Frontiers in Political Science 3: 20.
Ceyhan A, Aksakal V, Dellal G, Koyuncu M, Koşum N, Taşkin T. 2017. Türkiye’de organik koyun ve keçi yetiştiriciliğinin mevcut durumu ve gelişim stratejileri. Türk Tarım- Gıda Bilim ve Teknoloji dergisi 5: 1769–1780.
Chaplin S. 2021. Is honey effective for upper respiratory tract ınfection? Prescriber 32; 29–31.
Chen X, Liu B, Li X, An TT, Zhou Y, Li G, Wu-Smart J, Alvarez S, Naldrett MJ, Eudy J. 2021. Identification of anti- inflammatory vesicle-like nanoparticles in honey. Journal of Extracellular Vesicles 10: e12069.
Damalas CA, Koutroubas SD. 2017. Farmers’ training on pesticide uses ıs associated with elevated safety behavior. Toxics 5: 19.
Engı̇ndenı̇z S, Uçar K, Başaran C. 2014. İzmir ilinde arıcılığın ekonomik yönleri ve sorunları. Tarım Ekonomisi Dergisi 20: 113–120.
Ertürk YE, Yılmaz O. 2013. Türkiye’de organik arıcılık. ÇOMU Ziraat Fakültesi Dergisi 1: 35–42
Gülter S, Yildiz Ö, Boyaci M. 2018. Çiftçilerin Bilgi ve İletişim Teknolojilerini Kullanma Eğilimleri: İzmir İli Menderes İlçesi Örneği. Tarım Ekonomisi Dergisi 24: 131–143.
Karadaş K, Kadirhanogullari İH. 2017. Predicting honey production using data mining and artifical neural network algorithims in Agriculture. Pakistan Journal of Zoology 49: 1611–1619.
Karahan Ş, Özbakir GÖ. 2020. Güneydoğu Anadolu’da arıcılık faaliyetlerinin ve bal tüketim alışkanlıklarının belirlenmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi 7: 1148–1158.
Karakaya E, Çelik Ş, Taysı M. 2018. CHAID algoritması ile balıketi tüketimini etkileyen faktörlerin incelenmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 35: 85–93.
Kiliçaslan NSD. 2015. Türkiye ve AB’de organik tarım mevzuatı, uygulamaları ve değerlendirilmesi. AB Uzmanlık Tezi. Ankara Üniversitesi Tarla Bitkileri Anabilim Dalı Başkanlığı, Ankara Üniversitesi, Ankara, Türkiye. Ankara Üniversitesi, Ankara Üniversitesi Tarla Bitkileri Anabilim Dalı Başkanlığı. Kizilaslan H, Olgun A. 2012. Türkiye’de organik tarım ve organik tarıma verilen desteklemeler. GOÜ Ziraat Fakültesi Dergisi 29: 1–12.
Kurtz HE, Dittmer J, Trauger A, Blue S. 2021. Organic certification as assemblage: The case of Cuban honey. Transactions of the Institute of British Geographers 46: 299– 313.
Meinshausen F, Richter T, Blockeel J, Huber B. 2019. Group certification. Internal control systems in organic agriculture: Significance, opportunities and challenges. Research Institute of Organic Agriculture FiBL Switzerland March 2019: 1– 108.
Olhan E. 1996. Organik tarım ve Türkiyedeki uygulamaları. Türkiye 2. Tarım Ekonomisi Kongresi. 4-6 Eylül 1996, Adana, Türkiye.
Ramakrishnan B, Maddela NR, Venkateswarlu K, Megharaj M. 2021. Organic farming: Does it contribute to contaminant- free produce and ensure food safety? Science of The Total Environment 769: 145079.
Sackett DD. 1973. The usefulness of laboratory test in health - screening programs. Clinical Chemestry 19: 366–372.
Singh M. 2021. Organic farming for sustainable agriculture. Indian Journal of Organic Farming 1: 1–8.
Söğüt B, Şevı̇ş HE, Karakaya E, İncı̇ H, Yilmaz HŞ. 2019. Bingöl ilinde arıcılık faaliyetinin mevcut yapısı üzerine bir araştırma. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi 6: 168–177.
Sun Y, Wang C, Jeyaraj A. 2020. Enterprise social media affordances as enablers of knowledge transfer and creative performance: An empirical study. Telematics and Informatics 51: 101402.
Tsatsakis AM, Nawaz MA, Kouretas D, Balias G, Savolainen K, Tutelyan VA, Golokhvast KS, Lee JD, Yang SH, Chung G. 2017. Environmental impacts of genetically modified plants: A review. Environmental Research 156: 818–833.
Tümer Eİ, Bı̇rı̇ncı̇ A, Aksoy A. 2013. Çiftçilerin sosyo-ekonomik özelliklerinin kümeleme analiziyle belirlenmesi: Erzurum ili örneği. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 41: 29– 37.
Uygur ŞÖ. 2005. Organik arıcılık. Uludağ Arıcılık Dergisi 5: 103–106.
Wang Y, Zhu Y, Zhang S, Wang Y. 2018. What could promote farmers to replace chemical fertilizers with organic fertilizers? Journal of Cleaner Production 199: 882–890.
Wardah S, Salman D, Agustang A, Fahmid IM. 2017. The contestation of organic and non-organic agricultural knowledge in sustainable agriculture. Mediterranean Journal of Social Sciences 8: 245–252.
Yalçin FÇİ, Büyükbay EO. 2015. Tokat ili merkez ilçede arıcılık yapan işletmelerde bal ve diğer arı ürünlerinin organik üretim potansiyeli. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 32: 14–23.
Yamane T. 2010. Temel örnekleme yöntemleri. Literatür Yayıncılık, İstanbul.
Yılmaz Ö, Yücel GE. 2017. Sürdürülebilir kalkınma sürecinde Türkiye’nin tarımda yaşadığı dönüşüm. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 22: 179–199.