BÜROKRATLAR NASIL LİDER OLUR?

Kamu ve özel organizasyonlarda yeni yönetim uygulamalarınınyaygınlaşması ve rekabetin artması yeni liderlik tiplerini ortaya çıkarmaktadır.Liderlik alanında daha önce uygulanan birçok yöntem artık anlamsız hale gelmekteve değersizleşmektedir. Yeterli sermaye birikimine ve tasarruf imkânına sahipolmayan birçok ülke ekonomik kaynaklarının sınırlı olmasından dolayı kalkınmave teknolojik gelişmeye kaynak ayırmakta sıkıntı çekmektedir. Bu ülkeler kamuhizmetlerine acil ihtiyaç duyulmasından dolayı zaten sınırlı olan kaynaklarınınbüyük bir çoğunluğunu bu alanlardan ziyade doğrudan hizmet ve altyapıyatırımlarına ayırmaktadır. Bu nedenle teknolojinin geliştirilmesi ve yeni yönetimtekniklerinin bulunması için, eldeki kaynakları daha iyi kullanacak liderlere ihtiyaçvardır. Özellikle kamu yönetiminde üst düzeyde çalışan yöneticiler, ülkelerininsermaye açıklarını uygulayacakları etkili liderlik teknikleriyle giderilmesine büyükkatkı sağlayabilirler. Bu nedenle liderlik kamu yönetimi açısından da gittikçe önemkazanan bir olgu olarak ortaya çıkmaktadır. Liderler sınırlı kaynakları iyi kullanarakve ellerindeki insan gücünün potansiyelini harekete geçirerek bu sermaye açığınıkapatabilirler. Bu bakımdan başarılı olmak isteyen yöneticiler kendilerine yeninitelikler kazandırmak durumundadırlar. Sadece teknik bilgiye sahip olmak yeterlideğildir. Bu bilgiyi her geçen gün geliştirmek, güncellemek ve yeniliklere öncüolmak da gerekir. İşte bunu sağlamak için elindeki beşeri sermayeyi iyi kullananliderlere eskisinden daha çok ihtiyaç vardır. Çünkü ancak iyi bir lider bürokratikyapılardan kaynaklanan olumsuzlukları ortadan kaldırılabilir ve teknolojikgelişimlere bir kapı açabilir.

HOW BEREAUCRATS BECOME LEADERS?

New management practices in public and private organizations are becoming more widespread and increasing competition leads to new types of leadership. Many of the methods previously applied in the field of leadership are becoming meaningless and devalued. Many countries that do not have sufficient capital accumulation and savings have difficulty in allocating resources for development and technological development due to their limited economic resources. Due to the urgent need for public services, these countries devote most of their already limited resources to direct service and infrastructure investments rather than to these areas. Therefore, there is a need for leaders who can make better use of the resources available to develop technology and find new management techniques. In particular, executives who work at a high level in public administration can contribute greatly to the elimination of capital deficits in their countries through effective leadership techniques. For this reason, leadership is becoming an increasingly important phenomenon in terms of public administration. Leaders can close this capital deficit by making good use of limited resources and mobilizing the potential of their manpower. Managers who want to be successful in this respect have to acquire new qualifications. Just technical knowledge is not enough. It is also necessary to develop, update and pioneer innovations. To achieve this, there is a need for leaders who use human capital well. Because only a good leader can eliminate the negative effects of bureaucratic structures and open the door to technological developments.

PDF

___

Aslan, Ş. (2014). “Liderlikte Kadın Farklılığı: Margaret Thatcher The Iron Lady Filminin Tematik İncelemesi”, Selçuk Üniversitesi Akşehir Meslek Yüksek Okulu Sosyal Bilimler Dergisi, 1(5), ss. 1-15.
Ateş, H., Bektaş, M. (2018). “Liderlik ve Liderlik Kurumunun Hükümet Sistemlerine Etkisi:Türkiyedeki Başkanlık Sistemi Tartışmaları Çerçevesinde Erdoğan, Putin ve DeGaulle’ün Liderlik Tarzlarının Karşılaştırmalı İncelemesi”, Y. Demirkaya (Editör), Kamu Yönetiminde Değişim (s. 279-328). İstanbul: Hiperyayın.
Bass, B. (1985). Leadership and Performance Beyond Expectation. New York: The Free Press.
Bektaş, Ç. (2016). “Liderlik Yaklaşımları ve Modern Liderden Beklentiler”, Selçuk Üniversitesi Akşehir Meslek Yüksek Okulu Sosyal Bilimler Dergisi, 2(7), ss. 45-56.
Bennis, W. N. (1985). Leaders:The Strategies for Taking Charge, New York: Harper and Row.
Bolat, Ö. (2010). Liderin En Önemli Dört Özelliği. 3 Ağustos Hürriyet Gazetesi.
Bolat, T., Seymen, O.A., Bolat, O.İ., Erdem, B. (2014). Yönetim ve Organizasyon, Detay Yayıncılık, Ankara. (Bolat vd.)
Burns, J. (1979). Leadership. New York: Harper Inc.
Canöz, K., Öndoğan, A.G. (2015). “Kriz Yönetiminde Dönüşümcü Liderin Rolü”, Gümüşhane Üniv. İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 3(1), ss. 48-62.
Certo, S. C., Certo, S.K, (2009). Modern Management, Concept and Skill. New York: Pearson International Edition.
Coşkun, B., Yıldırım, Ç.P., (2018). “Kamu Yönetimi Açısından Dijital Zekanın İyi Yönetime Etkisi”, Akademik Ombudsman, ss., 141-163, Özel Sayı, No.1, Ankara.
Delice, M., Hekim, H., Harmancı, F. Altıntaş, H.,(2012). 360 Polis Liderliği ve Liderlik Eğitimi, Adalet Yayınevi: Ankara. (Delice vd.,2012).
Demirbaş, A., Öktem, M.K. (2013). Kamu Yönetiminde Bilgi Toplumu Kapsamında Liderlik Sorunsalı, ODÜ. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 4, ss. 92-99.
Dessler, K. (2001). Management. New York: Prentice Hall.
Erçetin, Ş., Özkan, M. (2016). 2007-2016 Yılları Arasında Lider-Üye Etkileşim Teorisi Üzerine Yapılan Lisansüstü Tezlerin Meta Analizi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), ss. 496-511.
Eren, E. (1998). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. İstanbul: Beta.
Ergun, T. (1981). Türk Kamu Yönetiminde Önderlik Davranışı. Ankara: Todaie Yayınları.
Fındıkçı, İ. (2009). Bir Gönül Yolculuğu: Hizmetkar Liderlik. İstanbul: Alfa Basım.
Finlay, P. (2000). Strategic Management. New Jersey: Prentice Hall.
Gül, H., Şahin, K. (2011). “Bilgi Toplumunda Yeni Bir Liderlik Yaklaşımı Olarak Transformasyonel Liderlik ve Kamu Çalışanlarının Transformasyonel Liderlik Algısı”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(25), ss. 238-249.
Harvard Business Review Press. (2011). Liderlik, Harvard Business Review’dan En Etkili Liderlik Fikirleri. İstanbul: Optimist Yayıncılık.
Karanfil, S.M., Tüzüner, V.L. (2019). “Kamu Kurumlarında Değişim Öncüsü: Dönüştürücü Lider”, Strategic Public Management Journal (9), ss. 1-14.
Karkın, N. (2004). “Kamu ve Özel Sektör Yöneticilerinin Liderlik Davranışları: Bir Literatür Analizi Denemesi, Türk İdare Dergisi, 76(445).
Kaya, F. (2015). Kutadgu Bilig’e Göre Liderlik Eğitimi,. İnönü Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı Sosyal Bilgiler Öğretmenliği Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Malatya.
Kermally, S. (1997). Managing Performance, Butterworth-Heinemann, Oxford. Kösecik, M. Kapucu, N., Sezer, Y. (2003). “Küresel Dünyada Etkin Bir Kamu Yöneticisi Olmak: Türkiye’de Kaymakamlar”, DEÜ. İİBF. Dergisi, 18(1), ss. 105-129. (Kösecik vd.).
Öndoğan, A.G., Canöz, K. (2015). “Kriz Yönetiminde Dönüşümcü Liderin Rolü”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 3(1) (8 12 2019 tarihinde bakıldı).
Özsalmanlı, A. (2005). “Türkiye’de Kamu Yönetiminde Liderlik ve Lider Yöneticilik”, Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(13), ss. 137-146.
Öztürk, C. (2017). “Kamu Yönetiminde Liderlik Önündeki Engeller”, Yüzüncü Yıl Üniv. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(4).
Öztürk, C. (2018). Liderlik: Kamu Yönetiminde Lider Yöneticiye Doğru. İstanbul: Nobel.
Öztürk, N. K. (2015). Yönetim: Temel Kavramlar ve Uygulamalar. Çanakkale: Paradigma Akademi.
Robbins, S.P., Decenzo, D.A., Coulter, M. (2013). Yönetimin Esasları. Ankara: Pearson, Nobel. (Robbins vd.)
Sargut, S. (2001). Kültürler Arası Farklılaşma ve Yönetim. İstanbul: İmge Yayınları.
Solmaz, B. (2018). “Liderlik İle İnsan Kaynakları Yönetimi İlişkisi Üzerine Nitel Bir Araştırma”, Kara Harp Okulu Bilim Dergisi, 28(2), ss. 21-45.
Spellman, R. (2011). Yeni Liderlik. İstanbul: Optimist Yayınları.
Şahin, A., Temizel, H., (2007). “Bilgi Toplumunun Örgütsel ve Yönetsel Yapılar Üzerine Etkileri Bağlamında Türk Kamu Yönetiminde Liderlik Anlayışı: Bir Anket Çalışması”, Maliye Dergisi, Sayı:153, ss.179-194.
Şahin, A., Taşpınar, Y., Eryeşil, K., Örselli, E. (2015). “Kamu Yönetiminde Liderlik: Yönetici ve Çalışanların Liderlik Algısı”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 18(2). 73-96. (Şahin vd.)
Şimşek, Ş., Çelik, A., (2012). Yönetim ve Organizasyon, Eğitim Yayınevi, Konya
Taşdan, N. Gül, H. (2013). Kamu Yönetiminde Liderlik ve Kaymakamlık. Ankara: Detay Yayıncılık.
Tengilimoğlu, D. (2005). “Kamu ve Özel Sektör Örgütlerinde Liderlik Davranışı Özelliklerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Alan Çalışması”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14). ss. 1-14, (10.7.2019 tarihinde bakıldı).
Tetik, S. (2014). “Yerel Yönetimler Açısından Dönüştürücü Liderlik:Belediye Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma”, Yönetim ve Ekonomi, 21(1), 261-280.
Tezcan, Y. (2006). Liderliğin Çalışanların Motivasyonu Üzerindeki Etkisi. İzmir: DEÜ.Sos.Bil.Enstitüsü, Çalışma Ekonomisi ABD., Yüksek Lisans Tezi.
Williams, C. (2007). Management,. Toronto: Thomson Higher Education.
Yiğit, R. (2002). İyi Bir Lider Olmanın Yolları, C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi,, 6(1), 17-21.
Yıldırım, A. (2010). Etik Liderlik ve Örgütsel Adalet İlişkisi Üzerine Bir Uygulama. Karaman: Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
Yıldız, M. (2002). “Liderlik Yaklaşımları ve Türk Kamu Yönetiminde Liderlik Araştırmaları”, Türk İdare Dergisi (435). Haziran, ss. 221-229.