Background: Papaverine is one the most widely used vasodilator agent to prevent internal thoracic artery (ITA) spasm. Diverse papaverine application techniques have been reported. The effects of topical and intraluminal papaverine applications on the ITA flow were compred in this study. Methods: Fifty patients undergoing coronary artery surgery were studied in three different groups. Upon ITA harvesting, no vasodilator agent was applied in Group 1 patients while topical and intraluminal applications were used in Group 2 and 3, respectively. The two methods were compared by measuring ITA flows in three different times (before papaverine application: Tl; before aortic cannulation: T2; before the coronary artery anastomosis: T3). Results: The increase in ITA flow between T2 and Tl was statistically significant in all groups while the difference between T3 and T2 was significant in Groups 2 and 3. When the groups were compared, T2 flow in Group 2 was significantly higher than Groups 1 and 3, but Group 3 closed this difference during T3 measurements where Groups 2 and 3 flows were significantly higher than the control group. Conclusions: Topical and intraluminal papaverine applications provide a considerable increase in ITA graft flow. Topical application provides this increase earlier than the intraluminal application and the flow increase is at least as effective as intraluminal application before the anastomosis. When the adverse effects of intralüminal ITA injection are considered, the preference of intraluminal application seems to be safer. "> Giriş: Internal torasik arter (İTA) grefti spazmının önlenmesi ve akımının arttırılması amacı ile değişik papaverin uygulama teknikleri tarif edilmişir. Çalışmamızda topikal ve İntralüminal papaverin uygulamalarının İTA akımı üzerine olan etkileri araştırılmıştır. Materyal ve Metod: Koroner arter bypass operasyonu geçiren 50 hasta üç ayrı grupta incelendi. Internal torasik arter hazırlandıktan sonra birinci gruptaki hastalarda hiçbir vazodilatatör ajan kullanılmadı. İkinci gruptaki hastalara topikal papaverin uygulaması, üçüncü gruptaki hastalara ise İntralüminal papaverin uygulaması yapıldı. Internal torasik arter akımları üç ayrı zamanda ölçülerek (papaverin uygulamasından önce: Tl, kardiyopulmoner bypassa girilmeden önce: T2 ve anastomoz öncesi: T3) her iki uygulamanın İTA akımı üzerine etkisi araştırıldı. Bulgular: Her üç grupta da Tl ile T2 akımları arasındaki artış anlamlı bulunurken, T2 ve T3 akımları arasındaki fark sadece Grup 2 ve Grup 3'te anlamlı bulundu. Gruplar birbirleri ile karşılaştırıldığında Grup 2'nin T2 değeri diğer iki gruba göre anlamlı bir artış gösterirken, Grup l ve Grup 3 arasında anlamlı bir fark saptanmadı. T3 değerleri karşılaştırıldığında ise Grup 2 ve Grup 3 arasındaki farkın kapandığı gözlenirken, her iki grupla kontrol grubu arasındaki farkın anlamlı olduğu gözlendi. Sonuç: İntralüminal ve topikal papaverin uygulamaları İTA akımında belirgin artışa yol açmaktadır. Topikal papaverin uygulaması İntralüminal uygulamaya oranla daha erken dönemde akım artışını sağlamaktadır ve anastomoz öncesi akım artışı en az İntralüminal uygulamadaki kadar etkin olmaktadır. İntralüminal papaverin uygulamasında oluşabilecek problemler göz önüne alındığında topikal papaverin uygulamasının tercih edilmesinin daha güvenli olacağı kanısındayız. "> Giriş: Internal torasik arter (İTA) grefti spazmının önlenmesi ve akımının arttırılması amacı ile değişik papaverin uygulama teknikleri tarif edilmişir. Çalışmamızda topikal ve İntralüminal papaverin uygulamalarının İTA akımı üzerine olan etkileri araştırılmıştır. Materyal ve Metod: Koroner arter bypass operasyonu geçiren 50 hasta üç ayrı grupta incelendi. Internal torasik arter hazırlandıktan sonra birinci gruptaki hastalarda hiçbir vazodilatatör ajan kullanılmadı. İkinci gruptaki hastalara topikal papaverin uygulaması, üçüncü gruptaki hastalara ise İntralüminal papaverin uygulaması yapıldı. Internal torasik arter akımları üç ayrı zamanda ölçülerek (papaverin uygulamasından önce: Tl, kardiyopulmoner bypassa girilmeden önce: T2 ve anastomoz öncesi: T3) her iki uygulamanın İTA akımı üzerine etkisi araştırıldı. Bulgular: Her üç grupta da Tl ile T2 akımları arasındaki artış anlamlı bulunurken, T2 ve T3 akımları arasındaki fark sadece Grup 2 ve Grup 3'te anlamlı bulundu. Gruplar birbirleri ile karşılaştırıldığında Grup 2'nin T2 değeri diğer iki gruba göre anlamlı bir artış gösterirken, Grup l ve Grup 3 arasında anlamlı bir fark saptanmadı. T3 değerleri karşılaştırıldığında ise Grup 2 ve Grup 3 arasındaki farkın kapandığı gözlenirken, her iki grupla kontrol grubu arasındaki farkın anlamlı olduğu gözlendi. Sonuç: İntralüminal ve topikal papaverin uygulamaları İTA akımında belirgin artışa yol açmaktadır. Topikal papaverin uygulaması İntralüminal uygulamaya oranla daha erken dönemde akım artışını sağlamaktadır ve anastomoz öncesi akım artışı en az İntralüminal uygulamadaki kadar etkin olmaktadır. İntralüminal papaverin uygulamasında oluşabilecek problemler göz önüne alındığında topikal papaverin uygulamasının tercih edilmesinin daha güvenli olacağı kanısındayız.