Amaç: Bu çalışmada bir hayvan modelinde otolog kan plöredezi uygulandı ve parasetamol ve diklofenakın otolog kan plöredezi üzerindeki etkileri araştırıldı. Çalışma planı: Kırk iki dişi Wistar albino sıçanı (üç aylık; ort. ağırlık 275±25 g) 14 sıçanlık üç ana gruba ayrıldı. Her ana grup erken değişiklikler için yedinci günde, geç değişiklikler için 21. günde sakrifiye edilecek şekilde yeniden yedi sıçanlık iki alt gruba ayrıldı. Tüm sıçanlara 3 mL/kg dozunda otolog kan plöredezi uygulandı. Ameliyat sonrası beş ardışık gün boyunca intraperitoneal tek doz şeklinde grup C’ye (kontrol grubu) serum fizyolojik, grup P’ye parasetamol ve grup D’ye diklofenak verildi. Sıçanlar belirlenen tarihlerde sakrifiye edildi ve toraks kafesleri bütün olarak çıkarıldı. Bulgular: Numunelerin makroskopik ve mikroskopik değerlendirmesine göre, parasetamol serum fizyolojiğinkine benzer derecede yapışıklıklar oluşturdu, buna karşın diklofenak iki plevra yaprağı arasındaki istenen yapışıklıkların yoğunluğunu anlamlı şekilde azalttı (p=0.05). Sonuç: Otolog kan plöredezini takiben anti-enflamatuvar analjeziklerin kullanımı işlemin başarısız sonuçlanmasına yol açabilir.
Background: This study aims to perform autologous bloodpleurodesis in an animal model and investigate the effects ofparacetamol and diclofenac on autologous blood pleurodesis.Methods: We divided 42 female Wistar albino rats (aged threemonths; average weight 275±25 g) into three major groupsof 14. Each major group was further divided into twosubgroups of seven rats to be sacrificed at seven days forearly changes and 21 days for late changes. We performedautologous blood pleurodesis in all rats at a dose of 3 mL/kg.Group C (control group) was administered saline, group Pwas administered paracetamol, and group D was administereddiclofenac for the postoperative five consecutive days as asingle dose intraperitoneally. We sacrificed the rats at thedesignated dates and removed the thoracic cages en bloc.Results: According to macroscopical and microscopicalevaluation of the specimens, paracetamol led to a similardegree of adhesions with saline, whereas diclofenac significantlyreduced the intensity of the desired adhesions between the twopleural sheets (p=0.05).Conclusion: Using anti-inflammatory analgesics followingautologous blood pleurodesis may lead to unsuccessful outcomeof the procedure. "> [PDF] Non-steroid anti-enflamatuvar ilaçlar otolog kan plöredezinin etkinliğini azaltır | [PDF] Non-steroid anti-inflammatory drugs reduce the efficacy of autologous blood pleurodesis Amaç: Bu çalışmada bir hayvan modelinde otolog kan plöredezi uygulandı ve parasetamol ve diklofenakın otolog kan plöredezi üzerindeki etkileri araştırıldı. Çalışma planı: Kırk iki dişi Wistar albino sıçanı (üç aylık; ort. ağırlık 275±25 g) 14 sıçanlık üç ana gruba ayrıldı. Her ana grup erken değişiklikler için yedinci günde, geç değişiklikler için 21. günde sakrifiye edilecek şekilde yeniden yedi sıçanlık iki alt gruba ayrıldı. Tüm sıçanlara 3 mL/kg dozunda otolog kan plöredezi uygulandı. Ameliyat sonrası beş ardışık gün boyunca intraperitoneal tek doz şeklinde grup C’ye (kontrol grubu) serum fizyolojik, grup P’ye parasetamol ve grup D’ye diklofenak verildi. Sıçanlar belirlenen tarihlerde sakrifiye edildi ve toraks kafesleri bütün olarak çıkarıldı. Bulgular: Numunelerin makroskopik ve mikroskopik değerlendirmesine göre, parasetamol serum fizyolojiğinkine benzer derecede yapışıklıklar oluşturdu, buna karşın diklofenak iki plevra yaprağı arasındaki istenen yapışıklıkların yoğunluğunu anlamlı şekilde azalttı (p=0.05). Sonuç: Otolog kan plöredezini takiben anti-enflamatuvar analjeziklerin kullanımı işlemin başarısız sonuçlanmasına yol açabilir. "> Amaç: Bu çalışmada bir hayvan modelinde otolog kan plöredezi uygulandı ve parasetamol ve diklofenakın otolog kan plöredezi üzerindeki etkileri araştırıldı. Çalışma planı: Kırk iki dişi Wistar albino sıçanı (üç aylık; ort. ağırlık 275±25 g) 14 sıçanlık üç ana gruba ayrıldı. Her ana grup erken değişiklikler için yedinci günde, geç değişiklikler için 21. günde sakrifiye edilecek şekilde yeniden yedi sıçanlık iki alt gruba ayrıldı. Tüm sıçanlara 3 mL/kg dozunda otolog kan plöredezi uygulandı. Ameliyat sonrası beş ardışık gün boyunca intraperitoneal tek doz şeklinde grup C’ye (kontrol grubu) serum fizyolojik, grup P’ye parasetamol ve grup D’ye diklofenak verildi. Sıçanlar belirlenen tarihlerde sakrifiye edildi ve toraks kafesleri bütün olarak çıkarıldı. Bulgular: Numunelerin makroskopik ve mikroskopik değerlendirmesine göre, parasetamol serum fizyolojiğinkine benzer derecede yapışıklıklar oluşturdu, buna karşın diklofenak iki plevra yaprağı arasındaki istenen yapışıklıkların yoğunluğunu anlamlı şekilde azalttı (p=0.05). Sonuç: Otolog kan plöredezini takiben anti-enflamatuvar analjeziklerin kullanımı işlemin başarısız sonuçlanmasına yol açabilir.
Background: This study aims to perform autologous bloodpleurodesis in an animal model and investigate the effects ofparacetamol and diclofenac on autologous blood pleurodesis.Methods: We divided 42 female Wistar albino rats (aged threemonths; average weight 275±25 g) into three major groupsof 14. Each major group was further divided into twosubgroups of seven rats to be sacrificed at seven days forearly changes and 21 days for late changes. We performedautologous blood pleurodesis in all rats at a dose of 3 mL/kg.Group C (control group) was administered saline, group Pwas administered paracetamol, and group D was administereddiclofenac for the postoperative five consecutive days as asingle dose intraperitoneally. We sacrificed the rats at thedesignated dates and removed the thoracic cages en bloc.Results: According to macroscopical and microscopicalevaluation of the specimens, paracetamol led to a similardegree of adhesions with saline, whereas diclofenac significantlyreduced the intensity of the desired adhesions between the twopleural sheets (p=0.05).Conclusion: Using anti-inflammatory analgesics followingautologous blood pleurodesis may lead to unsuccessful outcomeof the procedure. ">

Non-steroid anti-enflamatuvar ilaçlar otolog kan plöredezinin etkinliğini azaltır

Amaç: Bu çalışmada bir hayvan modelinde otolog kan plöredezi uygulandı ve parasetamol ve diklofenakın otolog kan plöredezi üzerindeki etkileri araştırıldı. Çalışma planı: Kırk iki dişi Wistar albino sıçanı (üç aylık; ort. ağırlık 275±25 g) 14 sıçanlık üç ana gruba ayrıldı. Her ana grup erken değişiklikler için yedinci günde, geç değişiklikler için 21. günde sakrifiye edilecek şekilde yeniden yedi sıçanlık iki alt gruba ayrıldı. Tüm sıçanlara 3 mL/kg dozunda otolog kan plöredezi uygulandı. Ameliyat sonrası beş ardışık gün boyunca intraperitoneal tek doz şeklinde grup C’ye (kontrol grubu) serum fizyolojik, grup P’ye parasetamol ve grup D’ye diklofenak verildi. Sıçanlar belirlenen tarihlerde sakrifiye edildi ve toraks kafesleri bütün olarak çıkarıldı. Bulgular: Numunelerin makroskopik ve mikroskopik değerlendirmesine göre, parasetamol serum fizyolojiğinkine benzer derecede yapışıklıklar oluşturdu, buna karşın diklofenak iki plevra yaprağı arasındaki istenen yapışıklıkların yoğunluğunu anlamlı şekilde azalttı (p=0.05). Sonuç: Otolog kan plöredezini takiben anti-enflamatuvar analjeziklerin kullanımı işlemin başarısız sonuçlanmasına yol açabilir.

Non-steroid anti-inflammatory drugs reduce the efficacy of autologous blood pleurodesis

Background: This study aims to perform autologous bloodpleurodesis in an animal model and investigate the effects ofparacetamol and diclofenac on autologous blood pleurodesis.Methods: We divided 42 female Wistar albino rats (aged threemonths; average weight 275±25 g) into three major groupsof 14. Each major group was further divided into twosubgroups of seven rats to be sacrificed at seven days forearly changes and 21 days for late changes. We performedautologous blood pleurodesis in all rats at a dose of 3 mL/kg.Group C (control group) was administered saline, group Pwas administered paracetamol, and group D was administereddiclofenac for the postoperative five consecutive days as asingle dose intraperitoneally. We sacrificed the rats at thedesignated dates and removed the thoracic cages en bloc.Results: According to macroscopical and microscopicalevaluation of the specimens, paracetamol led to a similardegree of adhesions with saline, whereas diclofenac significantlyreduced the intensity of the desired adhesions between the twopleural sheets (p=0.05).Conclusion: Using anti-inflammatory analgesics followingautologous blood pleurodesis may lead to unsuccessful outcomeof the procedure.

___

  • 1. Rodriguez-Panadero F, Antony VB. Pleurodesis: state of the art. Eur Respir J 1997;10:1648-54.
  • 2. Dikensoy O, Light RW. Alternative widely available, inexpensive agents for pleurodesis. Curr Opin Pulm Med 2005;11:340-4.
  • 3. Xie C, Teixeira LR, McGovern JP, Light RW. Systemic corticosteroids decrease the effectiveness of talc pleurodesis. Am J Respir Crit Care Med 1998;157:1441-4.
  • 4. Hunt I, Teh E, Southon R, Treasure T. Using non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) following pleurodesis. Interact Cardiovasc Thorac Surg 2007;6:102-4.
  • 5. Lardinois D, Vogt P, Yang L, Hegyi I, Baslam M, Weder W. Non-steroidal anti-inflammatory drugs decrease the quality of pleurodesis after mechanical pleural abrasion. Eur J Cardiothorac Surg 2004;25:865-71.
  • 6. Ors Kaya S, Bir F, Atalay H, Onem G, Aytekin FO, Saçar M. Effect of diclofenac on experimental pleurodesis induced by tetracycline in rabbits. J Investig Med 2005;53:267-70.
  • 7. Teixeira LR, Vargas FS, Acencio MM, Paz PF, Antonangelo L, Vaz MA, et al. Influence of antiinflammatory drugs (methylprednisolone and diclofenac sodium) on experimental pleurodesis induced by silver nitrate or talc. Chest 2005;128:4041-5.
  • 8. Dureja GP, Iyer RN, Das G, Ahdal J, Narang P. Evidence and consensus recommendations for the pharmacological management of pain in India. J Pain Res 2017;10:709-36.
  • 9. Ozpolat B, Gazyagci S, Gözübüyük A, Ayva S, Atinkaya C. Autologous blood pleurodesis in rats to elucidate the amounts of blood required for reliable and reproducible results. J Surg Res 2010;161:228-32.
  • 10. Karangelis D, Tagarakis GI, Daskalopoulos M, Skoumis G, Desimonas N, Saleptsis V, et al. Intrapleural instillation of autologous blood for persistent air leak in spontaneous pneumothorax- is it as effective as it is safe? J Cardiothorac Surg 2010;5:61.
  • 11. Hurewitz AN, Lidonicci K, Wu CL, Reim D, Zucker S. Histologic changes of doxycycline pleurodesis in rabbits. Effect of concentration and pH. Chest 1994;106:1241-5.
  • 12. Tremblay A, Stather DR, Kelly MM. Effect of repeated administration of low-dose silver nitrate for pleurodesis in a rabbit model. Respirology 2011;16:1070-5.
  • 13. Kahrom H, Aghajanzadeh M, Asgari MR, Kahrom M. Efficacy and Safety of Povidone-iodine Pleurodesis in Malignant Pleural Effusions. Indian J Palliat Care 2017;23:53-6.
  • 14. Teixeira LR, Vargas FS, Acencio MM, Antonangelo L, Novaes NP, Costa JD Jr, et al. Influence of parecoxib (cox-2 inhibitor) in experimental pleurodesis. Respir Med 2009;103:595-600.
  • 15. Lizardo RE, Langness S, Davenport KP, Kling K, Fairbanks T, Bickler SW, et al. Ketorolac does not reduce effectiveness of pleurodesis in pediatric patients with spontaneous pneumothorax. J Pediatr Surg 2015;50:2035-7.
Türk Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Dergisi-Cover
  • ISSN: 1301-5680
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 1991
  • Yayıncı: Bayçınar Tıbbi Yayıncılık
Sayıdaki Diğer Makaleler

Sol ventrikül destek cihazlarının orta dönem böbrek fonksiyonları üzerine etkisi

Özge ALTAŞ YERLİKHAN, Esin ERDEM, Ece ALTINAY, Mustafa Emre GÜRCÜ, Atakan ERKILINÇ, Nural BEKİROĞLU, Murat GÜCÜN, Kaan KIRALİ, Tanıl ÖZER

Biventriküler resenkronizasyon için tek port video yardımlı torakoskopi ile sol ventrikül epikardiyal lead implantasyonu

Ulaş KUMBASAR, Metin DEMİRCİN, Hikmet YORGUN, Zeynep UÇAR, Kudret AYTEMİR

Rüptüre akciğer kist hidatiklerinde fiberoptik bronkoskopinin tanı değeri

Atila EROĞLU, Yener AYDIN, Ömer ARAZ, Ali Bilal ULAŞ

Non-steroid anti-enflamatuvar ilaçlar otolog kan plöredezinin etkinliğini azaltır

Ulviye YALÇINKAYA, Serhat YALÇINKAYA

Miyokarda infiltre olan ve mitral kapak yetmezliğine neden olan kist hidatiğin cerrahi tedavisi

Emrah UĞUZ, Kemal EŞREF ERDOĞAN, Murat Can GÜNEY, Ezgi ERKILIÇ, Erol ŞENER, Mete HIDIROĞLU

Bir çocuk olguda toraks duvarının subkutan dokusuna ulaşan unutulmuş intrakardiyak kılavuz tel parçasının çıkarılması

Erkan İRİZ, Barış MARDİN, Yiğit KILIÇ, Arif ÖZBAY, Volkan ŞIVGIN, Levent OKTAR, Abdullah ÖZER

2000 g altında ağırlığı olan bebeklerde girişimsel kateterizasyon sonuçları

İlkay ERDOĞAN, Birgül VARAN, N. Kürşad TOKEL, Murat ÖZKAN, Kahraman YAKUT

Tip 2 timomada nadir bir görünüm: Ossifikasyon

Atila EROĞLU, Ebru ŞENER, Yener AYDIN, Hayri OĞUL, Ali Bilal ULAŞ

Erken evre küçük hücreli dışı akciğer kanserinde sublobar rezeksiyonlar

Serkan ENÖN, Hakan KUTLAY, Elif DUMAN, Murat ŞAHİN, Murat AKAL, Cabir YÜKSEL, Gökhan KOCAMAN, Mehmet Ali SAKALLI, Murat ÖZKAN, Mustafa Bülent YENİGÜN, Ayten KAYI CANGIR

Asemptomatik genç bir futbol oyuncusunda ALCAPA sendromu

Mehmet DEDEMOĞLU, Mehmet Gökhan RAMOĞLU, Serdar EPÇAÇAN, Mustafa Orhan BULUT

Academic Researches Index - FooterLogo