Background: The types of surgical treatment, and early and late follow-up results were retrospectively analyzed in patients operated for coarctation of the aorta. Methods: Seventy five patients (48 males, 27 females; mean age 21.05±11.98 years; range 2 month to 54 years) were operated for aortic coarctation between 1985 and 2004. Seven patients (9%) were in the infantile period, whereas 6 patients (8%) were older than 40 years. The most common presenting symptom was malaise and the most common additional pathology was aortic valve pathology in 12 patients. Forty one patients (54%) had graft aortoplasty with teflon graft, 28 (37%) had bypass grafting with PTFE graft, 1 (1.3%) had tubular graft interposition, 5 (6.6%) had resection and end-to-end anastomoses and 12 patients had undergone resection of the membrane on the posterior wall. Results: There were 2 early and 2 late deaths (2.6% for each). Two had delayed wound healing due to infection. Chylothorax developed in one patient and pneumothorax in another one. Urgent reoperation for bleeding was performed in 2 patients. Recoarctation after resection and end-to-end anastomosis was detected in one patient that was reoperated after 4 years. Mean duration of hospital stay was 7.53±5.83 days and mean duration of follow-up was 62.31±53.96 months. Fifty seven (76%) patients had hypertension preoperatively, but in the postoperative period, only 10 patients had hypertension necessitating medical therapy. Conclusion: Mean age of coarctation patients undergoing surgical treatment is high in our country. Despite the conflict on benefits of surgery in adulthood, our experiences show that advanced age does not bring additional problems and these patients may also benefit from surgery. However, these patients must be kept under regular surveillance for potential problems in long term. "> Amaç: Bu çalışmada aort koarktasyonu nedeniyle ameliyat edilmiş hastaların cerrahi tedavi şekilleri ile erken ve geç dönem takip sonuçları incelendi. Çalışma planı: 1985 ile 2004 yılları arasında 75 hasta (27 kadın, 48 erkek; ort. yaş 21.05±11.9; dağılım 2 ay-54 yıl) aort koarktasyonu tanısıyla ameliyat edildi. Yedi hasta (%9) infantil dönemdeyken, 40 yaş ve üzeri altı hasta (%8) bulunmaktaydı. En sık başvuru yakınması halsizlikti. En sık rastlanan ek kardiyak patoloji (12 hasta) aort kapakla ilgiliydi. Kırk bir hastada (%54) teflon yamayla greft aortoplasti, 28 hastada (%37) tübüler PTFE greftle bypass, bir hastada (%1.3) PTFE tübüler greft interpozisyonu, beş hastada (%6.6) rezeksiyon ve uç uca anastomoz yöntemleri kullanıldı. Hastaların 12'sinde posterior duvardaki membran rezeksiyonu yapıldı. Bulgular: İki hastada (%2.6) erken, iki hastada (%2.6) geç mortalite gözlendi. İki hastada enfeksiyon nedeniyle yara iyileşmesi gecikti. Bir hastada şilotoraks, bir hastada pnömotoraks gelişimi oldu. İki hasta anastomoz yerinde kanama nedeniyle revizyona alındı. Bir hasta rekoarktasyon nedeniyle dört yıl sonra tekrar ameliyat edildi. Hastanede kalış süresi ortalama 7.53±5.83 gün, takip süresi 62.31±53.96 hasta-ayı olarak bulundu. Ameliyat öncesi dönemde 57 hastada (%76) hipertansiyon varken, ameliyat sonrası dönemde sadece 10 hastada (%13) tedavi gerektiren hipertansiyon saptandı. Sonuç: Ülkemizde aort koarktasyonu nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan hastaların yaş ortalamasının yüksek olduğu gözlenmektedir. İleri yaşta olmanın aort koarktasyonu cerrahi tedavisinde önemli sorun oluşturmadığını ve bu hastaların cerrahiden fayda gördüğünü düşünmekteyiz. Ancak cerrahi girişim sonrası geç dönemde gelişebilecek komplikasyonlar yönünden bu hastalar düzenli kontrol altında olmalıdırlar. "> Amaç: Bu çalışmada aort koarktasyonu nedeniyle ameliyat edilmiş hastaların cerrahi tedavi şekilleri ile erken ve geç dönem takip sonuçları incelendi. Çalışma planı: 1985 ile 2004 yılları arasında 75 hasta (27 kadın, 48 erkek; ort. yaş 21.05±11.9; dağılım 2 ay-54 yıl) aort koarktasyonu tanısıyla ameliyat edildi. Yedi hasta (%9) infantil dönemdeyken, 40 yaş ve üzeri altı hasta (%8) bulunmaktaydı. En sık başvuru yakınması halsizlikti. En sık rastlanan ek kardiyak patoloji (12 hasta) aort kapakla ilgiliydi. Kırk bir hastada (%54) teflon yamayla greft aortoplasti, 28 hastada (%37) tübüler PTFE greftle bypass, bir hastada (%1.3) PTFE tübüler greft interpozisyonu, beş hastada (%6.6) rezeksiyon ve uç uca anastomoz yöntemleri kullanıldı. Hastaların 12'sinde posterior duvardaki membran rezeksiyonu yapıldı. Bulgular: İki hastada (%2.6) erken, iki hastada (%2.6) geç mortalite gözlendi. İki hastada enfeksiyon nedeniyle yara iyileşmesi gecikti. Bir hastada şilotoraks, bir hastada pnömotoraks gelişimi oldu. İki hasta anastomoz yerinde kanama nedeniyle revizyona alındı. Bir hasta rekoarktasyon nedeniyle dört yıl sonra tekrar ameliyat edildi. Hastanede kalış süresi ortalama 7.53±5.83 gün, takip süresi 62.31±53.96 hasta-ayı olarak bulundu. Ameliyat öncesi dönemde 57 hastada (%76) hipertansiyon varken, ameliyat sonrası dönemde sadece 10 hastada (%13) tedavi gerektiren hipertansiyon saptandı. Sonuç: Ülkemizde aort koarktasyonu nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan hastaların yaş ortalamasının yüksek olduğu gözlenmektedir. İleri yaşta olmanın aort koarktasyonu cerrahi tedavisinde önemli sorun oluşturmadığını ve bu hastaların cerrahiden fayda gördüğünü düşünmekteyiz. Ancak cerrahi girişim sonrası geç dönemde gelişebilecek komplikasyonlar yönünden bu hastalar düzenli kontrol altında olmalıdırlar.