SOSYAL HİZMET UZMANLARININ İŞ YERİNDEKİ İNFORMAL ÖĞRENMELERE İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Araştırma, sosyal hizmet uzmanlarının mesleki pratiklerine yön veren iş yerindeki informal öğrenmelerine ilişkin görüşlerinin ne olduğunu; bu öğrenmelerin nasıl ve hangi yollarla gerçekleştiğini ve nelerden etkilendiğini anlamayı amaçlamaktadır. Veriler, sosyal hizmet uzmanlarının mesleki bilgi, beceri, tutum ve değerlerini edindikleri varsayılan öğrenme süreçlerine ilişkin görüşlerini anlamaya yarayan bir form aracılığıyla yüz yüze görüşmeler yapılarak toplanmıştır. Bulgular sosyal hizmet uzmanlarının mesleki niteliklerinin ve pratiklerinin şekillenmesinde işyerindeki informal öğrenme süreçlerinin önemli olduğunu vurgulamaktadır. Sonuçta sosyal hizmet eğitiminin formal, non-formal ve informal öğrenme süreçlerini bütünsel ve kesintisiz bir yaşam boyu eğitim perspektifi içinde yeniden yapılandırılması gerektiği ortaya çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Sosyal hizmet uzmanı, sosyal hizmet eğitimi, , informal öğrenme, formal öğrenme, non-formal öğrenme, yaşam boyu eğitim

Social Workers’ Opinions On Informal Learning At Workplace

This research aims to find out the impact of the informal learning processes of the social workers at their workplace on their practices and how these kinds of learning happen throughout their work. Data is collected by face to face interviews using an interview form prepared to understand the opinions of the social workers on their learning processes that are supposed to effect their proffessional knowledge, skills, attitudes and values. Findings underline that informal learning processes at workplace are very important to shape their proffessional qualifications and practices. As a result, the social work education system needs to be restructured considering all the formal, informal and non-formal learning processes under a holistic and continuous lifelong education approach.

Keywords:

Social worker, social work education, informal learning, formal learning, non-formal learning, lifelong education,

PDF

___

Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, (2013a). 2012 Aile ve Sosyal Politikalar Faaliyet Raporu,http://sgb.aile.gov.tr/upload/Node/19618/files/ASPBakanlik_Faaliyet- Raporu_2012_3.pdf, 28.12.2013.
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, (2013b). 2012 Yılı Hizmet İçi Eğitim Genel İstatistikleri, http://eydb.aile.gov.tr/tr/, 28.12.2013.
Bağcı, Ş.E. (2010). Neoliberalizm ve Yaşam Boyu Eğitim: Gerçeği Gizleyen Büyülü Sözler. Eğitim, Bilim, Toplum Dergisi, Cilt: 8, Sayı: 30, s.53-76.
Bağcı, Ş.E. (2014). Yetişkin Eğitimi ve Eşitlik: Türkiye’deki Yetişkin Eğitimi Uygulamalarının Anlam ve Beklentiler, Materyaller, Bütçe, Katılma, Mekân ve Zaman Bakımından Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi
Balcı, A. (2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma – Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara: Pegema Yayıncılık
Berkün, S. (2010). Sosyal Hizmet Uzmanlarının Çalışma Hayatında Karşılaştıkları Mesleki Sorunlar: Bursa Örneği. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 21(1), 99-109.
Bulut, I. (2005). Sosyal Hizmette Genelci Yaklaşım. Onat Ü. (ed.), Sosyal Hizmet Sempozyumu 2002: Sosyal Hizmet Eğitiminde Yeni Yaklaşımlar, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksekokulu, Yayın No: 017, 73-81.
Cılga, İ. (2001). Türkiye’de Sosyal Hizmetler Eğitiminin Başlangıcı. Karataş K (ed.), Sosyal Hizmet Sempozyumu’96: Toplumsal Gelişme ve Değişme Sürecinde Sosyal Hizmet, Ankara: T.C. Başbakanlık Sosyal Hizmetler Esirgeme Kurumu ve Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksek Okulu Ortak Yayını, 74-84.
Cılga, İ. (2004). Bilim ve Meslek Olarak Türkiye’de Sosyal Hizmet. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksekokulu Yayınları, Yayın No: 016.
Erbay, E., Adıgüzel, İ.B., Akçay, S. (2013). Sosyal Hizmet Öğrencilerinin Sosyal Hizmet Uygulaması Dersleri Kapsamında Uygulama Yürütecekleri Kurumları Tercih Etme Süreçleri. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 24(2), 95-107.
Erbay, E. ve Sevin, Ç. (2013).Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmet 4. Sınıf Öğrencilerinin Eğitim Süreçlerine ve Gelecekteki Meslek Yaşamlarına İlişkin Görüşleri. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 24(1), 25-39.
Günlü, R. (2003). Avrupa Birliği’nde İstihdam, Eğitim ve Mesleki Eğitim. Ankara: Türkiye-AB Sendikal Koordinasyon Komisyonu, Yayın No:6. IFSW (International Federation of Social Workers) (2012), Definition of Social Work, http://ifsw.org/policies/definition-of-socialwork/, 27.04.2014.
İl, S., Cankurtaran Öntaş, Ö., Duman, N., Demiröz, F. (2011). SHO 417 Sosyal Hizmet Uygulaması I ve SHO 418 Sosyal Hizmet Uygulaması Rehberi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal Hizmet Bölümü.
Karasar, N. (1994). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler. Altıncı basım. Ankara: 3A Araştırma, Eğitim, Danışmanlık Ltd.
Karataş, K., Demiröz, F. ve İçağasıoğlu Çoban, A. (2002). Sosyal Hizmet Uzmanlarının Türkiye’deki Sosyal Hizmet Eğitimine İlişkin Değerlendirmeleri. Karataş K. ve İl S. (ed.), Sosyal Hizmet Eğitiminde Yeniden Yapılanma I., Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksekokulu Yayınları, Yayın No: 012, 59-79.
Karataş, K. ve Erkan, G. (2005). Türkiye’de Sosyal Hizmet Eğitiminin Tarihçesi. Onat Ü. (ed.), Sosyal Hizmet Sempozyumu 2002: Sosyal Hizmet Eğitiminde Yeni Yaklaşımlar, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksekokulu, Yayın No: 017, 1-2.
Kılıç, Ç. (2013). Aile Mahkemelerinde Görev Yapan Uzmanların Hizmet İçi Eğitim İhtiyacı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 14 (2),273-290.
Knowles, M. (1996). Yetişkin Öğrenenler: Göz Ardı Edilen Bir Kesim. Çev: Serap Ayhan. Ankara Üniversitesi Basımevi: Ankara
Koşar, N ve Tufan, B. (1999). Sosyal Hizmetler Yüksekokulu Tarihçesine Genel Bir Bakış. Prof.Dr. Sema Kut’a Armağan Yaşam Boyu Sosyal Hizmet, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksekokulu, Yayın No: 017, 1-21.
Olson, G. (2011). Essential Skills, Values and Standards of Professional Conduct Important to Admission and Continuance in the School and Profession of Social Work. http://socialwork.uw.edu/node/1700, 17.06.2014
Özbesler, C. ve İçağasıoğlu Çoban, A. (2010). Hastane Ortamında Sosyal Hizmet Uygulamaları: Ankara Örneği. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 21(2), 31-46.
Özdemir, U. (2001). Sosyal Hizmet Eğitimi. Karataş K (ed.), Sosyal Hizmet Sempozyumu’ 96: Toplumsal Gelişme ve Değişme Sürecinde Sosyal Hizmet, Ankara: T.C. Başbakanlık Sosyal Hizmetler Esirgeme Kurumu ve Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksek Okulu Ortak Yayını, 85- 96.
Sosyal Hizmet Merkezleri Yönetmeliği, Resmi Gazete: Tarih 09.02.2013, Sayı: 28554.
Şahin, F. (2001). Sosyal Hizmetlerde Güçler Perspektifi ve Çözüm Odaklı Mülakat. Aile ve Toplum Dergisi, Eylül – Aralık, 59-71.
Thompson, N. (2013). Kuram ve Uygulamada Sosyal Hizmeti Anlamak. Ankara: Dipnot Yayınları.
Tomanbay, İ. (2005). 1960’lı Yıllardan 2000’li Yıllara Sosyal Hizmet Eğitimi. Onat Ü. (ed.), Sosyal Hizmet Sempozyumu 2002: Sosyal Hizmet Eğitiminde Yeni Yaklaşımlar, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksekokulu, Yayın No: 017, 59-70.
UNESCO. (1985). Yetişkin Eğitimi Terimleri Sözlüğü. Ankara: UNESCO Türkiye Milli Komisyonu.
UNESCO.(2013). International Standard Classification of Education ISCED 2011. http://www.uis.unesco.org/Education/Documents/ isced-2011-en.pdf, 27.12.2013.
Yıldırım, A., Şimşek, H. (2004). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.