UŞAK REDİF TABURU VE YAPTIĞI HİZMETLER

Osmanlı Devletinde III. Selim döneminde başlayan Nizam-ı Cedid hareketi, II. Mahmut döneminde Yeniçeri Ocağının kaldırılması ile sonuçlanmış, Osmanlı Devleti ordu teşkilatını yeniden düzenlemiştir. Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması ile birlikte ortaya çıkan asker ihtiyacını karşılamak amacıyla, 1834 yılında taşrada "Redif-i Asâkir-i Mansûre" teşkilatı devreye sokulmuştur. Redif teşkilatı, nizami birliklerde askerliğini tamamlayan tecrübeli erlerden daha fazla yararlanmak, taşrada düzen ve asayişi sağlamak ve devlete daha az maliyeti olan ihtiyat birlikleri tesis etmek amacıyla kurulmuştur. Her sancakta birer redif taburu oluşturulmuş, nüfusu tabur oluşturmaya yetmeyen sancaklar, diğer sancaklarla birleştirilmiştir. Redif askerleri, yılda bir defa bulundukları kaza merkezine gelerek bir ay kadar eğitim yaparak köylerine geri dönmüşlerdir. 1843 yılında yapılan düzenleme ile 5 yıl nizamiye birliklerinde görev yapan askerlerin, 7 yıl da redif birliklerinde görev yapması kararlaştırılmıştır. Redif taburlarının sayısı 1869 yılında yapılan düzenleme ile 120'den 240'a, 1881 yılında yapılan düzenleme ile de 240'dan 384'e çıkarılmıştır. Zamanla redif teşkilatındaki bozulma, redif birliklerinin eğitim ve disiplinine de yansımış, Balkan Savaşlarında yaşanan facianın sorumlusu olarak görülen redif teşkilatı, 1913 yılında kaldırılmıştır. Çalışmamızda, 1849 yılından itibaren faaliyetlerini takip edebildiğimiz Uşak Redif Taburu hakkında bilgi verilmeye çalışılacaktır. 1878 yılına kadar 1.Hassa Ordusu 5.Redif Alayına bağlı olan Uşak Redif Taburunun daha sonra II. Orduya bağlı 26.Redif Alayına bağlandığı görülmektedir. 1869 yılında yapılan düzenleme ile redif taburlarının sayısı artırılmış, Uşak Mukaddem Redif Taburu ve Uşak Tâli Redif Taburu isminde iki redif taburu kurulmuştur. 1891 yılına ait seferberlik planı ile ordu teşkilatına bakıldığında Uşak Mukaddem Redif Taburunun, II. Ordu, 9.Redif Mukaddem Kolordu,18.Kütahya Tümeni, 35.Kütahya Tugayı, 70. Afyonkarahisar Alayına bağlı olduğu görülmektedir. Uşak Tâli Redif Taburu ise II. Ordu, 15.Redif Tâli 118.Afyonarahisar Alayına bağlı olarak görev yapmıştır. 1891 yılında yapılan düzenleme mukaddem ve tâli redif taburları birleştirilerek, kaza merkezlerinde bulunan redif taburlarının sayısı bire indirilmiştir. Kolordusu, 30.Afyonkarahisar Tümeni, 59.Afyonkarahisar Tugayı, Uşak Redif Taburu 1891 yılındaki Yemen İsyanı, 1897 yılındaki OsmanlıYunan Savaşı ve 1912-1913 yıllarındaki Balkan Savaşları başta olmak üzere pek çok savaşta aktif görev almıştır. Çalışmamızda Başbakanlık Osmanlı Arşivi ve Hüdavendigar Vilayeti Salnamelerindeki bilgilerden yola çıkarak, Uşak Redif Taburunun kuruluşu, teşkilat ve kadro yapısı, Taburda görev yapan subayların terfi ve emeklilik işlemleri, Taburun savaşlarda, isyanların bastırılmasında ve asayişin sağlanmasında aldığı görevler hakkında bilgi verilmeye çalışılacaktır. Uşak Redif Taburuna ait ortaya konulacak bilgilerle, Osmanlı Devletinin son döneminde uygulanan redif teşkilatının taşradaki yansımaları hakkında yapılacak araştırmalara ve Uşak şehir tarihine ilişkin çalışmalara katkı sağlamak amaçlanmıştır

Uşak Redif Battalion and Their Activities

Nizam-ı Cedid reforms began during the reign of Sultan Selim III, ended when Mahmut II disbanded the Janissary and resulted in reorganization and modernization of the Ottoman Army. With the purpose of fulfilling the need of soldier shortage resulting from the disbandment of the Janissary, army of “Asâkir-i Mansûre-i Muhammediyye” was founded in İstanbul Centre and “Redif-i Asâkir-i Mansûre” was established in the province. “Redif-i Asakir-i Mansure” was founded in 1834 in order to benefit from experienced soldiers, who used to serve in statutory forces, for a longer time; to maintain the order in the provinces; to establish cost-efficient reserve forces for the state. A redif regiment was established in each sanjak and some of the sanjaks, whose population was not enough to form a regiment, were combined with other sanjaks. Redif soldiers once a year came to the sanjak centre, received military training and returned their villages. They played an important role in maintaining the order, suppressing the revolts in their localities and when needed during the wartime, they were sent to the front line to help the statutory forces. Over time the deterioration in the redif organization had also negative effects on the education and discipline of redif troops. Finally redif troops were held responsible for failures of the Balkan Wars and were disbanded in 1913. In our study, we will try to give information on Uşak Redif Battalion, whose activities could be traced beginning from 1849. Uşak Redif Battalion was initially part of the 1st Hassa Army 5th Redif Regiment, afterwards we observe that it became a part of the 26th Redif Regiment of the 2nd Field Army. Uşak Redif Battalion was in active duty during many wars like Yemeni Revolt in 1891, Ottoman-Greek War in 1897 and Balkan Wars in 1912–1913. Our study is based on the archival documents from Başbakanlık Osmanlı Arşivi (The Ottoman Archives of the Prime Minister's Office) and Hüdavendigar Province Salnames. We will try to provide information on the foundation, organizational structure, personnel status, promotion and retirement procedures of the officers served in the battalion, tasks they were given during suppressing the revolts and maintaining the order. We aim to contribute to the studies on local history of Uşak and activities and impact of the redif organization introduced in the later years of the Ottoman State by providing information on Uşak Redif Battalion

PDF

___

BOA., A.MKT.MHM., 348/12.
BOA., A.MKT.MVL., 123/5.
BOA., BEO, 264/19775.
BOA., BEO., 1108/83098;
BOA., BEO., 1119/83870.
BOA., BEO., 1631/122280
BOA., BEO., 18/1288.
BOA., BEO., 4198/314850;
BOA., BEO., 746/55928
BOA., BEO., 753/56408
BOA., BEO., 798/59831.
BOA., BEO., 802/60118.
BOA., BEO., 805/60356.
BOA., BEO., 83/6217.
BOA., BEO.,3804/285293
BOA., DH.İD., 180/8.
BOA., DH.MKT, 1378/54.
BOA., DH.MKT., 1340/5.
BOA., DH.MKT., 2520/40
BOA., DH.MKT., 627/78
BOA., İ.AS., 11/1312.
BOA., İ.AS., 16/1314.
BOA., İ.AS., 27/1316.
BOA., İ.AS., 47/1321.
BOA., İ.AS., 80/1327.
BOA., İ.DH.803/65044
BOA., İ.HB., 109/1330
BOA., İ.HB., 114/1330.
BOA., İ.HB., 136/1331.
BOA., İ.HB., 154/1332.
BOA., İ.HB., 58/1328;
BOA., İ.HB., 58/41
BOA., MVL., 387/37.
BOA., MVL., 609/8.
BOA., Y.A.HUS., 166/20.
BOA., Y.A.RES, 7/47;
BOA., Y.MTV., 132/224.
BOA., Y.MTV., 138/29
BOA., Y.MTV., 14/89.
BOA., Y.MTV., 167/129.
BOA., Y.MTV., 194/113.
BOA., Y.MTV., 22/52.
BOA., Y.MTV., 98/26.
BOA., Y.MTV., 98/41;
BOA., Y.PRK. ASK., 121/30
BOA., Y.PRK., ASK., 232/124.
BOA., Y.PRK.ASK., 121/136.
BOA., Y.PRK.ASK., 121/21
BOA., Y.PRK.ASK., 121/48
BOA., Y.PRK.ASK., 121/64;
BOA., Y.PRK.ASK., 121/77.
BOA., Y.PRK.ASK., 123/23;
BOA., Y.PRK.ASK., 6/75.
BOA., Y.PRK.EŞA., 26/125.
BOA., Y.PRK.KOM., 11/21.
BOA.,MF.MKT., 681/6.
H.1287 (M.1870-1871) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1288 (M.1871-1872) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1289 (M.1872-1873) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1290 (M.1873-1874) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1291 (M.1874-1875) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1292 (M.1875-1876) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1293 (M.1876-1877) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1302 (M.1884-1885) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1303 (M.1885-1886) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1304 (M.1886-1887) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1305 (M.1887-1888) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1306 (M.1888-1889) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi (Def’a 16)
H.1306 (M.1888-1889) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi (Def’a 17)
H.1307 (M.1889-1890) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1310 (M.1892-1893) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1311 (M.1893-1894) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1312 (M.1894-1895) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1313 (M.1895-1896) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1314 (M.1896-1897) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1315 (M.1897-1898) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1316 (M.1898-1899) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1317 (M.1899-1900) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1318 (M.1900-1901) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1320 (M.1902-1903) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1321 (M.1903-1904) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1322 (M.1904-1905) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1323 (M.1905-1906) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1324 (M.1906-1907) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1325 (M.1907-1908) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
H.1325 (M.1907-1908) Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi
Salname-i Askeri, (H.1326, Rumi 1324), Dersaadet, Matbaa-i Askeriye, 1324.
ADITATAR, Funda, “İzmir İngiliz Başkonsolosluğunun Askeri İstihbarat Faaliyetleri (1878-1914)”, Tarih İncelemeleri Dergisi, Cilt: XXVI, Sayı:1, İzmir, 2011.
ALKAN, Necmettin, Ve Selanik Düştü…1912-1913 Balkan Savaşı ve Hezimeti, İstanbul, Timaş Yayınları, 2014.
ALPAT, Levent, Bir Osmanlı Askerinin Anıları Balkan Savaşı’ndan Kurtuluş’a, Yayına Hazırlayan: Ahmet Mehmetefendioğlu-Ozan Arslan, İzmir, Şenocak Yayınları, 2010.
ARSLAN, Barış, H.1265 (M.1849) Devlet Salnamesine Göre Osmanlı İdari Yapısı, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yakınçağ Tarihi Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2007.
AYDEMİR, Şevket Süreyya, Makedonya’dan Orta Asya’ya Enver Paşa, 1897-1976, İstanbul, Remzi Kitapevi, 1972.
Balkan Savaşı’na Katılan Komutanların Yaşam Öyküleri (Alay ve Daha Üst Birlik Komutanları), Ankara, ATASE Yayınları, 2004.
1328 Balkan Harbi’nde Şark Ordusu Kumandanı Abdullah Paşa’nın Balkan Harbi Hatıraları, Hazırlayanlar: Tahsin Yıldırım-İbrahim Öztürkçü, İstanbul, Dün Bugün Yarın Yayınları, 2012.
BOLAT, Cahide, Redif Askeri Teşkilatı (1834-1876), Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tarih Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara, 2000.
BUÇUKCU, Ömer, II. Meşrutiyet Dönemi Osmanlı Hükümetleri ve Osmanlı Dış Politikası (1908-1913), Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkiye Cumhuriyeti Tarihi Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2012.
ÇADIRCI, Musa, “Anadolu’da Redif Askeri Teşkilatının Kuruluşu”, Ankara Üniversitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Tarih Araştırmaları Dergisi, Cilt: 8, Sayı:14, Ankara, 1963.
ÇADIRCI, Musa, “Redif Askeri Teşkilatı”, Yedinci Askeri Tarih Semineri Bildirileri I, Ankara, Genelkurmay Basım Evi, 2000.
ÇAKALOĞLU, Cengiz, “Yemen İsyanı ve Uşak Redif Taburu (1891- 1892)”, II. Uşak Sempozyumu (13-15 Ekim 2011) Bildirileri, Uşak, 2012.
ÇAKMAK, Biray, “Geç Dönem Osmanlı İmparatorluğu’nda Afet Yönetimi: 1894 Büyük Uşak Yangını”, Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, Sayı:15, Güz 2011.
ÇAKMAK, Biray, “Osmanlı Devleti’nde İletişim Modernleşmesinin Taşra Boyutu: Uşak Kazası’nda Posta ve Telgraf Hizmetleri (1870-1912)”, Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 2015 Bahar (22).
DENY, J., “Redif Maddesi”, MEB İslam Ansiklopedisi, Cilt:9, İstanbul, 1964.
ER, Serkan, Osmanlı Ordusu’nda Seferberlik Planı: Balkan Harbi Örneği, Genelkurmay Başkanlığı, Harp Akademileri Komutanlığı, Stratejik Araştırmalar Enstitüsü Müdürlüğü, Strateji ve Stratejik Araştırmalar Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2012.
GEDİK, Emine Gedik, Arşiv Belgelerine Göre Kütahya Redif Taburu ve Redif Kışlası, Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tarih Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kütahya, 2015.
KÜÇÜK, Cevdet, “Bâbıâli Baskını”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, Cilt:4, İstanbul, 1991.
KÜRELİ, Yeşim, 1908-1914 Yılları Arasında Osmanlı’da Hükümet Darbeleri ve Sonuçları, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tarih Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2007.
Mehmet Beşikçi, “Balkan Harbi’nde Osmanlı Seferberliği ve Redif Teşkilatının İflası”, Türkiye Günlüğü, No:110, Bahar 2012, s.22, https://www.academia.edu/2153972/Balkan_Harbinde_Osmanl%C4%B1_Sef erberli%C4%9Fi_ve_Redif_Te%C5%9Fkilat%C4%B1n%C4%B1n_%C4%B 0flas%C4%B1 (Erişim tarihi: 30.09.2016).
“Müstahfız”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, Cilt:32, İstanbul, 2006.
Ömer Seyfettin, Balkan Hatıraları, Hazırlayan: Tahsin Yıldırım, Dün Bugün Yarın Yayınları, İstanbul, 2011.
ÖZCAN, Abdülkadir, “Redif Maddesi”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, Cilt:34, İstanbul, 2007.
ŞİMŞEK, Ali Rıza, Osmanlı Ordusunda 18. ve 19.Yüzyıllarda Yapılan Islahat Çalışmaları ve Bu Çalışmalarda Yabancı Uzmanlarının Rolü, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyoloji Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya, 2006.
Türk Silahlı Kuvvetler Tarihi, III ncü Cilt, 6 ncı Kısım (1908-1920), 1 nci Kitap, Ankara, Genelkurmay Basımevi, 1971.
Türk Silahlı Kuvvetler Tarihi III ncü Cilt, 5 nci Kısım (1793-1908), Ankara, Genelkurmay Başkanlığı Yayını, 1978.
UZER, Tahsin, Makedonya Eşkıyalık Tarihi ve Son Osmanlı Yönetimi, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara 1979s.318-322.
YÜKSEL, Abdullah, H.1287 (M.1870)-H.1297 (M.1880) Yılları Arasında Hüdavendiğar Vilayeti Salnamelerinde Kütahya Sancağı, Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tarih Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kütahya, 2008.