YEREL YÖNETİMLERİN SANATSAL HİZMET KALİTESİNE YÖNELİK VATANDAŞ MEMNUNİYET ÖLÇÜMÜ: GAZİOSMANPAŞA BELEDİYESİ SANAT AKADEMİSİ ÖRNEĞİ
Günümüzde Türkiye’deki siyasi ve politik anlayışta gündeme gelen sosyal belediyecilik anlayışına sahip olmak ve bunun getirilerinden yararlanmak amacıyla birçok belediye kültürel ve sanatsal alanda yapılanmalar içerisine girmektedir. Bireylerin sosyal ve ekonomik anlamda yeni arayışlar içerisinde bulunduğu günümüzde kültürel ve sanatsal etkinlikler içerisinde bulunmak isteyen vatandaş için bazı boşluklar doğmuştur. Bunlardan bir tanesi de belediyeler tarafından verilen sanatsal eğitimlerdir. Bu çalışmada Gaziosmanpaşa Belediyesi Kültür ve Sosyal İşler Müdürlüğü’nün hizmet olarak sunduğu kültürel ve sanatsal faaliyetlerin yer aldığı sanat akademisinde eğitim alan bireylerin yerel belediyeye bakış açısı ve aldıkları hizmetin memnuniyet durumu incelenmektedir.
Çalışmanın sonucunda vatandaşların kültürel ve sosyal ihtiyaçlarının ne ölçüde belediye tarafından karşılanmasını bekledikleri ve kültür sanat iletişimi bağlamında belediyelerin faaliyetlerinin vatandaş üzerinde ne oranda etkili olduğu araştırılacaktır. Araştırma sonucunda belediyelerce sürdürülen sanatsal eğitim faaliyetlerinin, vatandaşların belediyelere duyduğu sempatiyi artırıp arttırmadığı ölçülebilir bir değer olarak ortaya konulacaktır. Türkiye’deki vatandaşların sanatsal etkinliklerin tüketim düzeyinin oldukça az olduğu varsayılan bu çalışmada yerel belediler tarafından faaliyet gösteren sanat eğitim merkezleri incelenecek ve kamu kurumlarının vatandaşlara hizmet olarak sunduğu sanatsal faaliyetler ele alınacaktır. Bu sayede daha önce incelemesi yapılmayan bu özgün alanın kullanımının değeri ortaya çıkacak ve diğer belediyelere örnek teşkil edecektir.
___
- Arda, Z. (2000). Sanat Eğitimi Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, MEB Dergisi, 8.
- Artun, A. (2016). Sanat Siyaset Kültür Çağında Sanat ve Politika. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Artut, K. (2001). Sanat Eğitimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
- Berkün, S. (2017). Türkiye’de Sosyal Belediyecilik Anlayışı, e-Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi, Kasım-2017 Cilt:9 Sayı:2.
- Buyurgan, S., Buyurgan, U. (2007). Sanat Eğitimi ve Öğretimi. Ankara: Pegem.
- Büyükaslan, A., Manavcıoğlu, K. (2017). İletişim Fakültesi Ders Müfredatlarının Sektörün Nitelikli İşgücü Talebine Uyumu.
- International Journal of Cultural and Social Studies, 3(2).
- Çellek, T., Sağocak, M.A. (2014). Temel Tasarım Sürecinde Yaratıcılık. İstanbul: Grafik Tasarım.
- Çeçen, A, 1986. Kültürel Haklar, İnsan Hakları Yıllığı, C. 7-8, TOİ Yayını, Ankara, 1985-1986.
- Çukurçayır, M. A., Eroğlu, H. T. (2008), “Kamu Yönetiminde Demokratik Açılım Olarak Kent Konseyleri”, 1. Ulusal Yerel
Yönetimler Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Sakarya, ss. 197-219.
- Dağlı, Ş. Z. (2015). Atatürk’ün Kültürel Bağlamda Sanata Bakışı ve Modern Türkiye’de Sanatın Olgunlaşması. Ulakbilge, 3 (6), 179-201. DOI: 10.7816/ulakbilge-03-06-10.
- Demir, İ. (2006). Yerel Yönetimlerin Sosyal Politika Fonksiyonları Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Örneği, Kocaeli, ss.10-31.
- Doğan, İ, 1994, Bir Alt kültür Olarak Ankara Yüksel Caddesi Gençliği, Kültür Bakanlığı Yayını, Ankara.
- Erkal, M, 2000, İktisadi Kalkınmanın Kültür Temelleri, Der Yayınlar, Genişletilmiş 5. Basım, İstanbul.
- Ersoy, A. (2016). Sanat Kavramlarına Giriş, İstanbul: Hayalperest Yayınları.
- Erinç, S. M. (2013). Sanatın Boyutları. Ankara: Ütopya.
- Erkul, V. (1996). Sanat ve İnsan. İstanbul: Timaş.
- Ertaş, H. (2016). Türkiye’de Yerel Yönetim Birimlerinin Görev ve Sorumlulukları ile İlgili Mevzuat ve Karşılaştırmalı Analiz, Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi, Sayı:11, 2016, ss.87-113.
- Eşen, A.C. (2015). Resim sanatı tarihinde devrimler ve karşı devrimler. İstanbul: Kaynak.
- Freeland, C. (2008). Sanat Kuramı. Ankara: Dost.