Adem BAYAR, Arif ZENGİN

Öğrencilerin Okuduğunu Doğru Anlayamama Nedenlerine İlişkin Eğitimcilerin Görüşleri

Bu araştırmanın amacı, öğrencilerin okuduğunu doğru anlayamama nedenleri ve bu nedenlere ilişkin eğitimcilerin görüşlerini ortaya koymaktır. Araştırma, Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı okullarda görev yapan sınıf öğretmenleriyle yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, amaçlı örneklem yöntemi çerçevesinde kolay ulaşılabilir örneklem tekniğiyle belirlenmiştir. Araştırmanın çalışma grubu, 2019-2020 eğitim öğretim yılında Amasya ili Merkez ilçesinde ilkokul öğretmeni olarak çalışmakta olan 7 öğretmenden oluşmaktadır. Bu araştırma nitel araştırma yaklaşımı çerçevesinde olgubilim deseni kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Veri toplamak için araştırmacılar yarı yapılandırılmış görüşme tekniğini kullanmışlardır. Elde edilen veriler betimsel analiz anlayışıyla çözümlenmiştir. Araştırmacılar analizler sonucunda öğrencilerin okuduklarını doğru anlayamam nedenlerini; okuma alışkanlığı kazanamamaları, teknolojiye fazla bağlanmaları, kelime dağarcığın az olması, seviyeye uygun kitap okunmaması, ses temelli öğrenme yöntemi ve dikkatsiz okuma olarak bulmuşlardır. Katılımcılar, öğrencilerin okuduğunu doğru anlayabilmeleri için; aile destekli okuma, görsellerden yararlanma, okunan metne yönelik sorular sorma, düzenli kitap okuma, seviyeye uygun okuma, anlamlı ve dikkatli okuma gibi önerilerde bulunmuşlardır.

Anahtar Kelimeler:

Okuma, Okuduğunu anlama, Okuduğunu doğru anlama, Yorumlama

PDF

___

Akçamete, G. & Güneş, G. (1992). Üniversite öğrencilerinin okumalarının değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 22(2), 463-471.
Akyol, H. (2005). Türkçe ilk okuma yazma öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Akyol, H. (2007). Okuma. İlköğretimde Türkçe öğretimi. Kırkkılıç, A. & Akyol, H. (Ed.). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Akyol, H. (2008). Yeni programa uygun Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
Alpay, M. (1990). Çocuk ve kütüphanesi: Okul öncesi dönem. Kütüphane: Dünü yarına bağlayan köprü içinde (ss.79-84). İstanbul: Türk Kütüphaneciler Derneği.
Altunışık, R., Coşkun, R., Yıldırım, E. & Bayraktaroğlu, S. (2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Adapazarı: Sakarya Kitabevi.
Aral, N. & Aktaş, Y. (1997). Çocukların televizyon ve diğer etkinliklere harcadıkları sürenin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13,99-105.
Berberoğlu, G. & Kalender, İ. (2005). Öğrenci başarısının yıllara, okul türlerine, bölgelere göre incelenmesi: ÖSS ve PISA analizi. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 4(7), 21-35.
Bloom, B. S.(1995). İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme. (Çev: D. Ali Özçelik), İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Bülbül, M. Ş. (2016). Nitel araştırmaların doğası. Alınan yer http://fizikli.com/box/wpcontent/uploads/2016/02/nitel.pdf
Büyüköztürk, Ş. & Çakmak, E. & Akgün, Ö. E. & Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri (6.baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınevi.
Christensen, L. B. & Johnson, B. R. & Turner, L. A. (2015). Araştırma yöntemleri desen ve analiz (Çev. Ed: A. Aypay). Ankara: Anı Yayıncılık.
Çelen, F. K. & Çelik, A. & Seferoğlu, S. S. (2011). Türk eğitim sistemi ve PISA sonuçları. XIII. Akademik Bilişim Konferansı, 2-4 Şubat 2011, İnönü Üniversitesi, Malatya.
Çelenk, S. (1993). İlk okuma yazma öğretiminde aşamalı bireşim tekniğinin etkinliği. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Çepni, S. (2005). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (2.baskı) Trabzon.
Demirel, Ö. &Şahinel, M. (2006), Türkçe ve sınıf öğretmenleri için Türkçe öğretimi, Ankara: PegemA Yayıncılık.
Egelioğlu, V. (1993). Okuduğunu anlama düzeyinin ve öğrenme için harcanan zamanın bilişsel öğrenme düzeyine etkisi. Eğitim Bilimleri Birinci Ulusal Kongresi Bildirileri I, 24-28 Eylül 1990. Ankara.
Grabe, W. &Stoller, F. L. (2002), Teaching And Researching Reading, New York: Published by Pearson Education.
Gündüz O. ve Şimşek T.(2013). Okuma eğitimi el kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları.
Güneş, F. (2000). Okuma yazma öğretimi ve beyin teknolojisi. Ankara: Ocak Yayınları.
Güneş, F. (2009). Hızlı okuma ve anlamı yapılandırma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım
https://onedio.com/haber/pisa-2015-sonuclari-aciklandi-egitimde-2003-un-bile-gerisindeyiz--743325
Karatay, H. (2007). İlköğretim Türkçe Öğretmeni Adaylarının Okuduğunu Anlama Becerileri Üzerine Alan Araştırması. (Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara.
Kavcar, C. &Kantemir, E. (1986). Türk Dili. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Marshall, C. & Rossman, G. B. (1999). Designing qualitative research (3rd ed). Thousand Oaks:Sage.
MEB, (2015). PISA 2012 Ulusal Nihai Raporu. Millî Eğitim Bakanlığı, Ölçme, Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Ankara.
Miles, M. B. & Huberman, M. A. (1994). An expanded sourcebook qualitative data analysis. London:Sage
Miller, W. H. (1972). The First R Elementary Reading Today. New York: HoltRinehartAnd Winston Inc
Patton, M. L. (2010). Proposingempiricalresearch: A Guidetothefundamentals. Glendale, CA: Pyrczak Publishing.
Rose, D.S., Parks, M., Andoes, K., & McMahan, S.D. (2000). Imagery based learning: Improved elementary students reading comprehension with drama techniques. The Journal of Educational Research, 94(1), 55-63.
Rusen, M. (1995). Hızlı okuma. İstanbul: Alfa Yayıncılık
Sever, S. (1995), Türkçe öğretimi ve tam öğrenme, Ankara. Anı Yayıncılık.
Şengül, M. & Yalçın, S. K. (2004), Okuma ve anlama becerilerinin geliştirilmesine yönelik olarak hazırlanan bir model önerisi, Millî Eğitim Dergisi,164.
Ünalan, Ş. (2001). Türkçe Öğretimi, Ankara: Nobel Yay.
Yalçın, A. (2002). Türkçe Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınları.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayınevi.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8.baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, B. (1998). Okuma alışkanlığı sorunu, bir enstitü örneği ve Türkiye için öneriler. Türk Kütüphaneciliği, 12 (3),244-251.