“Evinin Hanımı Çocuklarının Anası” Olan Kadının Kamusal Alan Mücadelesi

Özet Biyolojik anlamda bireylerin arasında kadın-erkek olarak var olan ayrım yaşamın ilk yıllarından itibaren toplumsal düzlemde bireye biçilen toplumsal cinsiyet rolleriyle pekiştirilir. Eril iktidarın hüküm sürdüğü bir toplumda, erkeklerin kadınlar üzerinde tasarruf sahibi olmaları toplum içindeki otoritenin belirginleşmesiyle paralellik gösterir. Var olan iktidarın sarsılması modernleşmenin de gereği olan eğitim ile sağlanacak, kadının yeni kimliğini oluşturmasında önemli rol üstlenecektir. Kamusal/özel alan ayrımında kalın duvarların varlığı, kimliğinin farkında olmayan kadını, üzerinde söz sahibi olan erkek tarafından özel alana hapsetmesiyle devam edecektir. Bu çalışma, eril düzen tarafından dayatılan toplumsal cinsiyet rolleriyle kadının nasıl ötekileştirilip özel alana hapsedildiğini ve kamusal alanda var olmaması için nasıl toplumsal algılar yaratılarak günlük pratiklere yansıdığını tespit etme amacındadır. Kadının toplumsal cinsiyet algısıyla yaratılan suni kamusal/özel alanda görünürlük mücadelesi nicel verilerle somutlaştırılmaya çalışılmıştır.   

___

  • KAYNAKÇAAbrar, N., Ghouri, A.M. (2010). Dual Earners and Balance in Their Family and Work Life: Findings from Pakistan. European Journal of Social Sciences 17. 1. 28-40.Ackelsber, M., Shanley M. L. (1996). Privacy, Publicity and Power: A Feminist Rethinking of the Public-Private Distinction.(in. Revisioning the Political – Feminist Reconstructions of the Traditional Consepts in Western Political Theory). USA-UK. Westview Press. Aktaş, G. (2013). Feminist Söylemler Bağlamında Kadın Kimliği: Erkek Egemen Bir Toplumda Kadın Olmak. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi. Cilt 30. Sayı 1. Alkan, A. (1999). Özel Alan-Kamusal Alan Ayrımının Feminist Eleştirisi Çerçevesinde Kentsel Mekan. Ankara Üniversitesi Tartışma Metinleri. Sayı 16. Ankara. AÜ SBF Yayınevi.Arendt, H. (2013). İnsanlık Durumu. (7.Baskı). İstanbul. İletişim Yayınları.Beauvoir, S. (1993). İkinci Cins. İstanbul. Payel Yayınları.Berber, M., Eser, B. Y. (2008). Türkiye’de Kadın İstihdamı: Ülke ve Bölge Düzeyinde Sektörel Analiz. İş, Güç, Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi. 10(2). 1-16Berktay, F. (2003). Tarihin cinsiyeti. İstanbul. Metis Yayınları.Bora, A. (2011). Kadınların sınıfı ücretli ev emeği ve kadın öznelliğinin inşası. İstanbul. İletişim Yayınları.Butler, J. (2014). Cinsiyet Belası. İstanbul. Metis Yayınları.Cevizci, A. (1999). Paradigman Felsefe Sözlüğü. İstanbul. Özel Yayınları. Çaha, Ö. (1996). Sivil Kadın: Türkiye’de Sivil Toplum ve Kadın. (Çev: Ertan ÖZENSEL). Ankara. Vadi Yayınları. Çukurçayır, A. (2006). Siyasal Katılma ve Yerel Demokrasi: Küreselleşme Sürecinde Yurttaş, Yönetim, Siyaset. İstanbul. Çizgi Kitabevi.Donovan, J. (2001). Feminist Teori. (Çev: Aksu Bora, Meltem Ağduk Gevrek, Fevziye Sayılan). İstanbul. İletişim Yayınları.Dökmen, Z. (2009). Toplumsal Cinsiyet. İstanbul. Remzi Kitabevi. Gönen, E., Hablemitoğlu, S., Özmete, E. (2004). İş ve Aile Yaşamının Dengelenmesi Akademisyen Kadınlar Üzerinde Bir Araştırma. İstanbul. DönüşümYayınlarıHabermas, J. (2010). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü. (çev. Tanıl Bora, Mithat Sancar). İstanbul. İletişim Yayınları. (1994). Postmodernizm, Modernlik Tamamlanmamış Bir Proje. İstanbul. Kıyı Yayınları.Hartmann, H. (2006). Marksizm’le Feminizm’in Mutsuz Evliliği, (Çeviren: Gülten Aygen). İstanbul. Agora Kitaplığı.Jaggar, A. M. (1998). Feminist Politics and Human Nature, New Jersey. Rowman and Littlefield Publishers.Kandiyoti, D. (1997). Cariyeler, Bacılar, Yurttalar: Kimlikler ve Toplumsal Dönüşümler. İstanbul. Metis Yayınları.Kettle, J. (1999). Good Practices, bad attitudes: An Examination of the Factors Influencing Women’s Academic Careers. London. Taylor and Frances.Kimura, D. (1999). Best person not always hired under affirmative action [Opinion]. Simon Fraser News, 16. http://www. sfu.ca/ mediapr/sfnews/1999/nov4/kimura.html (erişim: 12.10.2017).Kundakçı, F. S. (2010). Cumhuriyet Dönemi Kemalist Kadın Kimliği:Falih Rıfkı Atay’ın Düşüncesinde Kemalist Türk Kadını Modeli. AÜ SBF Doktora Programı Seminer Ödevi.Kurnaz, Şefika. (1991). Cumhuriyet Öncesi Türk Kadını (1939-1923). Ankara. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Yayınları.Kurtoğlu, A. (2000). Tanzimat Dönemi İlk Kadın Yayınında Dinin Yer Alış Biçimi. (der. Yıldız Ramazanoğlu). Pınar Yayınları.Mackenzie, S. (1989). Restructuring the Relations of Work and Life: Women as Enviromental Actors, Feminism as Geographic Analysis. (in. Remaking Human Geography). London. Unwin Hayman. Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. (Çev. Osman Akınbay ve Derya Kömürcü). Ankara. Bilim ve Sanat Yayınları.Moya, M. Expósito, F. ve Ruiz, J. (2000). Close Relationships, Gender, and Career Salience. Sex Roles 42. 9-10. 825-846.OECD (2017). ‘Bir Bakışta Devlet Raporu’. http://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-37779042 (erişim: 19.10.2017).Özcan, M. T. (2006). Yasama Faaliyeti ve Kamusal Alan. Hukuk Kurultayı 2006. Cilt 2. Ankara. Ankara Barosu Yayınları.Özçatal, E. Ö. (2011). Ataerkillik, Toplumsal Cinsiyet ve Kadının Çalışma Yaşamına Katılımı. Çankırı Karatekin Üni. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. Cilt 1. Sayı 1. Güz. 21-39Özel, A. (1996). The Status of the Female Academiciansin Turkish Universities During the Process of EU Admission. Journal of Applied Sciences 7(23). Pateman, C. (1989). Feminist Critiques of the Public/Private Dichotomy. (in. Disorder of the Women: Democracy, Feminism and Political Theory). Stanford University Press. Powell, G.N. ve Greenhaus, J.H. (2010). Sex, Gender, and Decisions at The Family - Work Interface. Journal of Management. 36 4,1011-1039.Sancar, S. (2017). Türk Modernleşmesinin Cinsiyeti. İstanbul. İletişim Yayınları.Stolte-Heiskanen, V. (1991). Women in Science: Token Women or Gender Equality. Oxford. Berg.Şentürk, B. (2015). Çokuz ama Yokuz: Türkiye’deki Akademisyen Kadınlar Üzerine Bir Analiz. Vira Verita e-journal, 1-22. USAID, (2008). Securing the Future. http://pdf.usaid.gov/pdf_docs/Pdacl254.pdf. (erişim: 12.10.2017).Üner, S. (2008). Toplumsal Cinsiyet Eşitliği, Kadına Yönelik Aile İçi Şiddetle Mücadelede Temel Eğitim Seti. TC Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. UNFPA, Avrupa Komisyonu Türkiye Delegasyonu, Ankara. Dumat Ofset.Ünüvar, K. (1998). Osmanlı’da Bir Kamusal Mekan: Kahvehaneler. Sayı 5. İstanbul. Doğu Batı Yayınları.Üstel, F. (2004). Makbul Vatandaşın Peşinde: II. Meşrutiyetten Bugüne Vatandaşlık Eğitimi. İstanbul. İletişim Yayınları.