SÖYLENTİ ve DEDİKODU YÖNETİMİ

Dünyanın en eski medyasıolarak isimlendirilen söylenti ve dedikodu iletişim sürecinin informal boyutudur. Gündelik yaşamımızda uzak kalamadığımız, bazan yakındığımız bazan kızdığımız ama bir şekilde dahil olduğumuz sosyal ortamlardır. Aslında söylenti ve dedikodu bir iletişim tarzıve başlıbaşına bir medyadır. Hemen hepimiz, bizi kuşatan dünyada, çeşitli ve değişik görüşler, imajlar, fikirler ve inançlarla yaşarız. Bunların pek çoğunu ise ortalarda dolaşan söylentilerin ya da dedikoduların kulaktan kulağa aktarılmasıile elde ederiz. Belki de bu elde etme sürecinin bilincinde bile olmayız. Belki de yaşadıklarımızı, gördüklerimizi ya da bildiklerimizi paylaşarak iletişim kurmanın, bilgilerimizi tamamlamanın rahatlığınıyaşarız. Öyle ki, bütün bu süreç kişilerarasıiletişimin doğal bir sonucu olarak kabul edilmektedir. Zaman zaman iletişimi başlatan zaman zaman da acıbir şekilde iletişimi sonlandıran söylenti ve dedikoduların dahil olduğu informal iletişim kanalları, formal iletişim kanallarıyla birlikte kontrollü bir şekilde kullanılmalıdır. Bu çalışmada, özellikle belirsizlik ortamlarında ortaya çıkan ve kurumsal iletişim sürecinin bir parçasıolan informal iletişimin söylenti ve dedikodu boyutu ele alınarak, söylenti ve dedikodu yönetimi çerçevesinde, ortaya çıkışları, yayılışları, nasıl önlenecekleri ya da yok edileceklerine yönelik öneriler sunulmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Söylenti, Dedikodu, İnformal İletişim, Kurumsal İletişim

Rumor and gossip, called the world’s oldest medias, are informal face of communication process. They are social environments that we can’t keep clear in our daily life, complain and get angry sometimes, but attend anyway. Actually, rumour and gossip are communication styles and medias by themselves. Almost all of us live with different opinions, images, ideas and believes in the world that surrounds us. We gain most of these by taking up current rumors and gossips which are carried over by hearsay. Probably, we can’t comprehend of this gaining process. Probably, we feel comfort of getting across with sharing our knowings, sights and complementing our knowledge. Namely, all that process is accepted as a natural result of interpersonal relations. Informal communication channels which is took part of rumor and gossip that initiates and painly terminates communication from time to time, must be used controlled with the formal communication chanells. In this study, it is made suggestions relative to appearings, emanatings and means of averting; by handling the rumour and gossip face of informal communication which goes along with corporate communications process and especially occures in the ambiguity environments, within the framework of the rumour and gossip managament

Keywords:

Rumor, Gossip, İnformal Communication, Corporate Communication,

PDF

___

Banks,K. F., (1996), Crisis Communication: A Casebook Approach, Lawrence Erlbaum Associates, New Jersey:U.S.A
Difonzo, N. & Bordia P., (1998), “A Tale of Corporations: Managing Uncertainty During Organizational Change”, Human Resource Management, Vol:37, No:3/4.
Difonzo, N. & Bordia P., (2000), “How Top PR Professionals Handle Hearsay: Corporate Rumors, Their Effects and Strategies to Manage Them” Public Relations Review, 26/2.
Difonzo, N. & Bordia P., (2002), “Corporate Rumor Activity, Belief and Accuracy”, Public Relations Review, 28/1.
Dubrin, A.J., (2000), Applying Psychology, Individual Organizational Effectiveness, Prentice Hall, Inc., New Jersey.
Erdoğan, İ., (2005) İletişimi Anlamak, Erk Yayınları, Ankara.
Erengül, B., (1997), Kültür Sihirbazları, Evrim Yayınevi, İstanbul.
Fiske, J., (1996), İletişim Çalışmalarına Giriş, Çev: Süleyman İrvan, Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.
Gürüz, D. & Özdemir Yaylacı G., (2004), İletişimci Gözüyle İnsan Kaynakları Yönetimi, Media Cat Kitapları, İstanbul.
Jandt, F.E., (2002), Yönetim Sorunlarına Etkili Çözümler, Çev: Levent Akın, Vedat G. Diker, Hayat Yayınları, İstanbul.
Kapferer, J. N., (1992), Dünyanın En Eski Medyası, Dedikodu & Söylenti, Çev: Işın Gürbüz, İletişim Yayınları, İstanbul.
Kazancı, M., (2004), Kamuda ve Özel Kesimde Halkla İlişkiler, 5. Bası, Turhan Kitabevi, Ankara.
Koenig, F., (1985), Rumor in The Marketplace, Auburn House Publishing Company, London.
Matheson, D. & Matheson J.,(1999), Akıllı Örgüt, Çev: Meral Tüzel, Boyner Holding Yayınları, İstanbul.
Moles, A., (2004), Belirsizin Bilimleri, (Çev: Nuri Bilgin), Yapı Kredi Yayınları:228, İstanbul.
Morgan, G., (1998), Yönetim ve Örgüt Teorilerinde Metafor, Çev: Gündüz Bulut, MESS Yayın No:280, İstanbul.
Pfeffer, J., (1999) Güç Merkezli Yönetim, (Çev: Elif Özsayar), Boyner Holding Yayınları, İstanbul.
Selçuklu, S.S., (2005), Ergen Şirketler, Sistem Yayıncılık, İstanbul.
Solmaz, B., (2004), Kurumsal Söylenti ve Dedikodu, Tablet Yayınları, Konya.
Tebbutt, M., (1995), Womens Talk?: A Social History of “Gossip” in Working-class Neighbourhoods, Ashgate Publishing Company, U.S.A.
Thompson, B.L., (2003), Yeni Yöneticinin El Kitabı, Çev: Vedat G. Diker, Hayat Yayınları, İstanbul.
http://acans.blogspot.com/2006/09/medya-olarak -sylenti-rumour-as- media.html