Osmanlı aydınları, meslekleri ne olursa olsun genellikle şiirle ilgilenmişlerdir. Bunlardan bazıları şiir yolunda ilerleyerek Dîvân tertip etmiş, Dîvân yahutDîvânçe oluşturacak kadar şiiri olmayan şairlerin şiirleri ise ya kaybolup gitmiş ya da sağda solda dağınık halde kalmıştır. Beyânî-zâde Ayânî de Dîvân veyaDîvânçe tedvin edemeyen şairlerimizden biridir. Yaptığımız araştırmalar sonunda tezkire sahibi Beyânî Efendinin oğlu olduğunu tahmin ettiğimiz Ayânînin bir mecmuada gördüğümüz 47 gazel, 2 kıt a ve 5 müfretten oluşan 262 beyit tutarındaki şiirlerini araştırmacıların bilgisine sunuyoruz. Belli bir şiir zevkine sahip olduğu anlaşılan Beyânî-zâde Ayânînin başka şiirleri de olabileceğini tahmin ediyoruz.

Ottoman Intellectuals were generally interested in poetry no matter what their professions were. Some of them proceeded to produce poetry and prepare their own Dîvâns or Dîvânçe (anthology of poems), while the poems of the poets who did not have enough poems to compile a divan were either lost or remained scattered here and there. Beyânî-zâde Ayânî , too, was one of our poets who could not constitute a Dîvân or Dîvânçe . Here, as a result of our investigations, we have found poems by Ayânî, who we presume to be the son of Beyânî Effendi, author of a collection of biographies, in a journal including 262 couplets composed of 47 odes, 2 stanzas and 5 couplets (müfred) and we present them to the attention of researchers. We think that Beyânî-zâde Ayânî, who is understood to have an elevated sense of poetry, might have other peoms, too.