Sâdık Bey Afşâr, Afşâr ilinin ileri gelenlerinden ve Şâh Abbâs-ı Safevî döneminin meşhur isimlerinden biridir. Büyük Şâh Abbâs döneminde saray kütüphaneciliğine atanarak “Sâdıkî-i Kitâbdâr” lakabını almıştır. Zamanının şair, hattat ve ressamı olan Sâdıkî’nin kendisinden sonra geriye kalan en önemli eseri Safevî döneminin şairleri, padişahları ve devlet adamlarının biyografilerinin yer aldığı Mecma‘ü’l- Havâs’tır. Kendisi de Türk-î Zebân olan (Uygur) Sâdıkî, Tezkire-i Mecma‘ü’l-Havâs’ı hicri 1016 yılında Çağatay Türkçesiyle yazmıştır. Şemsî 1327 yılında İstanbul'da elinde bulunan üç nüshaya göre Dr. Abdulresûl Hayyampûr bu değerli eseri ilk kez Farsçaya çevirmiş ve bu tashih ve tercüme çeşitli dönemlerde araştırmacılar tarafından eleştirilere maruz kalmıştır. Bu makalede Sâdıkî Afşâr’ın Mecma‘ü’l- Havâs kitabı kısaca tanıtılırken aynı zamanda araştırmacıların kitabın tercümesine yönelik görüş ve eleştirilerine de yer verilmiştir.

Sadegh Beg Afshar is one of the significant figures of the Afshar tribe and one of the men of the Shah Abbas Safavid era. During the reign of Shah Abbas the Great Sadegh Beg was appointed librarian of the court and was nicknamed “Sadeghi the Librarian.” Sadeghi is a poet, calligrapher, and painter of his time. The most important book he left behind is the Tadhkira Majma ‘al-khawas in the biographies of poets, kings, and the aristocrats of the Safavid era. Sadeghi, who was Turkish-speaking (Uighur), wrote the book Tadhkira Majma ‘al-khawas in Chagatai in 1607 (1016 A.H). Abdol Rasul Khayyampoor retranslated the Tadhkira from Turkish to Persian for the first time in 1948. He used three different available versions of the book; however, some researchers have criticized his work. In this article, while introducing the Majma ‘al-khawas of Sadeghi Afshar, the critiques of this translation and some issues regarding the existing theories related to literary criticism have been discussed.