Görsel İletişim Tasarımında Minimalleşme Üzerine: Azalirken Çoğalan Logo Tasarımları

Günümüzde teknolojinin önlenemez yükselişinin doğrudan gündelik hayata yansıması, geleneksel görsel iletişim unsurlarının dijital mecralara uygun hale uyarlanması zorunluluğu doğurmuştur. Görsel kimliklerinden başlayarak dijitalleşme sürecine ayak uydurmak zorunda olan markalar; logolarından web sayfalarına, ambalajlarından tabelalarına, aplikasyonlarından promosyon ürünlerine kadar özellikle son 10 yıl içerisinde değişiklik/güncelleme gerçekleştirmek zorunda kalmıştır. Bu değişim ve güncelleme sürecinde rakiplerinden/benzerlerinden ayırt edilebilmek ve binlerce görsel unsur arasından fark edilebilmek adına görsel kimliklerinde sadeleşme yöntemini uygulamışlardır. Minimalizme yönelen ulusal ve uluslararası onlarca marka arasından teknoloji sektöründe yer alan ve logolarında son 10 yıl içerisinde değişiklik yapmış markalar çalışmada örnek olarak seçilerek betimsel analiz yöntemi ile incelenmiştir. Dijital dönüşüm sürecinin bir getirisi olarak logo tasarımlarında minimalizmin mottosu olan “less is more” (az çoktur) ilkesi ışığında değişiklik gerçekleştiren markaların söz konusu değişim sürecine nasıl, ne zaman ve hangi şartlarla dahil oldukları irdelenmiş, görsel iletişim tasarımı problemlerinden söz edilmiş, günümüze yansıyan sonuçları araştırılarak örnekler üzerinden incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Görsel İletişim, Logo Tasarımı, Amblem, Minimalizm, Sadeleşme

PDF

___

Acar, M. ve Yağbasan, M. (2014). “Minimalist Sanat Akımına Dayalı Olarak Yavuz Turgul Filmleri ve Afiş Önerileri”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24 (2), 205-220.
Akşamoğlu, İ. (2020). Steve Jobs. İstanbul: Siyah Beyaz.
Antmen, A. (2019). 20. Yüzyıl Batı Sanatında Akımlar. İstanbul: Sel Yayıncılık.
Babür Tosun, N. (2008). “Kurumsal Kimliğin Marka Yaratma Sürecindeki İşlevi”, Öneri Dergisi, 8 (29), 231-237.
Becer, E. (1997). İletişim ve Grafik Tasarım. Ankara: Dost Kitabevi.
Dopierala, R. (2017). “Minimalism: A New Mode of Consumption?”, The Central European Journal of Social Sciences and Humanity, (4), 67-83.
Erzen, J. N. (1997). Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi Cilt 2. İstanbul:Yem Yayın.
Germaner, S. (1997). 1960 Sonrası Sanat. İstanbul: Kabalcı Yayınları.
Gök, A. B. ve Bingöl, B. (2016). “Zen Bahçeleri”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 1, 84-93.
Islakoğlu, P. M. (2006). Minimalizm Kavramı ve Mimarlıkta Minimalist Yaklaşımlar, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Köksal, F. N. (2023). “Minimalist Reklam Tasarımı: “Az” ile Özü Yansıtmak”, Uluslararası Sosyal Bilimler ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 2 (2), 27-39.
Meral, P. S. (2011). Yeni Başlayanlar İçin Kurumsal Kimlik ve Marka. Ankara: Detay Yayıncılık.
Millburn, J. F. ve Nicodemus, R. (2016). Minimalizm Anlamlı Bir Yaşam(Çev: H. Key). İstanbul: Eksik Parça Yayınları.
Okay, A. (2000). Kurum Kimliği. İstanbul: MediaCat Kitapları.
Selvi, S. ve Genç, M. (2023). “Minimalizm Bağlamında Sarıkeçili Yörüklerindeki Göç Olgusunun Belgesel Sinema ile Değerlendirilmesi”, SDÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 59, 256-271.
Sivas, A. (2013). “Sinemada Minimalizm: Yankesici Üzerine Bir Değerlendirme”, Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi, 18, 9-19.
Susuz, M,. Türe, A. ve Öztürk, Ö. T. (2020). “Bir Sanat Hareketi Olan Minimalizmde İzleyici-Eser Etkileşiminin Algısal Boyutları”, Ulakbilge, 50, 852-861.