İnsan hakları ve temel özgürlükler açısından değerlendirildiğinde, din eğitimi ve öğretimi konusunda dünyada farklı uygulamaların olduğu görülmektedir. Bu konu, bazı ülkelerde laiklik gerekçesi ile eğitim sistemi içerisinde yer almazken, bazılarında seçmeli, diğer bazılarında ise, zorunlu dersler arasında yer almaktadır. Din eğitimi meselesi Türkiye’de de benzer nedenlerle, Cumhuriyetin kuruluşundan beri tartışma konusu olmuştur. Konu, bilimsel bir yaklaşımla değerlendirilmek yerine, genellikle ideolojik ve politik kaygılarla ele alınmış, bu nedenle de çoğu zaman hukuki açıdan sorunlu bir alan olarak görülmüştür. İşte bu makalede, din eğitiminin hukuki temelleri ele alınmaktadır. Bu bağlamda öncelikle din ve vicdan özgürlüğünün tanımı ve kapsamı ele alınmış, ardından da ulusal ve uluslararası hukuk açısından din eğitiminin temelleri ortaya konulmuştur.

When religious education is evaluated in terms of human rights and fundamental freedoms, it is seen that there are various practices in religious education in the world. While in some countries this subject do not exist because of secularisizm in educational system and it takes place in some countries as an optional course, and in some other countries as a mandatory course. It is also a controversial issue in Turkey because of similar reasons since the very beginning of the establishment of Republic. Instead of being evaluated on the basis of scientific perspective, it has been generally evaluated ideological and political considerations. Therefore, it has been seen legally as a problematic area throughout Republic period. This article examines the legal bases of the religious education. In this context, it focuses on the definition and content of freedom of religion and conscience and tries to investigate legal bases of religious education in national and international law perspective.