Antalya İlinin Organik Bitkisel Üretim Potansiyelinin Dünya ve Türkiye ile Kıyaslanması ve Gelişmesine Yönelik Öneriler

Genel olarak Akdeniz iklimine sahip olan Antalya ili zengin tür çeşitliliğine sahiptir. Antalya ilindeki tarım alanları ve bitkisel üretim değerleri Türkiye geneli içerisinde önemli bir yer tutmaktadır. Topografik yapısı ve iklim özellikleri sebebiyle organik bitkisel üretim açısından avantajlara sahip olan ilde, organik bitkisel üretim konvansiyonel üretim ile rekabet edememekte ve organik bitkisel üretim rakamlarının hayli düşük olduğu görülmektedir. Bu derlemede, öncelikle Dünya'da ve Türkiye'de yapılan organik bitkisel üretim irdelenmiş, Antalya ilinin mevcut durumu ve potansiyeli ortaya konulmuş, üretimin arttırılması için çözüm önerileri sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Antalya, Organik Ürün, Sürdürülebilirlik, tarım

The Comparison of Organic Plant Production Potential in the Province of Antalya with Turkey and the World, and Some Suggestions on the Development of This Potential

Being situated in the zone of Mediterranean climate, Antalya has a wide range of bio-diversity. The agricultural fields and plant production values have reserved a significant place when to be compared with the general values of Turkey. Though Antalya bears some advantages in terms of organic plant production because of its topographic structure and climatic characteristics, it is easily observed that the organic plant production in Antalya cannot compete with the conventional production, and that the figures of organic plant production are too low. Throughout this review, the organic plant production in Turkey and the whole world has been firstly examined, and then the current situation and potential of Antalya has been covered, and some suggestions of solution have been presented accordingly.

Keywords:

Antalya, Organic Product, Sustainability, Agriculture,

PDF

___

[1]. S. Ateş ve N. F. Türemiş, Nevşehir Yöresinde Tarımsal Sürdürülebilirlik Yaklaşımı. I. Uluslararası Nevşehir Tarih ve Kültür Sempozyumu, Nevşehir Üniversitesi, 16-19 Kasım, Nevşehir, 2011.
[2]. E. Yıldırım, Tarımsal Zararlılarla Mücadele Yöntemleri Ve Kullanılan İlaçlar. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ofset Tesisi, Erzurum. 2012.
[3]. F. L. McEven and G. L. Stephenson, The Use and Significiance of Pesticides in The Environment. John Wiley & Sons Pub, New York, 1989.
[4]. Anonim 2007. Pesticide. http://en.wikipedia.org/wiki/Pesticide/Environmental_effects [Erişim: 09 Aralık 2007].
[5]. Anonim 2010. Organik Tarım. T.C. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı. http://www.tarim.gov.tr/uretim/Organik_Tarim.html [Erişim: 18 Nisan 2013].
[6]. A. İ. İlbaş, Organik Tarım İlkeler ve Ulusal Mevzuat, Eflatun Yayınevi, Ankara. 2009.
[7]. FIBL and IFOAM 2014. The World of Organic Agriculture, Statistics & Emerging Trends 2014, https://www.fibl.org/. [Erişim: 15 Haziran 2014].
[8]. Anonim 2013. Organik Tarımın Geleceği Parlak. Türkiye Ziraat Odaları Birliği. http://www.tzob.org.tr/Bas%C4%B1n-Odas%C4%B1/Haberler/ArtMID/470/ArticleID/879/Organik-tar%C4%B1m%C4%B1n-gelece%C4%9Fi-parlak [Erişim: 13 Haziran 2015].
[9]. F. Baydır, Bakanlığımızda Dünden Bugüne Organik Tarım. Türktarım, 2004. 156: 26-29.
[10]. E. Bilen, Ö. Çiçekli, U. Aksoy ve A. Altındişli, Dünya ve Türkiye’de Organik Tarım. İmak Ofset, Ankara. 2012.
[11]. Z. Özbilge, An analysis of organic agriculture in Turkey: The current situation and basic constraints. Journal of Central European Agriculture, 8 (2): 213-222. 2007.
[12]. Anonim 2014. Organik Tarım Ulusal Eylem Planı 2013-2016. T.C. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı. http://www.tarim.gov.tr/BUGEM/Belgeler/Bitkisel%20%C3%9Cretim/Organik%20Tar%C4%B1m/UlusalEylemPlan-2013-2016.pdf. [Erişim: 14 Temmuz 2015].
[13]. TÜİK 2014. Bitkisel Üretim İstatistikleri. http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1001 [Erişim: 15 Mayıs 2015].
[14]. FIBL and IFOAM 2013. The World of Organic Agriculture, Statistics & Emerging Trends 2013, Willer, H., Lernoud, J., Kilcher, L., (Eds.) (2013) The World of Organic Agriculture. Statistics and Emerging Trends 2013. FIBL-IFOAM Report. IFOAM, Bonn; FIBL, Frick; ITC, Geneva.
[15]. Eryılmaz GA., Demiryürek K ve Emir M., 2015. Avrupa Birliği ve Türkiye’de organik tarım ve gıda ürünlerine karşı tüketici davranışları. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 30: 199-206.
[16]. BAKA 2012. Tıbbi ve Aromatik Bitkiler Sektör Raporu. http://www.baka.org.tr/uploads/1357649536TiBBi-VE-AROMATiK-BiTKiLER-SEKTOR-RAPORU-5ARALiK.pdf [Erişim: 10 Mayıs 2016].
[17]. TÜİK 2016. Seçilmiş Göstergelerle Türkiye 2013. http://www.tuik.gov.tr/ilGostergeleri/index.html [Erişim: 20 Nisan 2016].
[18]. M. Kaplan, S. Sönmez ve S. Tokmak, Antalya-Kumluca yöresi kuyu sularının nitrat içerikleri. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 23: 309-313. 1999.
[19]. B. Özkan, H. V. Akçaöz, S. Karaman ve Y. Taşçıoğlu, Antalya ilinde serada sebze üretiminde pestisit kullanımının ekonomik açıdan değerlendirilmesi. Bahçe, 31 (1-2): 9-16. 2002.
[20]. N. Delen, E. Durmuşoğlu, A. Güncan, N. Güngör, C. Turgut ve A. Burçak, Türkiye’de Pestisit Kullanımı, Kalıntı ve Organizmalarda Duyarlılık Azalışı Sorunları. Türkiye Ziraat Mühendisliği VI. Teknik Kongresi, 3-7 Ocak, Ankara. 2005.
[21]. A. Atılgan, A. Coşkan, B. Saltuk ve M. Erkan, Antalya yöresindeki seralarda kimyasal ve organik gübre kullanım düzeyleri ve olası çevre etkileri. Ekoloji, 15(62): 37-47. 2007.
[22]. Anonim 2016. Organik Tarım İstatistikleri. T.C. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı. http://www.tarim.gov.tr/Konular/Bitkisel-Uretim/Organik-Tarim/Istatistikler [Erişim: 21 Haziran 2016].
[23]. Y. Ataseven ve E. Güneş, Türkiye'de İşlenmiş Organik Tarım Ürünleri Üretimi ve Ticaretindeki Gelişmeler. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22 (2): 25-33. 2008.
[24]. Anonim 2012. Antalya İli Doğa Turizmi Master Planı, Aralık 2012. http://bolge6. ormansu.gov.tr/6bolge/Files/duyurular/antalya_ili_ekoturizm_master_plani.pdf [Erişim: 13 Haziran 2015].