TEKSTİL TASARIMINA YÖNELİK KURS PROGRAMLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Tekstil tasarım kavramı, postmodern çağın getirileri perspektifinde hızlı bir ilerleme gerçekleştirmiş ve rekabet olgusunun uç noktalarda yaşandığı bir sektör haline getirilmiştir. Bu yönden rekabet gücünü artırmanın en kesin yolu özgün tasarımlar oluşturmak ve teknolojik uygulamalar kullanmaktır. Özellikle günümüz tekstil tasarım sektörü incelendiğinde bu alana yönelik yoğun bir talebin oluştuğu gözlemlenmektedir ve bu talebi karşılamak adına birçok tekstil tasarımına yönelik 4-5 aylık kısa dönemleri kapsayan kurs programlarının yer aldığı kurumlar ile karşılaşılmaktadır. Bu araştırmanın amacı, tekstil sektörüne yönelik bir kurs programının sektör ve sektöre istihdam edilecek tasarımcı açısından eğitim sürecinin, malzeme ve teknik bilgi aktarımının, sektörün bu tarz programlardan beklentilerinin ve bu programların yeterliliklerine yönelik görüş ve değerlendirilmelerinin amaçlı örneklem yöntemi kullanılarak belirlenen bir kurs programı dahilindeki 15 kursiyer ve 4 firmanın katlımı sağlanarak bilimsel bir çalışma ortaya çıkarmaktır. Kursiyer ve firmalardan elde edilen bilgilerin analizleri çerçevesinde veriler uygun başlıklar altında sonuçlandırılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Tekstil, Tekstil Tasarım, Tekstil Firmaları, Tekstil Tasarım Kursları

EVALUATION OF COURSE PROGRAMS ON TEXTILE DESIGN

The concept of textile design has made a rapid progress in the perspective of the gainings of the postmodern age and turned into a sector where the phenomenon of competition is experienced at the extreme points. The most precise way to increase competitiveness is to create original designs and use technological applications. Especially when the textile design sector is examined, it is observed that there is an intense demand for this field. To meet this demand, there are many institutions with short term courses on textile design covering 4-5 months. The purpose of this research is to develop a course program for the textile sector, to introduce a scientific study by providing the participation of 4 companies and 15 trainees within the scope of a course program determined through the use of a non-probabilistic paradigm method of the opinions and evaluations of the sector regarding the sufficiency of these programs and expectations from such programs in terms of the designer to be employed in the sector, training process, material and technical information transfer. The data were finalized under appropriate headings in the framework of the analysis of the information obtained from the trainees and companies.

Keywords:

Textile, Textile Design, Textile Companies, Textile Design Courses,

PDF

___

Akkaya, S. (2011, 27-29 Nisan). Teknolojiyle Birlikte Grafik Tasarımın Değişen Adı (Yüzü) ‘İletişim ve Tasarım’ ya da ‘Görsel İletişim Tasarımı’ ve Diğerleri. I. Sanat ve Tasarım Eğitim Sempozyumu, Ankara.
Akpınarlı, F., Baykasoğlu, N., Kurt, G., Yılmazoğlu, İ.H. ve Yıldız, E. (2014). Kahramanmaraş El Sanatları. Cilt I. Ankara: Hangar Marka İletişim Reklam Hizmetleri Yayıncılık.
Atalayer, G. (1994). Anadolu’da Yaşayan Mekikli El Dokumacılık Tekstil Tasarım ve El Sanatı İlişkisi. Kamu ve Özel Kuruluşlarla Orta Öğretimde, Üniversitelerde El Sanatlarına Yaklaşım ve Sorunları Sempozyumu, Ankara.
Büber, N. (2012). Günümüz Bazı Modacılarının 15.yy. ve 16.yy. Osmanlı Saray Kumaşlarının Desen, Renk ve Kompozisyon Özelliklerinden Esinlenerek Yaotıkları Yeni Koleksiyonlar. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Çini, Ç. A. (2001). Sanayi Devriminde Tekstil. Antik Dekor Dergisi, (66), 66- 69
Dur, B. İ. (2011, 27-29 Nisan). Ayrı Bir Disiplin Olarak Bilgilendirme Tasarımında Görsel İletişim Tasarımı Eğitiminde Tasarımcıya Kazandırdığı Perspektif. I. Sanat ve Tasarım Eğitim Sempozyumu, Ankara.
Ekinci, Ö. (2008). Tekstilde Tasarım Üretimi ve Tasarımcı Profili. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
İnalcık, H. (2008). Türkiye Tekstil Tarihi Üzerine Araştırmalar. (Birinci Baskı). İstanbul: Türkiye İşbankası Yayınları.
Kırtunç, E. (1989). Sraydan Giyim Örnekleri. Kültür Sanat Dergisi, 1(4), 83.
Kuzu, A., Çankaya, S. ve Mısırlı, A. (2011). Tasarım Tabanlı Araştırma ve Öğrenme Ortamlarının Tasarımı ve Geliştirilmesinde Kullanımı. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 1(1), 19-35.
Mayda, M. ve Börklü, H. R. (2008). Yeni Bir Kavramsal Tasarım İşlem Modeli. Tubav Bilim Dergisi. 1(1). 13- 25.
Özay, S. (1995). Tapestry Sanatı. Antik Dekor Dergisi, (29), 76.
Özlale, Ü. (2016). Sanayi 4.0 ve Tekstil Sektörü. İstanbul Tekstil ve Hammaddeleri İhracatçıları Birliği raporu, İTHİP.
Sağocak, A. M. (2003). Tasarım Tarihi. Bursa: Livane Matbaacılık, 1- 43.
Sarıoğlu, H. (1992, 18-20 Kasım). El Sanatlarında Tasarım Eğitiminin Önemi. (Ayrı Basım). Kamu ve Özel Kuruluşlarla Orta Öğretimde, Üniversitelerde El Sanatlarına Yaklaşım ve Sorunları Sempozyumu, İzmir. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi
Sarıoğlu, H., Çağlayan, M. ve Yıldız, H. (2012, 08-10 Ekim). Kumaş Bilgisi ve Tasarımdaki Önemi. Akdeniz Üniversitesi G.S.F. Moda ve Tekstil Tasarımı Bölümü I. Uluslararası Moda ve Tekstil Tasarımı Sempozyumu, Antalya.
Sezgin, Ş. ve Önlü, N. (1992). Tekstilde Tasarım Olgusu. Tekstil ve Mühendislik Dergisi. 6(32). 84- 89.
Tezcan, H. (1993). Kumaş Sanatı. Geleneksel Türk Sanatları Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
URL-1: “Türk Dil Kurumu”. https://bit.ly/2PjRizb (Erişim: 11.11.2018)